Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów: Różnice pomiędzy wersjami
m (Infobox5 upgrade) |
m (Pozycjonowanie) |
||
Linia 19: | Linia 19: | ||
** ograniczaniu dostępu do rynku dla przedsiębiorców, nieuczestniczących w porozumieniu, lub ich zupełnej eliminacji z rynku; | ** ograniczaniu dostępu do rynku dla przedsiębiorców, nieuczestniczących w porozumieniu, lub ich zupełnej eliminacji z rynku; | ||
** ustalaniu przez przedsiębiorców uczestniczących, bądź będących organizatorami przetargu, warunków składanych ofert, w szczególności zakresu prac lub ceny. | ** ustalaniu przez przedsiębiorców uczestniczących, bądź będących organizatorami przetargu, warunków składanych ofert, w szczególności zakresu prac lub ceny. | ||
* '''zakazane jest [[zbyt]] częste korzystanie z pozycji dominującej na rynku właściwym, polegające w szczególności na:''' | * '''zakazane jest [[zbyt]] częste korzystanie z pozycji dominującej na rynku właściwym, polegające w szczególności na:''' | ||
** narzucaniu nieuczciwych cen, odległych terminów płatności albo innych warunków zakupu lub sprzedaży; | ** narzucaniu nieuczciwych cen, odległych terminów płatności albo innych warunków zakupu lub sprzedaży; | ||
Linia 28: | Linia 27: | ||
** ustalaniu uciążliwych warunków umów, które przynoszą bezpodstawne korzyści; | ** ustalaniu uciążliwych warunków umów, które przynoszą bezpodstawne korzyści; | ||
** klasyfikacji rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub podmiotowych. | ** klasyfikacji rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub podmiotowych. | ||
<google>n</google> | |||
==Zakaz praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów== | ==Zakaz praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów== |
Wersja z 18:48, 18 lis 2023
Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów - ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. "określa warunki rozwoju i ochrony konkurencji oraz zasady podejmowanej w interesie publicznym ochrony interesów przedsiębiorców i konsumentów"[1].
Ustawa reguluje dodatkowo[1]:
- zasady i tryb przeciwdziałania praktykom, które ograniczają konkurencje, naruszają zbiorowe interesy konsumentów;
- sposoby zapobiegania stosowaniu nielegalnych postanowień wzorców umów, antykonkurencyjnej koncentracji przedsiębiorców i ich związków, w sytuacji, gdy te praktyki powodują skutki na terenie Rzeczypospolitej Polskiej;
- które organy są odpowiedzialne za rozstrzyganie w sprawach ochrony konkurencji i konsumentów.
TL;DR
Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów reguluje praktyki ograniczające konkurencję oraz naruszające interesy konsumentów. Zakazane są m.in. umowy eliminujące konkurencję i korzystanie z pozycji dominującej na rynku. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest odpowiedzialny za egzekwowanie przepisów i podejmowanie decyzji w tych sprawach.
Zakaz praktyk ograniczających konkurencję
Ustawa wyróżnia dwa zakazy ograniczające konkurencję[2]:
- zakazane są umowy, w wyniku których jest eliminowana, ograniczana lub naruszana konkurencja na rynku właściwym, te działania polegają głównie na:
- ustalaniu cen i innych warunków zakupu lub sprzedaży towarów;
- ograniczaniu lub kontrolowaniu produkcji lub sprzedaży oraz rozwoju technologicznego lub inwestycji;
- podziale rynków zbytu lub zakupu;
- stosowaniu w podobnych umowach niekorzystnych lub niejednolitych warunków umów, które stwarzają osobom trzecim różne warunki konkurencji;
- warunkowaniu zawarcia umowy od przyjęcia przez drugą stronę innego świadczenia, które nie jest związane z przedmiotem umowy;
- ograniczaniu dostępu do rynku dla przedsiębiorców, nieuczestniczących w porozumieniu, lub ich zupełnej eliminacji z rynku;
- ustalaniu przez przedsiębiorców uczestniczących, bądź będących organizatorami przetargu, warunków składanych ofert, w szczególności zakresu prac lub ceny.
- zakazane jest zbyt częste korzystanie z pozycji dominującej na rynku właściwym, polegające w szczególności na:
- narzucaniu nieuczciwych cen, odległych terminów płatności albo innych warunków zakupu lub sprzedaży;
- ograniczaniu produkcji, sprzedaży lub rozwoju technicznego ze szkodą dla konsumentów lub partnerów;
- stosowaniu w podobnych umowach niekorzystnych lub niejednolitych warunków umów, które stwarzają osobom trzecim różne warunki konkurencji;
- warunkowaniu zawarcia umowy od przyjęcia przez drugą stronę innego świadczenia, które nie jest związane z przedmiotem umowy;
- zapobieganiu kształtowania się warunków koniecznych do powstania lub rozwoju konkurencji;
- ustalaniu uciążliwych warunków umów, które przynoszą bezpodstawne korzyści;
- klasyfikacji rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub podmiotowych.
Zakaz praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów
Praktyki naruszające zbiorowe interesy konsumentów to rozmaite działania podejmowane przez przedsiębiorce, które są niezgodne z prawem lub sprzeczne z dobrymi obyczajami i godzą w interesy konsumentów. Takie działania to w szczególności[3]:
- niewywiązywanie się z obowiązku udzielania konsumentom pełnej i prawdziwej informacji;
- nieuczciwe działania rynkowe lub nieuczciwa konkurencja;
- proponowanie konsumentom zakupu usług finansowych, nieodpowiadających ich potrzebom, pomimo posiadanych przez przedsiębiorcę danych w zakresie cech tych konsumentów lub proponowanie zakupu tych usług w sposób nieodpowiedni do ich specyfiki.
Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, tzw. UOKiK, jest urzędem administracji rządowej, którego zadaniem jest obsługa Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Urząd znajduje się pod bezpośrednim kierownictwem Prezesa i podlega jego wszelkim zarządzeniom, decyzjom i wytycznym[4].
Prezes Urzędu "jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach ochrony konkurencji i konsumentów. Prezes Rady Ministrów sprawuje nadzór na działalnością Prezesa Urzędu"[5]. Do zadań Prezesa UOKiK należy między innymi[6]:
- sprawowanie kontroli nad przedsiębiorcami w sprawie przestrzegania przepisów Ustawy o Ochronie Konkurencji i Konsumentów;
- wydawanie decyzji dotyczących:
- działań ograniczających konkurencję;
- koncentracji przedsiębiorców;
- uznania postanowień wzorca umowy za niedozwolony;
- działań, które naruszają zbiorowe interesy konsumentów;
- przeprowadzanie analiz koncentracji gospodarki i zachowań rynkowych przedsiębiorców;
- opracowywanie projektów rządowych, związanych z polityką konsumencką oraz rozwojem konkurencji;
- współpracowanie z krajowymi i międzynarodowymi organizacjami działającymi na rzecz ochrony konkurencji i konsumentów;
- popularyzowanie wiedzy o ochronie konkurencji i konsumentów.
Przypisy
Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów — artykuły polecane |
Komisja Papierów Wartościowych i Giełd — Ustawa prawo zamówień publicznych — Polskie Centrum Akredytacji — Prawo energetyczne — Ustawa o ochronie danych osobowych — Odwołanie od reklamacji — Rzecznik ubezpieczonych — Zamówienia publiczne — Państwowa Inspekcja Pracy |
Bibliografia
- Jurkowska-Gomułka A. (2012) Stosowanie zakazu porozumień ograniczających konkurencję zorientowane na ocenę skutków ekonomicznych? Uwagi na tle praktyki decyzyjnej Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w odniesieniu do ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów z 2007 roku, Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa
- Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu zarządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie nadania statutu Urzędowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów (2015), M.P. poz. 716
- Róziewicz-Ładoń K. (2011), Postępowanie przed prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów: w zakresie przeciwdziałania praktykom ograniczającym konkurencję, Wolters Kluwer, Warszawa
- Stawicki A. (2011), Ustawa o o ochronie konkurencji i konsumentów: komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa
- Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów Dz.U. 2007 nr 50 poz. 331
Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych. Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu. |
Autor: Łukasz Drosdek