Dostawca treści

Dostawca treści (content provider) zajmuje się elektroniczną dystrybucją dóbr multimedialnych. Multimedia to media, które wykorzystują różne formy informacji oraz różne formy ich przekazu (np. tekst, dźwięk, grafikę, animację, wideo) w celu dostarczania odbiorcom informacji lub rozrywki. Treść informacyjną można z kolei zdefiniować jako wszystkie formy własności intelektualnej. Dostawcy treści rozpowszechniają w sieci treści takie jak: informacje, muzykę, zdjęcia, wideo, dzieła artystyczne. Badania wskazują, że opłaty za treść stanowią drugie, co do wielkości źródło dochodu w B2C (pierwsze stanowią dochody ze sprzedaży towarów/usług). Według B. Szyszko więcej internautów wykorzystuje sieć do wyszukiwania informacji niż do robienia w niej zakupów (70%: 53%).

Źródła zysku

Dostawcy treści zarabiają na sprzedawaniu subskrypcji (np. na miesięczny/roczny dostęp do zawartości). Innym źródłem zysku dla dostawców treści są mikropłatności. Pochodzą one ze sprzedaży dostępu do informacji przez krótki czas (np. 1h) lub dostęp do bardzo małego wycinka konkretnych informacji (np. 1 artykuł). Pewne treści elektroniczne mogą być po prostu sprzedane użytkownikowi w formie pliku do pobrania. Przykładem takich multimedialnych treści mogą być pliki muzyczne, wideo lub e-booki. Osoba nabywająca te treści nie ma jednak prawa do ich redystrybucji jak ma to miejsce w przypadku dóbr nie elektronicznych Oczywiście jest także wielu dostawców nie wymagających opłat za treści, czerpiących swe zyski ze sprzedaży powierzchni reklamowej. Bardzo popularną formą dostarczania treści stało się ostatnio nauczanie przez Internet (E-learning). Coraz więcej uczelni wyższych i firm zajmujących się szkoleniami korzysta z sieci w celu przesyłania dóbr intelektualnych. Mogą to być nagrania z wykładów, dokumenty, opracowania. W tym przypadku zyskiem jest opłata za kurs. Jeżeli e-learning jest uzupełnieniem tradycyjnej edukacji nie ma bezpośredniego źródła zysku, występują natomiast korzyści niematerialne.

Rodzaje dostawców

Kluczem do sukcesu jest posiadanie odpowiednich treści. Tradycyjni właściciele treści podlegających kopiowaniu (studia filmowe, wydawcy książek i czasopism, stacje radiowe i telewizyjne) mają wielką przewagę nad innymi firmami. Inni dostawcy nie będący właścicielami treści, jednakże zawierają odpowiednie umowy z właścicielami i dystrybuują ich treści.

Dostawca treści — artykuły polecane

Handel elektroniczny — Stoisko targowe — Media społecznościowe — Blog — Wyszukiwarka internetowa — Portal społecznościowy — Geolokalizacja — Materiały reklamowe — Formy promocji i reklamy w internecie

Bibliografia

• Banacewicz-Miazga A. (2007), E-business w Internecie i multimediach, Mikom, Warszawa
• Chmielarz W. (2007), Systemy biznesu elektronicznego, Difin, Warszawa
• Olszak C., Ziemba E. (2007), Strategie i modele gospodarki elektronicznej, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa
• Szyszko B., Śliwiński B. (2004), Elektroniczna gospodarka w Polsce, Biblioteka Logistyka

Autor: Małgorzata Wór