Komunikacja werbalna i niewerbalna

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 01:45, 20 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Komunikacja werbalna i niewerbalna
Polecane artykuły

Komunikacja – "proces wymiany informacji za pomocą słowa mówionego i pisanego, symboli, mowy ciała [1]". Proces ten jest złożony i dynamiczny, nie polega jedynie na dostarczeniu informacji, ale również na przekazywaniu myśli i woli. Umożliwia to ludziom porozumiewanie się ze sobą. Komunikacja jest również podstawą budowania relacji międzyludzkich [2]. Istnieją dwie płaszczyzny, w których przebiega komunikacja: werbalna i niewerbalna.

Komunikacja werbalna

Komunikacja werbalna to proces porozumiewania się za pomocą słów. Aby była ona skuteczna słowa powinny[3]:

  • być precyzyjnie dobrane (wyrażać dokładnie to, co nadawca ma zamiar przekazać)
  • być dostosowane do odbiorcy (tak, aby był on w stanie zrozumieć komunikat nadawcy)
  • być wypowiadane wyraźnie i dostatecznie głośno.

W ramach komunikacji werbalnej możemy wyróżnić komunikację ustną i komunikację pisemną. Komunikację ustną można z kolei podzielić na bezpośrednią (kiedy uczestnicy procesu rozmawiają ze sobą twarzą w twarz) i pośrednią (kiedy uczestnicy porozumiewają się poprzez np. rozmowę telefoniczną). Komunikacja ustna jest procesem, w którym treści wyrażamy poprzez słowo mówione. Głównym jej kanałem jest dźwięk, ale można wykorzystywać również kanał manualno-wzrokowy (najczęściej, gdy niemożliwe jest użycie dźwięku, mowy). Komunikacja ustna umożliwia szybsze wystąpienie reakcji zwrotnej, jak również pozwala na szersze wyrażenie uczuć. Komunikacja pisemna wykorzystuje słowo pisane, w różnych formach. Może być jednak mniej dokładna niż komunikacja pisemna i nie pozostawia po sobie zapisu.

W komunikacji werbalnej coraz częściej wyróżnia się jeszcze jeden rodzaj tego procesu – komunikację elektroniczną. Jest to spowodowane rozwojem technologii komunikacyjnych, które umożliwiają kontakt z osobami znajdującymi się w znacznej od nas odległości. Komunikację elektroniczną umożliwiają urządzenia elektroniczne z dostępem do Internetu, przez który możemy przesłać komunikat oparty zarówno na słowie pisanym, jak i słowie mówionym, oraz na obrazie [4].

Komunikacja niewerbalna

W porównaniu z komunikacją pisemną, posługiwanie się komunikacją ustną rozszerza możliwości w zakresie wyrażania uczuć, emocji, oraz tego, jaki mamy stosunek do danego tematu lub sytuacji. Jest to spowodowane tym, że komunikacja werbalna łączy się wtedy z komunikacją niewerbalną.

Komunikacja niewerbalna to proces porozumiewania się bez użycia słów. Znacząco wpływa na sposób, w jaki odbiorca ostatecznie odczyta komunikat słowny. Komunikaty niewerbalne są obecne w każdej rozmowie. To pozasłowne znaki, które nasze ciało świadomie lub nieświadomie wysyła. Komunikacja niewerbalna często określana jest jako "mowa ciała". Wyróżnia się cztery jej formy (typy ekspresji):

  • mimikę twarzy (np. czerwienienie się, marszczenie czoła, unikanie kontaktu wzrokowego)
  • kinezjetykę – obejmuje gesty, postawę, pozycje ciała i inne jego ruchy
  • proksemikę – zajmuje się odległościami przestrzennymi między uczestnikami procesu komunikacji (u każdego człowieka da się wyróżnić 4 sfery, są to kolejno od najbliższej do najdalszej sfery: intymna, osobowa, społeczna oraz publiczna)
  • parajęzyk – bada głos ludzki, jego niewerbalne wymiary, takie jak: cechy głosu (jego natężenie, wysokość), tempo mówienia, przejęzyczenia, wszelkie zakłócenia w płynności wypowiedzi (np. ziewanie) i tzw. wypełniacze – "yyyy", "eeee".

Przypisy

  1. Pocztowski A. (2007),Zarządzanie zasobami ludzkimi, s.112
  2. Sypniewska B. (2013),Rola i znaczenie komunikacji w organizacji- raport z badań, s.81
  3. Kozak E. (2005),Komunikacja werbalna i niewerbalna w porozumiewaniu się międzykulturowym, s.52-53
  4. Budzanowska-Drzewiecka M. (red) (2016),Różnice kulturowe w komunikacji biznesowej, s.76-78

Bibliografia

Autor: Magdalena Chlebda, Paulina Drabik