Hipoteza dochodu permanentnego

Hipoteza dochodu permanentnego
Polecane artykuły
Siła nabywcza Oszczędności Krzywa konsumpcji Hipoteza cyklu życia Ando i Modigliani Wartość pieniądza w czasie Prawo Gossena Krańcowa skłonność do konsumpcji Skłonność do oszczędzania Krańcowa stopa substytucji

Hipoteza dochodu permanentnego hipoteza wysunięta przez noblistę Miltona Friedmana w 1957 jakoby wydatki konsumpcyjne nie zależały od dochodu bieżącego, a raczej od dochodu permanentnego rozumianego jako przeciętny dochód, który spodziewa się osiągać jednostka w trakcie całego życia.

Oznacza to, że człowiek w czasach prosperity wydaje mniej po to, by w gorszych czasach móc utrzymać dany poziom życia. Tak samo w czasach gorszych ludzie, żyją na kredyt spłacając go wtedy, kiedy maja większe dochody. Zatem poziom konsumpcji zależy przede wszystkim od dochodu, jakiego spodziewają się ludzie w czasie całego swojego życia, czyli od dochodu permanentnego, wszelkie nadwyżki ponad ten dochód zwane dochodem przejściowym nie wpływają znacząco na poziom konsumpcji.

Teoria ta wciąż funkcjonuje w formie hipotezy, ponieważ jak dotąd ani nie udało się jej całkowicie obalić, ani potwierdzić. Przesłanki do potwierdzenia tej hipotezy można odnaleźć w rzeczywistości, gdzie konsumpcja w czasie recesji obniża się powoli ** ludzie wykorzystują swoje oszczędności oraz pożyczki, aby utrzymać ją na dotychczasowym poziomie. Odwrotnie podczas ożywienia ** chwilowo wyższy dochód bieżący powoduje, że nieskonsumowaną jego część można zaoszczędzić na "czarną godzinę".

Bibliografia

• R. Hall, J. Taylor, Makroekonomia. PWN. Warszawa 2004
• P. Samuelson, Makroekonomia t.2. Warszawa 2005

Autor: Liwiusz Misiaszek