Styl dyrektywny
| Styl dyrektywny |
|---|
| Polecane artykuły |
Styl dyrektywny jest to jeden ze stylów kierowania przedsiębiorstwem lub grupą osób, skierowany bardziej na zainteresowanie osiąganymi zyskami, profitami niż zainteresowanie ludźmi. Występuje najczęściej w instytucjach mundurowych (wojsko, policja itp.). Styl ten ma na celu wykonanie zadania, bez względu na interesy podwładnych. Lider grupy musi tutaj powstrzymywać się od jakiegokolwiek wsparcia emocjonalnego.
Założenia
Kierownik (lider/menadżer) określa cele działania dla swoich podwładnych i pełni funkcję osoby rozkazującej. Pracownicy są niesamodzielni, brak im kreatywności i pomysłów na zadania. Nie biorą udziału w podejmowaniu decyzji. Ten styl jest odpowiedni dla pracowników, którzy nie są wykwalifikowani, w pracy potrzebują być zależnymi od kogoś, a ich zdania nie bierze się pod uwagę.
Zadania kierownika autokraty
- definiowanie celów i roli pracowników
- wskazywanie formy wykonania zadania
- wskazywanie uprawnień i możliwości pracownikom
- samodzielny podział pracy
- wskazywanie własnych przemyśleń
- częste upominanie pracowników
- dążenie do wykonania zadania
- zachęcanie do wykonywania zadań bardziej niż do dyskusji
Wady i zalety
W stylu dyrektywnym ciężko jest zaobserwować integrację drużyny, a pogłębianie dezintegracji może tworzyć takie zachowania jak donosicielstwo. Dużo częściej obserwuje się zniechęcenie, apatię i brak chęci do pracy u pracowników, przez co wypracowanie jakiegokolwiek sukcesu graniczy z cudem. Styl ten jest użyteczny, jednak na początku powstania grupy lub wtedy, gdy podwładni potrzebują dużej ilości podpowiedzi w kontekście zadań, do których wykonania są zobligowani. Patrząc z innej perspektywy styl ten jest bardzo wygodny z punktu widzenia pracownika, ponieważ zdejmuje z niego wszelką odpowiedzialność.
Styl dyrektywny a charakter kierownika
Forma kierowania jest ściśle powiązana z cechami menedżera: cechy osobowości (m.in. ambicja, inicjatywa, pewność siebie, ale też egoizm czy zatwardziałość w swoich przekonaniach), wykształcenie, umiejętności organizacyjne, cechy kierownicze (m.in. myślenie strategiczne, asertywność, rzetelność) Style kierowania powinny być dobierane zarówno do: zespołu, kierownika, jak i do rodzaju wykonywanej pracy. Autokrata polega tylko na sobie, nie konsultuje się ze swoim zespołem, a przy ocenie nie podaje kryteriów, będących podstawą oceny. Z psychologicznego punktu widzenia style dyrektywne częściej stosują osoby, które były w dzieciństwie wychowywane przez ojców mających niewłaściwą, niekonsekwentną postawę i charakteryzujących się labilnością w zachowaniu. Osoby wychowane przez konsekwentnych ojców stosują style dyrektywne dużo rzadziej. Na różnych szczeblach odpowiedzialności umiejętności kierownicze różnią się od siebie. Wyróżniamy następujące rodzaje umiejętności: umiejętności techniczne, umiejętności społeczne, umiejętności koncepcyjne.
Funkcje menedżera a style kierowania
Niezależnie od przyjętego stylu kierowania, menadżerowie powinni ustalać priorytety i główne cele dla firmy, realizować wizję, zarządzać zasobami w konkretnie określonych działaniach, monitorować i kontrolować działania oraz postępy w realizowanych zadaniach.
Bibliografia
- Delakowicz - Galowy I. (2015). Tradycja i innowacja w zarządzaniu przedsiębiorstwem "Przegląd Nauk Stosowanych" Nr 7
- Michalak J. M. (2010). Przywództwo w zarządzaniu szkołą, Ośrodek Rozwoju Edukacji, Warszawa
- Stępniewski J. (2001). Metoda negocjacji. Przygotowanie – techniki – sytuacje, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Wrocław
- Stocki R. (2003). Zarządzanie dobrami, Wydawnictwo WAM, Kraków
- Tylka J. (2011). Postawa rodziców i płeć psychologiczna a preferencja stylu kierowania, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź
- Wyrębek H. (2012). Znaczenie motywacji w procesie integracji systemów zarządzania, Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny, Siedlce
Autor: Dominik Juszczyk
