Teoria neoczynnikowa: Różnice pomiędzy wersjami
(LinkTitles.) |
m (Dodanie MetaData Description) |
||
Linia 28: | Linia 28: | ||
[[Kategoria:Handel zagraniczny]] | [[Kategoria:Handel zagraniczny]] | ||
[[Kategoria:Makroekonomia]] | [[Kategoria:Makroekonomia]] | ||
{{#metamaster:description|Teoria neoczynnikowa - współczesna teoria handlu międzynarodowego, opierająca się na różnicach kosztów i cen między krajami. Kraje eksportują produkty, które wymagają większego zaangażowania obfitych czynników produkcji. Uwzględnia zasoby naturalne i różnorodność pracy i kapitału.}} |
Wersja z 10:42, 13 paź 2023
Teoria neoczynnikowa |
---|
Polecane artykuły |
Teorie neoczynnikowa- współczesna teoria handlu międzynarodowego. Wywodzą się z rozsze-rzenia podejścia trzech ekonomistów, a mianowicie B. Ohlina i P.A. Samuelsona, E. Heckschera. Auto-rzy ci są twórcami teorii obfitości zasobów. Zgodnie z ich poglądami, podstawową przesłanką rozwoju handlu pomiędzy krajami jest występowanie pomiędzy nimi różnić kosztów i cen. Za punkt wyjścia autorzy ci przyjmują tożsamość funkcji produkcji w rozmaitych krajach, ale jednocześnie różną obfitość kapitału i pracy.
Teoria ta opierając się na zasadzie kosztów względnych celowym jest uwzględnienie dodatkowo zasobów naturalnych oraz niejednorodności czynników pracy i kapitału (praca prosta i złożona, kapitał rzeczowy i ludzki). Kraj powinien eksportować towary, których wytwarzanie wymaga większego zastosowania relatywnie obfitych czynników produkcji.
Teorie neoczynnikowe - wychodząc z założenia kosztów zmiennych - uwzględniają dodatkowo zasoby naturalne oraz niejednorodność czyn-ników pracy i kapitału. Wspólnym mianownikiem tych teorii jest uogólnienie zasady obfitości zasobów, zgodnie z którą każdy kraj, a także - co jest istotne - innego rodzaju podmiot gospo-darczy (np. pojedyncze przedsiębiorstwo), powinien eksportować produkty, których wytwa-rzanie wymaga większego zaangażowania relatywnie obfitych czynników produkcji, a jedno-cześnie importować produkty, których wytwarzanie wymaga większego zaangażowania czyn-ników będących względnie w mniejszej obfitości (bardziej ograniczonych). Warto zauważyć, iż stosowanie tej zasady zawsze przynosi jakieś korzyści. Problem jednak polega na tym, aby nakłady poszczególnych czynników produkcji ujmować w sposób nie budzący wątpliwości i w ten sposób jednoznacznie wyrażać w pieniądzu. Doświadczenie uczy jednak, iż w praktyce gospodarczej często występuje konflikt pomiędzy czasem "krótkim” i "długim” oraz pomia-rem ponoszonych w pieniądzu nakładów.
Bibliografia
- J.Rymarczyk, Handel zagraniczny.Organizacja i technika.", Wydawnictwo PWE, 2005 r,
- Z. Stachowiak, "Ekonomia międzynarodowa wobec wyzwań cywilizacyjnych.", Wyd.PWE 2004 r,
- J.Misala, "Historia rozwoju teorii i polityki konkurencyjności międzynarodowej.", Wyd. SGH 2009 r.
Autor: Jolanta Darłak