Wealth Management

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 20:19, 13 lis 2023 autorstwa Zybex (dyskusja | edycje) (cleanup bibliografii i rotten links)
Wealth Management
Polecane artykuły

Wealth Management - usługa zarządzania majątkiem, polegająca na planowaniu finansowym i niefinansowym spraw osób fizycznych a także inwestorów instytucjonalnych. Wealth management wiąże koordynowanie zespołu ekspertów w celu zaspokojenia potrzeb i wymagań klientów zamożnych. Wealth management wzbogacają rynek o bardzo innowacyjne rozwiązania, potrzebne inwestorom.

Usługa adresowana jest do osób powierzających w zarządzanie lub administrowanie wyspecjalizowanej w wealth management instytucji majątku o równowartości co najmniej około 1 mln USD. Bariera kwotowa jest umowna i zależna od dostawcy usług i kraju działania, jednak najczęściej jest zdecydowanie wyższa (powyżej 5-10 mln USD).

Wealth management jest świadczony przez różne rodzaje podmiotów: kancelarie prawne, firmy typu asset management, domy maklerskie, towarzystwa ubezpieczeniowe, niezależne firmy typu family office, a przede wszystkim przez banki.

W Polsce pojęcie wealth management często definiuje się jako usługi oferowane dla klientów indywidualnych, jeżeli ich aktywa poddane do zarządzania są zgodne z najwyższymi kryteriami finansowymi[1]

Inne określenie wealth management

Wealth management można również zdefiniować jako połączenie ze sobą konsultacji inwestycyjnych, zaawansowanego planowania oraz zarządzania relacją. Konsultacje inwestycyjne uważa się za główną istotę usługi zarządzania majątkiem, to właśnie od nich zaczyna się tworzenie relacji z zamożnym klientem. Zaawansowane planowanie koncentruje się na najważniejszych obszarach decyzyjnych klientów wealth management, zalicza się do nich: "wzrost, transfer i ochrona kapitału, a także datki charytatywne". Zarządzenie relacją zwraca swoją uwagę na dokładnym "zrozumieniu krytycznych potrzeb klienta" oraz rozplanowaniu ich na przestrzeni czasu, utrzymaniu kontaktów pomiędzy wealth menadżerem a grupą ekspertów finansowych oraz na wspólnej pracy innych doradców (księgowych, prawników) z klientem[2]

Modele organizacyjne wealth management

W wealth management możemy wyróżnić kilka rodzajów modeli, które pomagają instytucjom dobrze funkcjonować. W instytucjach zajmującymi się zarządzaniem aktywami swoich klientów wyróżniamy: "model niezależny, zintegrowany model klienta zamożnego, zintegrowany model zarządzania aktywami oraz model produktowo-dystrybucyjny". Natomiast w przypadku banków detalicznych świadczących usługi zamożnym klientom wyróżniamy następujące modele organizacyjne: "oddzielna linia klienta, oddzielna linia biznesu, oddzielna linia biznesu wraz z reprezentacją w zarządzie oraz oddzielne instytucje".[3]

Wykorzystanie wealth management

Wyżej wymieniony sposób zarządzania majątkiem zaczął rozwijać się w latach 90. XX wieku, zwłaszcza w USA. Obecnie wealth management obejmuje następujący zakres zintegrowanych i kompleksowych usług, świadczonych w ramach jednej instytucji/grupy:

  • bankowość prywatna (private banking),
  • zarządzanie portfelem instrumentów finansowych na zlecenie (asset management) oraz doradztwo inwestycyjne w podobnym zakresie,
  • inżynieria finansowa i planowanie majątkowe, w tym zwłaszcza podatkowe i spadkowe,
  • inwestowanie na rynku niepublicznym, poprzez fundusze private equity, venture capital i tzw. fundusze alternatywne, w tym hedgingowe,
  • planowanie ubezpieczeniowe,
  • doradztwo niefinansowe, z zakresu obrotu nieruchomościami, inwestycji w dzieła sztuki i inne tzw. inwestycje emocjonalne.

Bankowość prywatna w Polsce powstała w połowie lat 90., jako usługa niejako pomocnicza do bankowości korporacyjnej i obsługi menadżerów handlu zagranicznego. W 1993 r. uruchomił go Bank Handlowy, a 2 lata później już na skalę niemal ogólnopolską - BRE Bank. Dopiero pod koniec lat 90. i w następnych latach private banking wdrożyły inne duże banki, na czele z największymi bankami detalicznymi.

Przypisy

  1. Pietrzak J. (2009), s. 5
  2. Opolski K., Potocki T., Świst T. (2010), s. 105
  3. Opolski K., Potocki T., Świst T. (2010), s. 107-109

Bibliografia


Autor: Anna Podsiedlik, Katarzyna Morga