Okleina: Różnice pomiędzy wersjami
m (Pozycjonowanie) |
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
||
Linia 36: | Linia 36: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
<noautolinks> | <noautolinks> | ||
* Boguta G. (red.) (1995), ''Mała Encyklopedia PWN'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa | |||
* Drabik L. (red.) (2019), ''Słownik języka polskiego PWN'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa | * Drabik L. (red.) (2019), ''Słownik języka polskiego PWN'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa | ||
* PWN (1975), ''Encyklopedia Powszechna PWN'', PWN, Warszawa | * PWN (1975), ''Encyklopedia Powszechna PWN'', PWN, Warszawa | ||
* PWN (2004), ''Nowa encyklopedia powszechna PWN'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa | * PWN (2004), ''Nowa encyklopedia powszechna PWN'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa | ||
* Surzycka-Milczewska Z. (1989), ''Encyklopedia Gospodarki Materiałowej'', Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa | |||
* Zienkowicz J. i in. (red.) (1979), ''Encyklopedia technik. Materiałoznawstwo'', Wydawnictwo Naukowo- Techniczne, Warszawa | * Zienkowicz J. i in. (red.) (1979), ''Encyklopedia technik. Materiałoznawstwo'', Wydawnictwo Naukowo- Techniczne, Warszawa | ||
</noautolinks> | </noautolinks> |
Aktualna wersja na dzień 23:10, 23 lis 2023
Okleina - jest to rodzaj forniru w postaci cienkich płatów cennego (np. dębowego, orzechowego) drewna,[M. Szydłowski Słownik Języka Polskiego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa 1979] Może być to fornir z cenniejszych gatunków drewna (okleina naturalna) lub folia czy fornir otrzymany z drewna klejonego (okleina sztuczna). [G.Goguta 1995] Służący do oklejania wyrobów stolarskich z tańszego materiału, wykonanych z pospolitych i tanich gatunków drewna i innych wyrobów z tarcicy i płyty pilśniowych w celu nadania im estetycznego wyglądu [Encyklopedia Gospodarki Materiałowej, Wydawnictwo: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1989].
Produkowana jest z materiałów naturalny lub syntetyczny, o odpowiednio efektownych wzorach usłojenia, barwie i połysku, produkowane metodą skrawania, [Encyklopedia Techniki - Materiałoznawstwo 1969] w postaci cienkich arkuszy które służą do oklejania powierzchni lub tworzyw drzewnych w celu ich uszlachetnienia (to jest wykończenia warstwą dekoracyjną). [Encyklopedia Powszechna PWN 1974] Cienkie płyty drewniane (o grubości 0,1-3 mm) wyrabiane są z różnych gatunków drewna, posiadającego odpowiednio efektowne wzory ustrojenia, barwę i połysk. Otrzymuje się je przez maszynowe skrawanie z obwodu drewna okrągłego. Ponadto cenne okleiny otrzymuje się przez ścinanie pnia na płasko na specjalnych maszynach z bardzo ostrymi nożami. Przeważnie przed ścinaniem drewno zmiękcza się przez poddanie go działaniu pary wodnej. Okleina znajduje bardzo szerokie zastosowanie w meblarstwie do pokrywania mebli z pospolitych i tanich gatunków drewna, co pozwala na uzyskanie udanej imitacji mebli wykonanych z pełnego drewna, zwykle bardzo drogiego i przez to rzadko używanego.
Okleiny można podzielić na dwie grupy ze względu na ich pochodzenie:
- Okleiny naturalne - jest to fornir produkowany z cenniejszych gatunków drewna na przykład dębowego, bukowego lub jesionowego. Zwykle posiada urozmaicony układ słojów rocznych
- Okleiny sztuczne - jest to folia na podłożu papierowym lub z tworzywa syntetycznego mająca na jednej stronie nadruk imitujący rysunek drewna albo inny wzór dekoracyjny. Jest jeszcze jeden rodzaj oklein który zalicza się także do oklein sztucznych jest to fornir otrzymany przez skrawanie drewna klejonego [Nowa Encyklopedia Powszechna 1997]
Wykorzystanie
Okleina to cienka warstwa drewna, plastiku, papieru lub innego materiału, która jest używana w branży meblarskiej do różnych celów. Oto niektóre z głównych zastosowań okleiny w produkcji mebli:
- Obrzeża mebli: Okleina jest często stosowana do wykończenia krawędzi mebli, takich jak stoły, szafki, biurka i półki. Obrzeża okleinowe chronią krawędzie przed uszkodzeniami, nadają meblom estetyczny wygląd i ukrywają warstwy materiału podstawowego.
- Okleiny na powierzchnie mebli: Okleiny mogą być używane do pokrywania całych powierzchni mebli, takich jak blaty stołów czy fronty szaf. Są trwałe i łatwe w pielęgnacji, a także pozwalają na uzyskanie różnych wzorów i wykończeń.
- Dekoracyjne wzory i zdobienia: Okleiny są często wykorzystywane do tworzenia dekoracyjnych wzorów i zdobień na meblach. Mogą one imitować naturalne drewno, marmur, kamień lub inne materiały, co pozwala na uzyskanie ekskluzywnego wyglądu mebli.
- Odporność na wilgoć i uszkodzenia: Okleiny w formie laminatów mogą być używane w miejscach o większym ryzyku uszkodzeń lub kontaktu z wilgocią, takich jak kuchnie czy łazienki. Dzięki swojej trwałości są odporne na wilgoć, plamy i uszkodzenia mechaniczne.
- Oszczędność kosztów: Wykorzystanie okleiny może pomóc w obniżeniu kosztów produkcji mebli w porównaniu do korzystania z pełnych płyt drewnianych, zwłaszcza w przypadku mebli masowych.
Warto zaznaczyć, że okleina może być wykonana z różnych materiałów i dostępna jest w różnych wzorach, kolorach i wykończeniach, co pozwala producentom mebli na tworzenie różnorodnych projektów, które spełniają różne potrzeby klientów.
Czynniki decydujące o jakości oklein
Jakość oklein meblowych zależy od wielu czynników. Oto kilka kluczowych aspektów, które decydują o jakości oklein meblowych:
- Rodzaj materiału: Wybór materiału, z którego wykonana jest okleina, jest kluczowy dla jej jakości. Okleiny mogą być wykonane z naturalnego drewna, tworzyw sztucznych, papieru, lakierowanych płyt MDF lub innych materiałów. Okleiny z naturalnego drewna są zazwyczaj uważane za najwyższej jakości, ponieważ zachowują naturalny urok i ciepło drewna.
- Grubość okleiny: Grubość okleiny ma wpływ na jej trwałość. Grubsza okleina jest zazwyczaj bardziej odporna na uszkodzenia mechaniczne i ścieranie. Zwykle okleiny meblowe mają grubość od 0,5 do 2 mm, ale może być też grubsze.
- Rodzaj kleju: Klej użyty do przyklejenia okleiny do podłoża ma duże znaczenie dla trwałości i stabilności okleiny. Dobry klej powinien być odporny na wilgoć, ciepło i obciążenia, aby uniknąć odklejania się okleiny.
- Odporność na uszkodzenia: Okleiny meblowe powinny być odporne na uszkodzenia mechaniczne, takie jak zadrapania, uderzenia i ścieranie. Okleiny laminowane często są bardziej odporne na takie uszkodzenia niż okleiny zwykłe.
- Estetyka: Jakość obrazu lub wzoru na okleinie ma duże znaczenie dla estetyki mebli. Im bardziej realistyczny i atrakcyjny jest wzór, tym wyższa jakość okleiny.
- Odporność na warunki środowiskowe: Okleiny używane w meblach powinny być dostosowane do warunków środowiskowych, w jakich meble będą używane. Na przykład, meble do łazienki wymagają oklein odpornej na wilgoć, podczas gdy meble do salonu nie muszą być aż tak odporne na wilgoć.
- Proces produkcji: Jakość procesu produkcji okleiny ma wpływ na jej trwałość i wytrzymałość. Wysokiej jakości okleiny są starannie wytwarzane, a proces produkcji podlega kontroli jakości.
- Odporność na promieniowanie UV: Jeśli okleina będzie narażona na działanie promieni słonecznych, ważne jest, aby była odporna na promieniowanie UV, aby uniknąć blaknięcia kolorów.
- Dostępność wzorów i kolorów: Dostępność różnych wzorów i kolorów oklein może wpłynąć na atrakcyjność mebli.
- Trwałość i łatwość konserwacji: Dobrze dobrane okleiny powinny być łatwe w pielęgnacji i trwałe, aby meble zachowały swój wygląd przez wiele lat.
Ogólnie rzecz biorąc, jakość oklein meblowych zależy od wielu czynników, a wybór odpowiedniej okleiny zależy od indywidualnych potrzeb projektu meblowego oraz oczekiwań klienta.
Okleina — artykuły polecane |
Klarowność — Przędzina — Laminaty — Barwniki spożywcze — Poli (metakrylan metylu) — Pieczywo — Galwanizacja — Poliuretan — Polistyren |
Bibliografia
- Boguta G. (red.) (1995), Mała Encyklopedia PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
- Drabik L. (red.) (2019), Słownik języka polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
- PWN (1975), Encyklopedia Powszechna PWN, PWN, Warszawa
- PWN (2004), Nowa encyklopedia powszechna PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
- Surzycka-Milczewska Z. (1989), Encyklopedia Gospodarki Materiałowej, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
- Zienkowicz J. i in. (red.) (1979), Encyklopedia technik. Materiałoznawstwo, Wydawnictwo Naukowo- Techniczne, Warszawa
Autor: Patrycja Woś