Aleksander Rothert: Różnice pomiędzy wersjami
m (Pozycjonowanie) |
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
<noautolinks> | <noautolinks> | ||
* Kieżun W. (1977), ''Podstawy organizacji i zarządzania'', Książka i wiedza, Warszawa | |||
* Martyniak Z. (1996), ''Historia myśli organizatorskiej'', Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków | * Martyniak Z. (1996), ''Historia myśli organizatorskiej'', Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków | ||
</noautolinks> | </noautolinks> | ||
Aktualna wersja na dzień 21:46, 19 lis 2023
Aleksander Rothert jest jednym z czołowych przedstawicieli nurtu "Industrial engineering". W szczególności interesował się on problematyką płac, napisał na ten temat wiele artykułów. W jednym z nich dokonał szczegółowego przeglądu i oceny płac. Ze względu na system bodźców podzielił je na dwie grupy:
- oparte na przymusie, stałym nadzorze i groźbie zwolnienia,
- oparte na zainteresowaniu materialnym w celu uzyskania wyższej stawki lub wyższego stanowiska i nagród.
Za najbardziej korzystne uważał systemy akordowe i premiowe. W cyklu artykułów pt. "O systemach płac" porównał stosowane wówczas systemy płac (dniówkowy, akordowy, Halseya, Rowana i inne). Na I Międzynarodowym Kongresie Nauki Organizacji w Pradze, przedstawił oryginalny system premiowania mistrzów. Założeniem było uzależnienie premii mistrzów od premii podległych im pracowników. Oryginalność polegała na tym, że premia mistrzów kształtowała się w zależności od dwóch czynników:
- sumy premii robotników,
- średniego procentu premii robotników.
Łączne uwzględnienie tych dwóch czynników konieczne było ponieważ:
- suma premii przy niskim wykorzystaniu zdolności produkcyjnej mogła prowadzić do niskiej premii mistrza,
- średni procent premii mógłby przy dużym zatrudnieniu sprawiać, że premia mistrza byłaby na zbyt wysokim poziomie.
Zdaniem Rotherta najlepszym rozwiązaniem było ustalenie premii mistrza na podstawie sumy premii robotników i na podstawie średniego procentu premii robotników.
Według Rotherta istotna kwestią związaną ze stosowanymi sposobami wynagrodzenia było badanie relacji zachodzących między:
- czasem pracy,
- zarobkiem dziennym,
- zmęczeniem.
Zauważył on, że uczucie niezadowolenia powstaje, gdy zarobek robotnika jest niższy od kosztów utrzymania. Natomiast pod wpływem zachęty akordowej zarobek robotnika wzrasta i zaczyna przewyższać koszty utrzymania, a to powoduje zadowolenie robotnika. Jednak po przekroczeniu punktu przecięcia prostej zachęty i krzywej zmęczenia, ponownie pojawia się niezadowolenie.
Aleksander Rothert — artykuły polecane |
Dwuczynnikowa teoria Herzberga — Formy wynagrodzeń — Emile Belot — Tomasz Bata — Taryfikator płac — Pakiety medyczne — Analiza przyczynowa — Mierzenie i normowanie czasu pracy — Szkoła behawioralna |
Bibliografia
- Kieżun W. (1977), Podstawy organizacji i zarządzania, Książka i wiedza, Warszawa
- Martyniak Z. (1996), Historia myśli organizatorskiej, Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków
Autor: Ewa Skorupska