Wykres programowy procesu decyzji
| Wykres programowy procesu decyzji |
|---|
| Polecane artykuły |
Narzędzie, które pomaga w wyborze optymalnej drogi do osiągnięcia celów. Wykorzystuje symulacje możliwego przebiegu zdarzeń (J. Łańcucki 2006, s. 312). Jest podobny do diagramu systematyki (drzewo decyzyjne). Cechą wspólną jest chronologia procedur, ale wykres programowy procesu decyzji obok chronologii pokazuje również alternatywne rozwiązania. Ma on charakter dynamiczny, ponieważ formułuje odpowiedzi na pytania typu: jakie inne działania podjąć, aby zrealizować cel? (A. Hamrol, W. Mantura 2002, s. 227).
Wykres pozwala graficznie przeanalizować zdarzenia i nieprzewidziane zajścia, które mogą wystąpić podczas realizowania zadania. Jest pomocne w określeniu działań zapobiegawczych, w chwili wystąpienia problemu. Stworzenie wykresu programowego procesu decyzji opiera się na utworzeniu drzewa decyzyjnego, a następnie na rozpatrzeniu poszczególnych rozgałęzień drzewa (J. Lewandowski 1998, s. 32). Wykres taki może zawierać informacje o osobach odpowiedzialnych za zadania oraz terminach realizacji. Jest on wykorzystywany przy rozwiązywaniu problemów, w których występuje duży stopień niepewności (A. Hamrol, W. Mantura 2002, s. 227). Wykres jest uzupełnieniem technik Failure Mode and Effects Analysis, a także FTA (Fault Tree Analysis), które są wykorzystywane w procesie identyfikacji oraz eliminowania istniejących i prawdopodobnych błędów.
Etapy tworzenia wykresu
- Powołanie zespołu oraz określenie procesu. Można wykorzystać diagram systematyki, który będzie wstępem do dalszej pracy zespołu. Diagram ten posłuży do pokazania wstępnego rozwiązania.
- Zadawanie pytań oraz analiza. Na tym etapie zespół musi zadać pytania:
- co może iść nie tak na każdym etapie realizacji zadania?
- jakie inne działania można podjąć w celu zrealizowania określonego zadania?
- jakie mogą wystąpić problemy na każdym etapie działań zmierzających do osiągnięcia danego celu?
- Rozbudowanie pierwotnego diagramu. Odpowiedzi, które zostały uzyskane we wcześniejszym etapie posłużą do rozbudowania podstawowego diagramu systematyki. Poszczególne działania należy połączyć strzałkami w chronologicznym porządku. Należy uwzględnić celowość, możliwość realizacji oraz ryzyko rozwiązań.
- Zakończenie tworzenia wykresu. Praca kończy się, gdy zespół znajdzie wszystkie możliwe do zidentyfikowania problemy (J. Łańcucki 2006, s. 313).
Bibliografia
- A. Hamrol, W. Mantura, Zarządzanie jakością. Teoria i praktyka, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002
- J. Lewandowski, Zarządzanie jakością. Jakość, Ergonomia, Bezpieczeństwo Pracy, Ochrona Środowiska, Wyd. MARCUS, Łódź 1998
- J. Łańcucki, Podstawy kompleksowego zarządzania jakością TQM, Wyd. Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, Poznań 2006
Autor: Małgorzata Waligóra
