Dziedzictwo kulturowe
Z Encyklopedia Zarządzania
| Dziedzictwo kulturowe |
|---|
| Polecane artykuły |
Dziedzictwo kulturowe to część dawnych dóbr kultury, która uznana została za wartościową przez kolejne, następne pokolenia i dzięki temu dotrwała do chwili obecnej. [1]
Rożne spojrzenie na pojęcie "dziedzictwo kulturowe"
- Dziedzictwo kulturowe jest pojęciem złożonym, wieloaspektowym i, jak sama kultura, niemierzalnym oraz trudnym do jednoznacznego zdefiniowania. Jest to przede wszystkim świadectwo tego, jak żyły kolejne pokolenia. Dziedzictwo to także krajobraz przekształcony przez człowieka. Zatem można uznać, że dziedzictwo stanowi historię miejsc i ludzi, którzy w tych miejscach żyją [2].
- "Taki "spadek” po przodkach jest o tyle ważny, że decyduje o tożsamości, która z kolei jest odpowiedzialna za integrację społeczności lokalnej i stanowi mobilizację do wspólnej aktywności.
- W ramach dziedzictwa kulturowego wymienić można dwie główne, wzajemnie powiązane grupy:
- dorobek kultury materialnej
- dorobek w ramach kultury duchowej
- kulturę gospodarowania przestrzenią.” [3]
Dziedzictwo kulturowe w ujęciu współczesnym
- "Termin ‘’’”dziedzictwo kulturowe”’’’ pojawia się obecnie coraz częściej w języku nie tylko nauki, ale także publicystyki i polityki. Nie oznacza to jednak, że zakres pojęciowy tego terminu jest powszechnie uzgodniony i jednoznacznie rozumiany; brak jest bowiem jakiejś jednej przyjętej przez wszystkich jego definicji. Co więcej, w piśmiennictwie z zakresu prawa ochrony zabytków [4], jak też i w teorii, i w praktyce konserwacji zabytków pojawiają się – niekiedy stosowane wymiennie – inne terminy, takie jak "zabytek”, "dobro kultury” czy "zasoby kulturowe”.” [5]
- "Nie ulega wątpliwości, że dziedzictwo kulturowe jest terminem wielopłaszczyznowym i niezwykle złożonym. Jeśli przyjąć za Hewisonem [6], że "dziedzictwo może oznaczać cokolwiek” (anything you want), sprawa wydaje się całkowicie przegrana, podobnie jak przy próbie zdefiniowania terminu "kultura”. Wychodząc jednak z założenia, że – jak każde pojęcie – również i "dziedzictwo” jest konstruowane społecznie i kulturowo, możemy starać się pokazać, że zakres rozumienia terminu zmienia się, a jego definiowanie odzwierciedla niekończący się proces negocjowania znaczenia.
- Ewolucję samej definicji dziedzictwa dostrzec można najprecyzyjniej na podstawie dokumentów, które w szerszym lub węższym zakresie stają się fundamentem normatywnym dla praktyki określania tego, co dziedzictwem jest lub nie jest. Mamy tu na myśli przede wszystkim akty zapoczątkowujące i nadal w największym stopniu stymulujące światową debatę nad dziedzictwem, a więc dokumenty UNESCO, której powierzono misję promowania pokoju poprzez edukację i działalność na rzecz różnorodności kulturowej [7].”” [8]
UNESCO - Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury
- UNESCO została utworzona 16 listopada 1945 w Londynie, na mocy podpisanego Aktu Konstytucyjnego. Organizacja miała wdrażać "solidarność intelektualną i moralną ludzkości", aby zapobiec trzeciej wojnie światowej.
- Podstawowym celem UNESCO jest wspieranie współpracy międzynarodowej w dziedzinie kultury, sztuki i nauki, a także promowanie poszanowania dla praw człowieka, bez względu na kolor skóry, status społeczny i religię.
- Program działalności UNESCO obejmuje dwa zasadnicze działy:
- działania na rzecz rozwoju nauki i kultury
- udzielanie pomocy materialnej, technicznej i kadrowej w organizowaniu oświaty.
Bibliografia:
- Duriasz-Bułhak, J., Połomski, K., Potok, A. (red.), (2011) Rzecz o dziedzictwie na wsi. Rady, przykłady, informacje, Fundacja Wspomagania Wsi, Warszawa
- Hełpa-Liszkowska K. (2013), Dziedzictwo kulturowe jako czynnik rozwoju lokalnego, Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu
- Hewison R., (1987), The Heritage Industry: Britain in a Climate of Decline, Methuen, London
- Kobyliński Z. (2011), Czym jest, komu jest potrzebne i do kogo należy dziedzictwo kulturowe?, Warszawa
- Owsianowska S. Banszkiewicz M. (2015), Trudne dziedzictwo a turystyka. O dysonansie dziedzictwa kulturowego, Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha, Uniwersytet Jagielloński, Kraków
- Valderrama F., (1995), A history of UNESCO, UNESCO, Paris
- Zeidler K. red., (2010), Leksykon prawa ochrony zabytków. 100 podstawowych pojęć, Warszawa.
Przypisy
Autor: A.Prokurat
