Jakość usług medycznych

Jakość usług medycznych
Polecane artykuły
Altruizm Hierarchia potrzeb Potrzeby fizjologiczne Kryzys pracy Potrzeba bezpieczeństwa Piramida Maslowa Alienacja Klasa średnia Teoria ERG

Zdrowie

Zdrowie to naczelna wartość, której dotyczy działalność medyczna i stanowi jej punkt docelowy- zajmuje ono wysokie miejsce wśród wartości ważnych dla społeczeństw."Nie jest to jednak wartości sama w sobie jak twierdzi M. Sokołowska,"ludziom chodzi bowiem głównie o możności sprawnego funkcjonowania, a choroba budzi lęki grozę przed wszystkim dlatego, że funkcjonowanie zakłóca” Przeszkody w codziennym funkcjonowaniu mogą być spowodowane przez przyczyny z dwojakiego rodzaju: pierwsza z nich to choroba, druga zaś poczucie dyskomfortu, które oznacza stan subiektywny jednostki. Gdy człowiek czuje się chory – to jest chory bez względu na to czy istnieje u niego zmiana patologiczna czy też objawy choroby stwierdzono obiektywnie.

Zdrowie jest wartością, dzięki której społeczeństwo może realizować swoje plany, życiowe aspiracje, zmieniać środowisko i doskonale sobie z tym radzić. Jednakże zdrowie wymaga pracy nad poprawnymi nawykami, które sprzyjają właściwemu rozwojowi psychicznemu i fizycznemu. Światowa Organizacja Zdrowia definiuje zdrowie jako "pełnię dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub kalectwa”. Oznacza to, że zdrowie jest dynamicznym stanem równowagi pomiędzy fizjologicznym, psychologicznym, socjologicznym i ekologicznym aspektem istnienia człowieka w świecie.

Usługa medyczna

Aby zbadać w pełni pacjenta usługa medyczna powinna obejmować trzy aspekty funkcjonowania jednostki:

• fizyczny,
• psychiczny,
• społeczny.

Gdy nie ma granicy pomiędzy stanami zdrowia i choroby określa poważne konsekwencje dla świadczeniodawcy i jego starań w kierunku poprawy jakości usług. Przykład choroby fizycznej kiedy można zrównoważyć pozytywny stan psychiczny i życzliwość społeczną, natomiast problemy emocjonalne sprawią, że pomimo sprawności fizycznej pacjent będzie uskarżał się na złe samopoczucie. Dobre samopoczucie pojawi się gdy wszystkie aspekty będą odpowiednio zrównoważone. Z tego względu wszystkie placówki opieki zdrowotnej powinny dbać o wyżej wymienione aspekty.

Troska o aspekt fizyczny samopoczucia pacjenta nie budzi żadnych kontrowersji, inaczej jest jednak w przypadku dwóch pozostałych wymiarów. W świadomości pracowników służby zdrowia nadal funkcjonują dwa odmienne modele zdrowia: Holistyczny i biomedyczny. Pierwszy z nich holistyczny- zgodny z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia-zakłada jedność ciała i psychiki pierwszeństwo całości nad częściami. Z kolei biomedyczny opiera się na koncepcji ciała jako maszyny, choroby – jako konsekwencji jej uszkodzenia, a roli lekarza – jako reperującego uszkodzone narzędzie.

Podczas gdy wśród lekarzy rośnie coraz to większe zainteresowanie technologią to jednocześnie coraz większym narastającym problemem staje się uprzedmiotowieniu i depersonalizacja. Przez pojęcie depersonalizacji rozumie się niezajmowanie pacjentami jako integralną całością, tzn. skupienie się na chorym narządzie, a nie chorej osobie. W tym schemacie lekarz pełni funkcje aktywnego dawcy zdrowia, pacjent zaś funkcje "biernego "konsumenta”, ulegle podając się interwencji medycznej.

Bibliografia

• M. Sokołowska, Powstanie i rozwój socjologii medycyny w Polsce (w;)Socjologia a zdrowie, pod red. M. Sokołowskiej, J.Hołówki, A.Ostrowskiej, PWN, Warszawa 1976, s. 328
• R.Szarfenberg, Kwestia społeczna, Polityka Społeczna 1998, nr3, s. 12
• Z.Zielińska i In. Potrzeby i popyt na usługi medyczne, materiały konferencyjne, IRWiK, Warszawa 2000, s 6

Autor: Ewelina Knafel