Afirmacja
Afirmacja w psychologii jest to twierdzenie dotyczące własnych cech charakteru, umiejętności, kompetencji lub wyglądu. Polega ona na wypowiadaniu (po cichu lub na głos) i przyjęciu pozytywnych zdań o sobie lub swoich cechach, z pełną wiarą i przekonaniem w słuszność tych poglądów. Jest to celowe działanie mające na celu pozytywny wpływ na swoją samoocenę. Afirmacja przynosi efekt jedynie, gdy mamy kontrolę nad swoimi myślami, a zdania wypowiadane do naszej podświadomości są rzeczowe, jasno sprecyzowane, charakteryzujące się spokojem[1].
TL;DR
Afirmacja w psychologii to celowe, pozytywne stwierdzenia o sobie, które wpływają na naszą samoocenę. Proces afirmacji przebiega w kilku etapach, w tym wysyłaniu pozytywnych informacji do naszej podświadomości i ich powtarzaniu, aby wzmocnić przekonanie. Skuteczność afirmacji zależy od kilku czynników, takich jak wiara we własne możliwości, relaksacja, powtarzanie afirmacji, pozytywne sformułowania i odpowiednie odstępy czasowe między wypowiadanymi twierdzeniami. Afirmacje działają na podstawie sposobu, w jaki nasz umysł funkcjonuje - nasze myśli, zwłaszcza te, do których często wracamy, mogą wpływać na naszą rzeczywistość.
Proces afirmacji w etapach
Proces aktywizacji afirmacji posiada kilka faz[2]. W pierwszej z nich osoba wysyła do swojej podświadomości optymistyczną informację i zapisuje to w niej. W następnej fazie osoba ma za zadanie powtórne wysłanie pozytywnej opinii na swój temat, powtórzenie komunikatu, w celu wzmocnienia kodu oraz zakorzenienia go w naszej podświadomości. Na tym etapie rozpoczyna się zasadnicza praca afirmacji. W naszym umyśle wytwarza się wyimaginowany byt, którego głównym zadaniem jest urzeczywistnienie naszych przekonań, jednak nie jest ono namacalne, a występuję tylko w naszym umyśle. Takie działanie jest możliwe ze względu na pozbycie się wszelkich granic i blokad, stawianych przez nas dotychczas. Ponadto, aby afirmacja była skuteczna muszą poprzedzać ją następujące kroki:
- Należy krótko określić i scharakteryzować nasz problem.
- Na podstawie wcześniej zdiagnozowanego problemu, budujemy zwięzłą i nieskomplikowaną afirmację.
- Weryfikujemy, czy stworzona afirmacja oddziałuje na naszą podświadomość w prawidłowy sposób.
- W przypadku braku wpływu lub nieprawidłowego rezonansu afirmacji na podświadomość, mamy możliwość jej rekonstrukcji.
Jak działa afirmacja?
Nasz umysł funkcjonuje w dwóch wymiarach[3]: racjonalnym (świadomym) oraz intuicyjnym (podświadomym). Nasz sposób rozumowania powstaje przy pomocy wymiaru świadomego, natomiast nasze myśli, do których często powracamy, zachowane są w wymiarze intuicyjnym, który wytwarza obraz otaczającego nas świata. Wymiar ten powoduje, że odczuwamy pewne pragnienia oraz emocje z nimi związane. W wyniku tych odczuć mamy możliwość ich wizualizacji, które w późniejszym czasie mogą zostać urzeczywistnione. Konstrukcja afirmacji jest stosunkowo prosta: jeśli myślimy o dobrych sytuacjach czy zdarzeniach, są one w stanie urzeczywistnić się. Tak samo jest z negatywnym myśleniem, ono również ma szansę pojawić się w prawdziwym życiu. Jeśli jakakolwiek myśl, negatywna czy pozytywna, zostanie dopuszczona do naszego umysłu, który z kolei uzna ją za prawdę, możę przekształcić się w autentyczne wydarzenie. Jak pokazują badania psychologów i psychiatrów[4], myśli dostarczone do Niższej Jaźni (podświadomości) powodują tworzenie się obrazów w komórkach mózgowych. W momencie akceptacji danych obrazów przez podświadomość, następuje etap urzeczywistnienia. Jest to możliwe dzięki związkom między ideami, korzystając przy tym z elementów naszej wiedzy zebranej podczas całego życia.
Czynniki warunkujące skuteczną afirmację
W literaturze przedmiotu, możemy znaleźć listę punktów, które warunkują skuteczną afirmację[5]:
- Podstawowym warunkiem spełnienia afirmacji jest wiara w efektywny jej przebieg.
- Przed realizacja afirmacji powinno się maksymalnie zrelaksować.
- Afirmację powinno wykonywać się w cichym pomieszczeniu w sposób opanowany i wolny. Należy skupić się w danym momencie, nie myśleć o innych sprawach, jedynie o twierdzeniu, które chcesz afirmować.
- Udana afirmacja zachodzi jedynie w przypadku licznych powtórzeń naszych wyobrażeń przy zachowaniu cierpliwości. Na efekt trzeba poczekać, albowiem myśli potrzebują czasu zanim się zakorzenią w podświadomości.
- Treść afirmacji nie może zawierać negatywnych sformułowań.
- Słowa, z których korzystamy przy afirmacji powinny wywierać wpływ na naszą psychikę, oddziaływać na inne nasze zmysły.
- Podczas afirmacji powinno się zachowywać odstępy czasowe między wypowiadanymi twierdzeniami.
| Afirmacja — artykuły polecane |
| Zasady komunikowania werbalnego — Komunikowanie interpersonalne — Koncentracja uwagi — Etapy tworzenia zespołu — Pewność siebie — Metoda Myers-Briggs — Test inteligencji — Analiza transakcyjna — Mentor |
Przypisy
Bibliografia
- Hay L., (2011). Pokochaj swoje życie. Nauka skutecznych afirmacji z Louise Hay, Studio Astropsychologii, Białystok, s. 9-14
- Murphy J. (2018), Sztuka afirmacji.Uwolniona potęga podświadomości, Helion, Gliwice, s. 10-18
- Zylbertal W. (2013), Afirmacje wstęp do wprowadzenia, Wrocław
Autor: Angelika Kopytko
