Proces innowacyjny
| Proces innowacyjny |
|---|
| Polecane artykuły |
Proces innowacyjny to zjawisko powstawania, dojrzewania i upowszechniania idei technicznych, które mają praktyczne zastosowanie i wywołują określone skutki ekonomiczno-społeczne. Proces ten obejmuje wszystkie fazy zmian technologicznych: inwencję (pomysł), innowację (wynalazek) i dyfuzję (upowszechnienie).
Przebieg procesu innowacyjnego można powiązać z cyklem życia produktu, który składa się z następujących etapów: wprowadzenie, wzrost, dojrzałość, spadek, wycofanie. Szczególnie interesująca jest pierwsza faza, czyli wprowadzenie nowego produktu na rynek, ponieważ stanowi ona etap finalny przeprowadzonego procesu innowacyjnego danego produktu. Zanim jednak nowy produkt trafi na rynek, musi przejść pewną drogę ewolucji. Droga ta składa się z takich czynności jak:
- badanie - wyszukiwanie nowych usług, pomysłów, wyrobów, informacji
- rozwój - doskonalenie istniejących w danym momencie usług, pomysłów, wyrobów informacji
- projektowanie - przekładanie wymagań na język zrozumiały dla zainteresowanych, w odpowiedniej postaci do wykorzystania podczas użytkowania lub wytwarzania
- wdrażanie - wprowadzenie usług, produktów na rynek
Determinanty procesu innowacyjnego
Wyróżnić można szereg czynników wpływających na przebieg procesu innowacyjnego w organizacji (Szwiec 2009, s. 10):
- podmioty z otoczenia bliższego organizacji: odbiorcy, dostawcy, kooperanci konkurenci, instytucje sfery nauki i techniki, instytucje zajmujące się wspieraniem i pośrednictwem w dziedzinie innowacji,
- zagrożenie ze strony dóbr substytucyjnych, silna konkurencja oraz słabe bariery wejścia do danej branży,
- współpraca w różnych formach: więzi partnerskich, aliansów strategicznych, kontraktów B+R, czy joint-venture,
- poziom wymagań odbiorców,
- poziom aktywności innowacyjnej dostawców i kooperantów,
pojawienie się nowych idei technologicznych w dziedzinie kluczowych kompetencji,
- stan i struktura sfery naukowo-technicznej i instytucjonalnej oraz o charakter relacji,
- polityka państwa, polityka innowacyjna, inicjatywy w zakresie przepisów prawnych, zamówień na efekty
działalności naukowej i technicznej, wspierania finansowego działalności badawczej, upowszechniania technologii, systemów edukacyjnych,
- poziom inwestycji przemysłowych,
- tempo wzrostu gospodarczego,
- stopień otwartości gospodarki i możliwości inwestycyjne
- czynniki demograficzne,
- czynniki społeczno-kulturowe
- model edukacji, umiejętności i mobilność ludzi.
Innowacje
Fundamentem do zrozumienia pojęcia procesu innowacyjnego jest definicja Innowacji. Do jej wyjaśnienia posłużę się definicją najbardziej pierwotną i najszerzej stosowaną autorstwa Josepha Schumpetera. Została ona scharakteryzowana jako:
- wprowadzenie do produkcji nowych wyrobów lub doskonalenie już istniejących,
- udoskonalenie lub wdrożenie nowego procesu produkcji,
- opracowanie nowego sposobu dystrybucji produktów,
- otwarcie nowego rynku,
- zastosowanie nowych materiałów, surowców do produkcji,
- wprowadzenie nowej organizacji produkcji.
Podażowa i popytowa definicja procesu innowacyjnego
W teorii i literaturze ekonomicznej występują dwie konkurencyjne definicje Procesu Innowacyjnego: definicja podażowa J.A.Schumpetera i Popytowa P.Druckera. Od strony podażowej proces innowacyjny stanowi pewien ciąg zdarzeń:
- powstanie pomysłu (inwencja)
- ucieleśnienie pomysłu (innowacja)
- upowszechnienie (imitacja/dyfuzja)
Proces ten zachodzi niejako autonomicznie od procesów przemysłowych i konieczne jest wyszukanie przedsiębiorcy, który innowację wykorzysta w procesie produkcyjnym.
Natomiast patrząc od strony popytowej proces innowacyjny to ciąg zdarzeń podejmowany na podstawie procesów rynkowych, na podstawie których wdrażanie innowacji pozwala przedsiębiorcy na uzyskanie przewagi konkurencyjnej.
Proces Innowacyjny wg Schumpetera, a tezy "Zielonej Księgi Innowacji"
Do interesujących wniosków można dojść konfrontując podażowe podejście Schumpetera z poglądami zawartymi w "Zielonej Księdze Innowacji". Schumpeter zauważa, że proces innowacji zachodzi niezależnie od procesów przemysłowych (biznesowych) i stawia tezę, iż nie występuje powiązanie, czy kontakt pomiędzy producentem innowacji, a przedsiębiorcą, potencjalnie zainteresowanym wynikami jego prac, przed zakończeniem procesu innowacji. Niewątpliwie jest to przeszkoda utrudniająca wejście innowacji na rynek, a co za tym idzie, zwiększenia konkurencyjności gospodarki. Prawidłowość ta została zauważona przez autorów "Zielonej Księgi...". Dlatego Unia Europejska postawiła sobie za zadanie stworzenie platformy pośrednictwa pomiędzy ośrodkami tworzenia innowacji, a jej potencjalnymi odbiorcami. Platformą tą mają się stać programy ramowe, których celem jest stworzenie stałych powiązań pomiędzy nauką, a biznesem poprzez współfinansowanie projektów innowacyjnych.
Patrz też: Polityka innowacyjna
Bibliografia
- Drucker P.F., Innowacja i przedsiębiorczość, PWE, Warszawa, 1992
- European Commission, Green Paper on Innovation, European Commission, Bruksela, 1995
- Książek E., "Kierunki rozwoju polityki innowacyjnej w Unii Europejskiej", IRE, Gdańsk, 2008
- Poznańska K., "Sfera badawczo-rozwojowa i przedsiębiorstwa w działalności innowacyjnej", Instytut Funkcjonowania Gospodarki Narodowej, Warszawa, 2001
- Schumpeter J., The Theory of Economic Development, Harvard University Press, Boston, 1934
- Szwiec, P. (2009). Determinanty procesu innowacyjnego. Przegląd organizacji, (9), 9-12.
Autor: Łukasz Przyszły, Jakub Kłusek
