Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów

Z Encyklopedia Zarządzania

Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów - ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. "określa warunki rozwoju i ochrony konkurencji oraz zasady podejmowanej w interesie publicznym ochrony interesów przedsiębiorców i konsumentów"[1].

Ustawa reguluje dodatkowo[1]:

  • zasady i tryb przeciwdziałania praktykom, które ograniczają konkurencje, naruszają zbiorowe interesy konsumentów;
  • sposoby zapobiegania stosowaniu nielegalnych postanowień wzorców umów, antykonkurencyjnej koncentracji przedsiębiorców i ich związków, w sytuacji, gdy te praktyki powodują skutki na terenie Rzeczypospolitej Polskiej;
  • które organy są odpowiedzialne za rozstrzyganie w sprawach ochrony konkurencji i konsumentów.

TL;DR

Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów reguluje praktyki ograniczające konkurencję oraz naruszające interesy konsumentów. Zakazane są m.in. umowy eliminujące konkurencję i korzystanie z pozycji dominującej na rynku. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest odpowiedzialny za egzekwowanie przepisów i podejmowanie decyzji w tych sprawach.

Zakaz praktyk ograniczających konkurencję

Ustawa wyróżnia dwa zakazy ograniczające konkurencję[2]:

  • zakazane są umowy, w wyniku których jest eliminowana, ograniczana lub naruszana konkurencja na rynku właściwym, te działania polegają głównie na:
    • ustalaniu cen i innych warunków zakupu lub sprzedaży towarów;
    • ograniczaniu lub kontrolowaniu produkcji lub sprzedaży oraz rozwoju technologicznego lub inwestycji;
    • podziale rynków zbytu lub zakupu;
    • stosowaniu w podobnych umowach niekorzystnych lub niejednolitych warunków umów, które stwarzają osobom trzecim różne warunki konkurencji;
    • warunkowaniu zawarcia umowy od przyjęcia przez drugą stronę innego świadczenia, które nie jest związane z przedmiotem umowy;
    • ograniczaniu dostępu do rynku dla przedsiębiorców, nieuczestniczących w porozumieniu, lub ich zupełnej eliminacji z rynku;
    • ustalaniu przez przedsiębiorców uczestniczących, bądź będących organizatorami przetargu, warunków składanych ofert, w szczególności zakresu prac lub ceny.
  • zakazane jest zbyt częste korzystanie z pozycji dominującej na rynku właściwym, polegające w szczególności na:
    • narzucaniu nieuczciwych cen, odległych terminów płatności albo innych warunków zakupu lub sprzedaży;
    • ograniczaniu produkcji, sprzedaży lub rozwoju technicznego ze szkodą dla konsumentów lub partnerów;
    • stosowaniu w podobnych umowach niekorzystnych lub niejednolitych warunków umów, które stwarzają osobom trzecim różne warunki konkurencji;
    • warunkowaniu zawarcia umowy od przyjęcia przez drugą stronę innego świadczenia, które nie jest związane z przedmiotem umowy;
    • zapobieganiu kształtowania się warunków koniecznych do powstania lub rozwoju konkurencji;
    • ustalaniu uciążliwych warunków umów, które przynoszą bezpodstawne korzyści;
    • klasyfikacji rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub podmiotowych.

Zakaz praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów

Praktyki naruszające zbiorowe interesy konsumentów to rozmaite działania podejmowane przez przedsiębiorce, które są niezgodne z prawem lub sprzeczne z dobrymi obyczajami i godzą w interesy konsumentów. Takie działania to w szczególności[3]:

  • niewywiązywanie się z obowiązku udzielania konsumentom pełnej i prawdziwej informacji;
  • nieuczciwe działania rynkowe lub nieuczciwa konkurencja;
  • proponowanie konsumentom zakupu usług finansowych, nieodpowiadających ich potrzebom, pomimo posiadanych przez przedsiębiorcę danych w zakresie cech tych konsumentów lub proponowanie zakupu tych usług w sposób nieodpowiedni do ich specyfiki.

Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, tzw. UOKiK, jest urzędem administracji rządowej, którego zadaniem jest obsługa Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Urząd znajduje się pod bezpośrednim kierownictwem Prezesa i podlega jego wszelkim zarządzeniom, decyzjom i wytycznym[4].

Prezes Urzędu "jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach ochrony konkurencji i konsumentów. Prezes Rady Ministrów sprawuje nadzór na działalnością Prezesa Urzędu"[5]. Do zadań Prezesa UOKiK należy między innymi[6]:

  • sprawowanie kontroli nad przedsiębiorcami w sprawie przestrzegania przepisów Ustawy o Ochronie Konkurencji i Konsumentów;
  • wydawanie decyzji dotyczących:
    • działań ograniczających konkurencję;
    • koncentracji przedsiębiorców;
    • uznania postanowień wzorca umowy za niedozwolony;
    • działań, które naruszają zbiorowe interesy konsumentów;
  • przeprowadzanie analiz koncentracji gospodarki i zachowań rynkowych przedsiębiorców;
  • opracowywanie projektów rządowych, związanych z polityką konsumencką oraz rozwojem konkurencji;
  • współpracowanie z krajowymi i międzynarodowymi organizacjami działającymi na rzecz ochrony konkurencji i konsumentów;
  • popularyzowanie wiedzy o ochronie konkurencji i konsumentów.


Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentówartykuły polecane
Komisja Papierów Wartościowych i GiełdUstawa prawo zamówień publicznychPolskie Centrum AkredytacjiPrawo energetyczneUstawa o ochronie danych osobowychOdwołanie od reklamacjiRzecznik ubezpieczonychZamówienia publicznePaństwowa Inspekcja Pracy

Przypisy

  1. 1,0 1,1 Ustawa o ochronie..., s. 1
  2. Ustawa o ochronie..., s. 6-8
  3. Ustawa o ochronie..., s. 18-19
  4. Obwieszczenie Prezesa Rady..., s. 3
  5. Ustawa o ochronie..., s. 21
  6. Ustawa o ochronie..., s. 24-25

Bibliografia

Uwaga.png

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych.

Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.

Autor: Łukasz Drosdek