Pracownicze programy emerytalne: Różnice pomiędzy wersjami
Z Encyklopedia Zarządzania
(LinkTitles.) |
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
||
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Pracownicze Programy Emerytalne''' - dobrowolna forma grupowego i długoterminowego gromadzenia środków. [[Oszczędzanie]] jest organizowane przez pracodawcę, a uczestnikami są pracownicy. Przeznaczone do wypłaty środki nie stanowią części emerytury, definiowane są jako element szeroko rozumianego świadczenia na starość<ref>M. Krajewski 2014, s. 14-15</ref>. | '''Pracownicze Programy Emerytalne''' - dobrowolna forma grupowego i długoterminowego gromadzenia środków. [[Oszczędzanie]] jest organizowane przez pracodawcę, a uczestnikami są pracownicy. Przeznaczone do wypłaty środki nie stanowią części emerytury, definiowane są jako element szeroko rozumianego świadczenia na starość<ref>M. Krajewski 2014, s. 14-15</ref>. | ||
Nazywane inaczej, Zakładowe Plany Emerytalne mają swoje miejsce w systemach prawa od połowy XIX wieku. Taka forma oszczędzania wynikała z braku alternatywnych i dostępnych dla pracowników indywidualnych metod zabezpieczenia na przyszłość, później natomiast zaczęła służyć podniesieniu standardu życiowego ponad podstawową emeryturę. W Polsce, pracownicze programy emerytalne pojawiły się w okresie dwudziestolecia międzywojennego, a ich obecny kształt został nadany dopiero w 1999 roku, wraz z wdrożeniem reformy emerytalnej, która miała na celu podział ryzyka starości pomiędzy państwo, pracodawcę i pracownika<ref>M. Krajewski 2014, s. 10-12</ref>. | Nazywane inaczej, Zakładowe Plany Emerytalne mają swoje miejsce w systemach prawa od połowy XIX wieku. Taka forma oszczędzania wynikała z braku alternatywnych i dostępnych dla pracowników indywidualnych metod zabezpieczenia na przyszłość, później natomiast zaczęła służyć podniesieniu standardu życiowego ponad podstawową emeryturę. W Polsce, pracownicze programy emerytalne pojawiły się w okresie dwudziestolecia międzywojennego, a ich obecny kształt został nadany dopiero w 1999 roku, wraz z wdrożeniem reformy emerytalnej, która miała na celu podział ryzyka starości pomiędzy państwo, pracodawcę i pracownika<ref>M. Krajewski 2014, s. 10-12</ref>. | ||
== Obecna struktura == | ==TL;DR== | ||
Obecnie, Pracownicze Programy Emerytalne znajdują się w III filarze systemu emerytalnego, którym zarządzają prywatne instytucje. W trakcie organizowania programu, [[pracodawca]] jest zobowiązany do wyboru instytucji finansowej, która będzie gromadzić i zarządzać wprowadzanymi środkami<ref name="ReferenceA">Pracownicze Programy Emerytalne 2019, s. 6</ref>. | Pracownicze Programy Emerytalne (PPE) to dobrowolna forma oszczędzania, organizowana przez pracodawcę dla pracowników. PPE mają miejsce w III filarze systemu emerytalnego i są zarządzane przez prywatne instytucje finansowe. Istnieją cztery formy PPE: pracowniczy fundusz emerytalny, umowa z funduszami inwestycyjnymi, umowa zakładem ubezpieczeń i umowa z zagranicznym zarządzającym. Uczestnikiem programu mogą być różne grupy pracowników. Składki dzielą się na podstawowe i dodatkowe. Wypłata zgromadzonego kapitału może nastąpić jednorazowo lub w ratach, po spełnieniu określonych kryteriów. Istnieje również możliwość wypłaty transferowej. Zachęty do uczestnictwa w programie to niskie koszty, ulgi podatkowe, lepszy wizerunek firmy itp., natomiast ograniczeniem jest brak powszechności programów i obawy pracowników dotyczące ryzyka inwestowania. | ||
==Obecna struktura== | |||
Obecnie, Pracownicze Programy Emerytalne znajdują się w III filarze systemu emerytalnego, którym zarządzają prywatne instytucje. W trakcie organizowania programu, [[pracodawca]] jest zobowiązany do wyboru instytucji finansowej, która będzie gromadzić i zarządzać wprowadzanymi środkami<ref name="ReferenceA">Pracownicze Programy Emerytalne 2019, s. 6</ref>. | |||
Wyróżniamy '''cztery formy''' prowadzenia pracowniczych programów emerytalnych<ref name="M. Popek M. Szymański 2012, s. 12">M. Popek M. Szymański 2012, s. 12</ref>: | Wyróżniamy '''cztery formy''' prowadzenia pracowniczych programów emerytalnych<ref name="M. Popek M. Szymański 2012, s. 12">M. Popek M. Szymański 2012, s. 12</ref>: | ||
| Linia 28: | Linia 16: | ||
W Polsce nie funkcjonuje jeszcze ani jeden pracowniczy [[program]] emerytalny w formie zarządzania zagranicznego<ref name="ReferenceA"/>. | W Polsce nie funkcjonuje jeszcze ani jeden pracowniczy [[program]] emerytalny w formie zarządzania zagranicznego<ref name="ReferenceA"/>. | ||
== Zasady i rodzaje pracowniczych programów emerytalnych == | <google>n</google> | ||
==Zasady i rodzaje pracowniczych programów emerytalnych== | |||
Na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnie 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych '''uczestnikiem programu może być'''<ref>[[Ustawa]] o pracowniczych programach emerytalnych 2004, s. 1</ref>: | Na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnie 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych '''uczestnikiem programu może być'''<ref>[[Ustawa]] o pracowniczych programach emerytalnych 2004, s. 1</ref>: | ||
* osoba zatrudniona, w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy, na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, spółdzielczej umowy o pracę, | * osoba zatrudniona, w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy, na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, spółdzielczej umowy o pracę, | ||
| Linia 42: | Linia 32: | ||
W ramach PPE, pracodawcy mogą utworzyć dwa rodzaje programów emerytalnych<ref name="ReferenceA"/>: | W ramach PPE, pracodawcy mogą utworzyć dwa rodzaje programów emerytalnych<ref name="ReferenceA"/>: | ||
# '''program zakładowy''' | # '''program zakładowy''' - forma indywidualna prowadzona przez jednego pracodawcę, | ||
# '''program międzyzakładowy''' - wspólnie z innymi pracodawcami, którzy zdecydowali się na realizację programu na jednakowych warunkach. | # '''program międzyzakładowy''' - wspólnie z innymi pracodawcami, którzy zdecydowali się na realizację programu na jednakowych warunkach. | ||
== Wypłata zgromadzonego kapitału == | ==Wypłata zgromadzonego kapitału== | ||
Uzyskanie dostępu do zgromadzonych środków może nastąpić '''jednorazowo''' lub '''w ratach''', po spełnieniu określonych kryteriów<ref name="M. Popek M. Szymański 2012, s. 12"/>: | Uzyskanie dostępu do zgromadzonych środków może nastąpić '''jednorazowo''' lub '''w ratach''', po spełnieniu określonych kryteriów<ref name="M. Popek M. Szymański 2012, s. 12"/>: | ||
* osiągnięcie wieku 55 lat, nabycie praw do emerytury i złożenie wniosku, | * osiągnięcie wieku 55 lat, nabycie praw do emerytury i złożenie wniosku, | ||
| Linia 54: | Linia 44: | ||
Istnieje również '''wypłata transferowa''', która polega na przeniesieniu zgromadzonych środków do innego programu lub na indywidualne [[konto]] emerytalne. Wypłaty transferowej można dokonać w sytuacji ustania zatrudnienia lub gdy pracodawca dokonuje likwidacji programu<ref>M. Popek M. Szymański 2012, s. 12-13</ref>. | Istnieje również '''wypłata transferowa''', która polega na przeniesieniu zgromadzonych środków do innego programu lub na indywidualne [[konto]] emerytalne. Wypłaty transferowej można dokonać w sytuacji ustania zatrudnienia lub gdy pracodawca dokonuje likwidacji programu<ref>M. Popek M. Szymański 2012, s. 12-13</ref>. | ||
== Zachęty i bariery uczestnictwa w programie == | ==Zachęty i bariery uczestnictwa w programie== | ||
J. Petelczyc wyróżnia '''czynniki sprzyjające''' przystępowaniu do pracowniczych programów emerytalnych zarówno ze strony pracodawcy, jak i pracownika, przede wszystkim są to<ref>J. Petelczyc 2015, s. 83-84</ref>: | J. Petelczyc wyróżnia '''czynniki sprzyjające''' przystępowaniu do pracowniczych programów emerytalnych zarówno ze strony pracodawcy, jak i pracownika, przede wszystkim są to<ref>J. Petelczyc 2015, s. 83-84</ref>: | ||
| Linia 72: | Linia 62: | ||
'''Ograniczeniem''' pozostaje jednak brak powszechności programów, a co za tym idzie, brak presji ze strony pracodawców, aby taki program utworzyć. Z kolei dla pracowników barierą może być postrzeganie [[zbyt]] dużego ryzyka w związku z inwestowaniem własnych środków, a także przedkładanie bieżącej konsumpcji nad oszczędzanie<ref>J. Petelczyc 2015, s. 85</ref>. | '''Ograniczeniem''' pozostaje jednak brak powszechności programów, a co za tym idzie, brak presji ze strony pracodawców, aby taki program utworzyć. Z kolei dla pracowników barierą może być postrzeganie [[zbyt]] dużego ryzyka w związku z inwestowaniem własnych środków, a także przedkładanie bieżącej konsumpcji nad oszczędzanie<ref>J. Petelczyc 2015, s. 85</ref>. | ||
== Przypisy == | {{infobox5|list1={{i5link|a=[[Pracownicze plany kapitałowe]]}} — {{i5link|a=[[Pracowniczy program emerytalny]]}} — {{i5link|a=[[Emerytura]]}} — {{i5link|a=[[Świadczenie socjalne]]}} — {{i5link|a=[[Indywidualne konto emerytalne]]}} — {{i5link|a=[[Ubezpieczenia społeczne]]}} — {{i5link|a=[[Fundusz emerytalny]]}} — {{i5link|a=[[Ubezpieczenie emerytalne]]}} — {{i5link|a=[[Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych]]}} — {{i5link|a=[[Opcja waniliowa]]}} }} | ||
<references/> | |||
==Przypisy== | |||
<references /> | |||
==Bibliografia== | |||
<noautolinks> | |||
* KNF (2018), ''[https://www.knf.gov.pl/knf/pl/komponenty/img/RAPORT_PPE_w_2018_66737.pdf Pracownicze Programy Emerytalne w 2018 roku]'', Urząd Komisji Nadzoru Finansowego, Warszawa | |||
* Krajewski M. (2014), ''[https://dspace.uni.lodz.pl/xmlui/bitstream/handle/11089/11378/Doktoratnr3.pdf?sequence=1&isAllowed=y Pracownicze Programy Emerytalne. Charakterystyka prawna]'', Uniwersytet Łódzki | |||
* Petelczyc J. (2015), ''[https://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight-333bc193-dc6b-4188-9d97-b675ad0a1baf/c/4_Janina_Petelczyc.pdf Tworzenie pracowniczych programów emerytalnych w Polsce - zachęty i bariery]'', Instytut Polityki Społecznej, Uniwersytet Warszawski | |||
* Popek M., Szymański M. (2012), ''[https://www.knf.gov.pl/knf/pl/komponenty/img/KNF_PPE_29971.pdf Pracowniczy program emerytalny. Czy to się opłaci?]'', Komisja Nadzoru Finansowego, Warszawa | |||
* ''Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych'' [https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20041161207 Dz.U. 2004 nr 116 poz. 1207] | |||
</noautolinks> | |||
{{a|Natalia Przychodzeń}} | {{a|Natalia Przychodzeń}} | ||
{{law}} | {{law}} | ||
[[Kategoria:Wynagrodzenie]] | |||
{{#metamaster:description|Pracownicze Programy Emerytalne - dobrowolne oszczędzanie na przyszłość organizowane przez pracodawcę. Dodatkowe świadczenie na starość.}} | |||
Aktualna wersja na dzień 22:36, 11 gru 2023
Pracownicze Programy Emerytalne - dobrowolna forma grupowego i długoterminowego gromadzenia środków. Oszczędzanie jest organizowane przez pracodawcę, a uczestnikami są pracownicy. Przeznaczone do wypłaty środki nie stanowią części emerytury, definiowane są jako element szeroko rozumianego świadczenia na starość[1].
Nazywane inaczej, Zakładowe Plany Emerytalne mają swoje miejsce w systemach prawa od połowy XIX wieku. Taka forma oszczędzania wynikała z braku alternatywnych i dostępnych dla pracowników indywidualnych metod zabezpieczenia na przyszłość, później natomiast zaczęła służyć podniesieniu standardu życiowego ponad podstawową emeryturę. W Polsce, pracownicze programy emerytalne pojawiły się w okresie dwudziestolecia międzywojennego, a ich obecny kształt został nadany dopiero w 1999 roku, wraz z wdrożeniem reformy emerytalnej, która miała na celu podział ryzyka starości pomiędzy państwo, pracodawcę i pracownika[2].
TL;DR
Pracownicze Programy Emerytalne (PPE) to dobrowolna forma oszczędzania, organizowana przez pracodawcę dla pracowników. PPE mają miejsce w III filarze systemu emerytalnego i są zarządzane przez prywatne instytucje finansowe. Istnieją cztery formy PPE: pracowniczy fundusz emerytalny, umowa z funduszami inwestycyjnymi, umowa zakładem ubezpieczeń i umowa z zagranicznym zarządzającym. Uczestnikiem programu mogą być różne grupy pracowników. Składki dzielą się na podstawowe i dodatkowe. Wypłata zgromadzonego kapitału może nastąpić jednorazowo lub w ratach, po spełnieniu określonych kryteriów. Istnieje również możliwość wypłaty transferowej. Zachęty do uczestnictwa w programie to niskie koszty, ulgi podatkowe, lepszy wizerunek firmy itp., natomiast ograniczeniem jest brak powszechności programów i obawy pracowników dotyczące ryzyka inwestowania.
Obecna struktura
Obecnie, Pracownicze Programy Emerytalne znajdują się w III filarze systemu emerytalnego, którym zarządzają prywatne instytucje. W trakcie organizowania programu, pracodawca jest zobowiązany do wyboru instytucji finansowej, która będzie gromadzić i zarządzać wprowadzanymi środkami[3].
Wyróżniamy cztery formy prowadzenia pracowniczych programów emerytalnych[4]:
- pracowniczy fundusz emerytalny - utworzony przez pracodawcę, specjalnie w celu zarządzania środkami,
- umowa z funduszami inwestycyjnymi - zarządzającym jest fundusz inwestycyjny,
- umowa zakładem ubezpieczeń - zarządzającym jest zakład ubezpieczeń na życie,
- umowa z zagranicznym zarządzającym.
W Polsce nie funkcjonuje jeszcze ani jeden pracowniczy program emerytalny w formie zarządzania zagranicznego[3].
Zasady i rodzaje pracowniczych programów emerytalnych
Na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnie 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych uczestnikiem programu może być[5]:
- osoba zatrudniona, w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy, na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, spółdzielczej umowy o pracę,
- osoba zatrudniona na podstawie umowy zawartej w wyniku powołania lub wyboru do organu reprezentującego osobę prawną,
- członek rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych,
- osoba wykonująca pracę nakładczą,
- osoba fizyczna wykonująca pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług,
- członek rady nadzorczej wynagradzany z tytułu pełnienia tej funkcji.
Składki dzielą się na podstawowe i dodatkowe[6]:
- podstawowa składka jest finansowana przez pracodawcę, a jej kwota nie może przekroczyć 7% wynagrodzenia pracownika biorącego udział w programie,
- uczestnik może zgłosić chęć składki dodatkowej, której wysokość zostanie określona w specjalnej deklaracji złożonej przez pracownika.
W ramach PPE, pracodawcy mogą utworzyć dwa rodzaje programów emerytalnych[3]:
- program zakładowy - forma indywidualna prowadzona przez jednego pracodawcę,
- program międzyzakładowy - wspólnie z innymi pracodawcami, którzy zdecydowali się na realizację programu na jednakowych warunkach.
Wypłata zgromadzonego kapitału
Uzyskanie dostępu do zgromadzonych środków może nastąpić jednorazowo lub w ratach, po spełnieniu określonych kryteriów[4]:
- osiągnięcie wieku 55 lat, nabycie praw do emerytury i złożenie wniosku,
- osiągnięcie wieku 60 lat i złożenie wniosku,
- osiągnięcie 70 lat, ustanie zatrudnienia u pracodawcy prowadzącego program, bez konieczności składania wniosku,
- w przypadku śmierci uczestnika programu, na wniosek osoby uprawnionej.
Istnieje również wypłata transferowa, która polega na przeniesieniu zgromadzonych środków do innego programu lub na indywidualne konto emerytalne. Wypłaty transferowej można dokonać w sytuacji ustania zatrudnienia lub gdy pracodawca dokonuje likwidacji programu[7].
Zachęty i bariery uczestnictwa w programie
J. Petelczyc wyróżnia czynniki sprzyjające przystępowaniu do pracowniczych programów emerytalnych zarówno ze strony pracodawcy, jak i pracownika, przede wszystkim są to[8]:
| Pracodawca | Pracownik |
|---|---|
| niskie koszty prowadzenia programu | wypracowanie dodatku do emerytury |
| istniejące ulgi podatkowe | możliwość dziedziczenia odłożonych środków |
| lepszy wizerunek firmy | pewność uzyskania świadczenia |
| zwiększenie lojalności pracownika | dostęp do informacji o zgromadzonych oszczędnościach |
Ograniczeniem pozostaje jednak brak powszechności programów, a co za tym idzie, brak presji ze strony pracodawców, aby taki program utworzyć. Z kolei dla pracowników barierą może być postrzeganie zbyt dużego ryzyka w związku z inwestowaniem własnych środków, a także przedkładanie bieżącej konsumpcji nad oszczędzanie[9].
| Pracownicze programy emerytalne — artykuły polecane |
| Pracownicze plany kapitałowe — Pracowniczy program emerytalny — Emerytura — Świadczenie socjalne — Indywidualne konto emerytalne — Ubezpieczenia społeczne — Fundusz emerytalny — Ubezpieczenie emerytalne — Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych — Opcja waniliowa |
Przypisy
- ↑ M. Krajewski 2014, s. 14-15
- ↑ M. Krajewski 2014, s. 10-12
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Pracownicze Programy Emerytalne 2019, s. 6
- ↑ 4,0 4,1 M. Popek M. Szymański 2012, s. 12
- ↑ Ustawa o pracowniczych programach emerytalnych 2004, s. 1
- ↑ Ustawa o pracowniczych programach emerytalnych 2004, s. 23-24
- ↑ M. Popek M. Szymański 2012, s. 12-13
- ↑ J. Petelczyc 2015, s. 83-84
- ↑ J. Petelczyc 2015, s. 85
Bibliografia
- KNF (2018), Pracownicze Programy Emerytalne w 2018 roku, Urząd Komisji Nadzoru Finansowego, Warszawa
- Krajewski M. (2014), Pracownicze Programy Emerytalne. Charakterystyka prawna, Uniwersytet Łódzki
- Petelczyc J. (2015), Tworzenie pracowniczych programów emerytalnych w Polsce - zachęty i bariery, Instytut Polityki Społecznej, Uniwersytet Warszawski
- Popek M., Szymański M. (2012), Pracowniczy program emerytalny. Czy to się opłaci?, Komisja Nadzoru Finansowego, Warszawa
- Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych Dz.U. 2004 nr 116 poz. 1207
Autor: Natalia Przychodzeń
 |
Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych. Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu. |
