Metoda RAPPOS
| Metoda RAPPOS |
|---|
| Polecane artykuły |
Metoda RAPPOS jest metodyką opartą na podejściu diagnostyczno-funkcjonalnym, w której podstawowe znaczenie ma element diagnostyczny.
Postępowanie w metodzie RAPPOS składa się z czterech faz.
I. Faza przygotowująco - ukierunkowująca
Składa się ona z następujących etapów:
- Określenie systemu organizacyjnego, wyodrębnienie go i zdefiniowanie problemów, które stanowią element wymagający rozwiązania.
- Poddanie wyodrębnionego systemu czynnościom diagnostycznym.
- Systemowe wydzielenie poszczególnych problemów, które stanowią problematykę analizy.
Etap pierwszy ma na celu scharakteryzowanie systemu organizacyjnego. Następuje określenie jego granic w odniesieniu do otoczenia, rozpoznanie jego funkcji, struktury, a także zdefiniowanie powiązań ze środowiskiem zewnętrznym. W wyniku tak podjętych kroków, wyłania się możliwość zdefiniowania problemów do rozwiązania oraz wyznaczenia celów w dalszym postępowaniu organizatorskim. Etap drugi ma na celu określenie ilościowe wyznaczonych charakterystyk systemowych. Mogą to być: właściwości oraz także liczba elementów systemu, jakość, zakres czy też rodzaje wejść itp. Do przeprowadzenia tego etapu wykorzystywane mogą być następujące metody:
- kwestionariusze diagnostyczne,
- ankiety diagnostyczne
- oraz metody statystyczno-matematyczne, jak np. rachunek prawdopodobieństwa.
Diagnozowanie procesów np. ruchu pracowników mogą być przeprowadzane przy wykorzystaniu modeli schematycznych. W wyniku właściwego przeprowadzenia tego etapu wyłaniają się problemy (na ogół jest to zbiór), które wymagają rozwiązania.
Etap trzeci ma za zadanie wydzielenie otrzymanego zespołu problemów na cząstkowe, aby mogły one zostać powierzone do rozwiązania poszczególnym specjalistom. Ważnym elementem tego etapu jest określenie najbardziej właściwych i odpowiednich technik oraz metod, które zostaną wykorzystane do rozwiązywania elementarnych problemów.
II. Faza rozwiązywania, analizowania oraz projektowania
- 4.Rozwiązanie problemów wydzielonych systemowo.
- 5.Systemowa agregacja rozwiązań cząstkowych.
- 6.Wydzielenie dopuszczalnych wariantów.
- 7.Zastosowanie.
Przeprowadzenie etapu czwartego prowadzi do ukierunkowania rozwiązań otrzymanych w analizie zagadnień cząstkowych do wzajemnej spójności.
Faza piąta ma na celu systemową agregację rozwiązań cząstkowych. Dzięki temu postępowaniu można wybrać warianty problemów elementarnych, które są wzajemnie i w jak największym stopniu skorelowane. Podstawową metodą agregacji jest modelowanie.
Kolejny etap (szósty) Polega na wypracowaniu odpowiedniego zestawu działań, które w danym systemie organizacyjnym i systemie wyższego rzędu oraz w danych warunkach, zapewnią uzyskanie finalnych celów usprawnienia organizacji.
Etap siódmy to opracowanie projektu realizacyjnego wprowadzonych zmian usprawnieniowych. Podczas jego realizacji następuje ustalenie kolejności w czasie poszczególnych operacji.
III. Etap realizacyjny i oceniająco - udoskonalający
- 8.Przeprowadzenie wypracowanych zmian usprawniających.
- 9.Dokonanie oceny zrealizowanych zmian.
- 10.Zmiany korygujące.
Podczas tego etapu realizowane są kolejne kroki w postępowaniu oraz ewentualne zmiany korygujące.
IV. Etap eksploatacyjny
- 11.Kontrola funkcjonowania obiektu, będącego przedmiotem usprawnienia. Przeprowadzenie oceny efektywności zastosowanych rozwiązań.
Faza ta zamyka całościowe postępowanie organizatorskie.
Bibliografia
- Zbigniew Martyniak, Metody organizacji i zarządzania, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków 1999, s. 29 - 34
Autor: Bożena Bok
