Jakość usług medycznych
| Jakość usług medycznych |
|---|
| Polecane artykuły |
Zdrowie
Zdrowie to naczelna wartość, której dotyczy działalność medyczna i stanowi jej punkt docelowy - zajmuje ono wysokie miejsce wśród wartości ważnych dla społeczeństw."Nie jest to jednak wartości sama w sobie jak twierdzi M. Sokołowska,"ludziom chodzi bowiem głównie o możności sprawnego funkcjonowania, a choroba budzi lęki grozę przed wszystkim dlatego, że funkcjonowanie zakłóca” Przeszkody w codziennym funkcjonowaniu mogą być spowodowane przez przyczyny z dwojakiego rodzaju: pierwsza z nich to choroba, druga zaś poczucie dyskomfortu, które oznacza stan subiektywny jednostki. Gdy człowiek czuje się chory - to jest chory bez względu na to czy istnieje u niego zmiana patologiczna czy też objawy choroby stwierdzono obiektywnie.
Zdrowie jest wartością, dzięki której społeczeństwo może realizować swoje plany, życiowe aspiracje, zmieniać środowisko i doskonale sobie z tym radzić. Jednakże zdrowie wymaga pracy nad poprawnymi nawykami, które sprzyjają właściwemu rozwojowi psychicznemu i fizycznemu. Światowa Organizacja Zdrowia definiuje zdrowie jako "pełnię dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub kalectwa”. Oznacza to, że zdrowie jest dynamicznym stanem równowagi pomiędzy fizjologicznym, psychologicznym, socjologicznym i ekologicznym aspektem istnienia człowieka w świecie.
Usługa medyczna
Aby zbadać w pełni pacjenta usługa medyczna powinna obejmować trzy aspekty funkcjonowania jednostki:
- fizyczny,
- psychiczny,
- społeczny.
Gdy nie ma granicy pomiędzy stanami zdrowia i choroby określa poważne konsekwencje dla świadczeniodawcy i jego starań w kierunku poprawy jakości usług. Przykład choroby fizycznej kiedy można zrównoważyć pozytywny stan psychiczny i życzliwość społeczną, natomiast problemy emocjonalne sprawią, że pomimo sprawności fizycznej pacjent będzie uskarżał się na złe samopoczucie. Dobre samopoczucie pojawi się gdy wszystkie aspekty będą odpowiednio zrównoważone. Z tego względu wszystkie placówki opieki zdrowotnej powinny dbać o wyżej wymienione aspekty.
Troska o aspekt fizyczny samopoczucia pacjenta nie budzi żadnych kontrowersji, inaczej jest jednak w przypadku dwóch pozostałych wymiarów. W świadomości pracowników służby zdrowia nadal funkcjonują dwa odmienne modele zdrowia: Holistyczny i biomedyczny. Pierwszy z nich holistyczny - zgodny z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia-zakłada jedność ciała i psychiki pierwszeństwo całości nad częściami. Z kolei biomedyczny opiera się na koncepcji ciała jako maszyny, choroby - jako konsekwencji jej uszkodzenia, a roli lekarza - jako reperującego uszkodzone narzędzie.
Podczas gdy wśród lekarzy rośnie coraz to większe zainteresowanie technologią to jednocześnie coraz większym narastającym problemem staje się uprzedmiotowieniu i depersonalizacja. Przez pojęcie depersonalizacji rozumie się niezajmowanie pacjentami jako integralną całością, tzn. skupienie się na chorym narządzie, a nie chorej osobie. W tym schemacie lekarz pełni funkcje aktywnego dawcy zdrowia, pacjent zaś funkcje "biernego "konsumenta”, ulegle podając się interwencji medycznej.
Bibliografia
- M. Sokołowska, Powstanie i rozwój socjologii medycyny w Polsce (w;)Socjologia a zdrowie, pod red. M. Sokołowskiej, J.Hołówki, A.Ostrowskiej, PWN, Warszawa 1976, s. 328
- R.Szarfenberg, Kwestia społeczna, Polityka Społeczna 1998, nr3, s. 12
- Z.Zielińska i In. Potrzeby i popyt na usługi medyczne, materiały konferencyjne, IRWiK, Warszawa 2000, s 6
Autor: Ewelina Knafel
