Departamentalizacja

Departamentalizacja
Polecane artykuły
Jednostka organizacyjna Schemat organizacyjny Kadra kierownicza Struktura dywizjonalna Grupowanie stanowisk Organizacja działu marketingu Przedmiot działalności Struktura funkcjonalna Komórka organizacyjna

Departamentalizacja jest jednym z mechanizmów tworzenia struktury organizacyjnej, polegającym na logicznym, sprawnym i efektywnym łączeniu zadań i pracowników. Inaczej rzecz ujmując, jest wynikiem decyzji kierownictwa o tym, jakie rodzaje czynności - po ich podziale na zadania - można łączyć w grupy (Stoner, Freeman, Gilbert Jr, 1997). Departamentalizacja znajduje głównie zastosowanie w średnich i dużych przedsiębiorstwach, w których niemożliwy jest bezpośredni nadzór naczelnego kierownictwa nad pracownikami, wobec czego obowiązki te są przenoszone (tzw. delegacja) na menedżerów poszczególnych departamentów (działów).

Schemat

Kryteria

{{#ev:youtube|bNQnXwkUQQ0|480|right|Modele struktur organizacyjnych (Sławomir Wawak)|frame}} Zasadniczo można wyróżnić 4 kryteria, według których grupuje się zadania i ludzi w departamenty (działy):

1. Grupowanie według funkcji - np. dział marektingu, dział sprzedaży.
2. Grupowanie według produktów (lub ich grup) - np. dział produkcji sprzętu komputerowego, dział produkcji oprogramowania.
3. Grupowanie według klientów (lub ich grup) - np. dział kredytowania osób fizycznych, dział kredytowania małych firm.
4. Grupowanie według lokalizacji - np. oddział na Kraków

W praktyce, wymienione typy departamentalizacji często współistnieją w ramach jednej struktury organizacyjnej, a także występują w formach łączących dwa lub więcej kryteriów podziału (np. departament finansów na Amerykę Północną).

Zastosowanie

Efektywność zastosowania departamentalizacji jest prostą wypadkową skuteczności procesu koordynacji, czyli integrowania poszczególnych działów w zwartą, skuteczną całość. Niezwykle ważny w tym kontekście jest także sposób ustalenia relacji podporządkowania (tzw. hierarchizacja) między działami, umiejscowienia ich kierownictwa w odniesieniu do kierownictwa naczelnego, a także utworzenia odpowiednich kanałów komunikacji między departamentami.

Bibliografia

• Stoner J.A.F., Freeman R.E., Gilbert D.R. Jr, Kierowanie, PWE Warszawa 1997
• Griffin R. W., Podstawy zarządzania organizacjami, PWN Warszawa 2004

Autor: Michał Arament