Stanford Edwards Thompson

Stanford Edwards Thompson
Polecane artykuły
Aleksiej Kapitonowicz Gastiew Karol Adamiecki Henry Louis Le Chatelier Frank Bunker Gilbreth Henry Laurence Gantt Charles Babbage Klasyczna szkoła zarządzania Fotografia dnia roboczego Józefa Franciszka Joteyko

Stanford Edwards Thompson. Urodzony w 1867 roku w Ogdenburgu zapisał się na kartach historii myśli organizatorskiej dzięki owocnym badaniom nad ustaleniem normatywów czasu pracy (głównie prac budowlanych).

Zanim jednak zaczął badania zajmował się (mogąc się już poszczycić tytułem inżyniera Instytutu Technologicznego Massachusetts) projektowaniem i organizowaniem zakładów przemysłowych.

W 1895 współpracował z F.W. Taylorem. W roku 1896 Thompsona zaczął studium normatywów czasu pracy - rozpoczynając od ustaleniem normatywów czasu dla głównych robót budowlanych. Praca nad tym zagadnieniem pochłonęła 6 lat jego życia, które zaowocowały pierwszym katalogiem normatywów czasu robót budowlanych. Dla przykładu podam, że czynności wraz z odpowiadającymi im normatywami dla jednego tylko zawodu obejmowały 250 stron tegoż katalogu. Dodatkowym efektem tejże działalności Thompsona było opracowanie środków orgatechnicznych, do których zalicza się arkusz pomiarów chronometrażowych.

Narzędzia

Arkusz pomiarów chronometrażowych zawiera między innymi:

1. Ogólną charakterystykę komórki organizacyjnej, w której prowadzone są pomiary.
2. Ogólną charakterystykę robotnika, będącego przedmiotem obserwacji.
3. Ogólną charakterystykę materiałów, narzędzi i warunków pracy.
4. Czas trwania sekwencji tworzących obserwowany proces pracy.
5. Czas trwania czynności składających się na kluczowe sekwencje (zarówno normatywne jak i te wynikające z poszczególnych pomiarów).

1. Uwagi obserwatora.

Arkusze pomiarów chronometrażowych

Miały wymiary 225x180 mm. Do ich przechowywania służyła kaseta chronometrażowa. Projektantem kasety był Thompson. Po otwarciu kasety po jej lewej stronie znajdowały się arkusze pomiarów chronometrażowych, a po prawej 1-3 chronometrów. Chronometry te można było uruchamiać poprzez umieszczone na oprawie kasety przyciski.

Przebieg pomiarów chronometrażowych

Thompson uważał, że poddanych obserwacji robotników należy zawiadomić, że ich praca jest chronometrowana oraz wyjaśnić im cel tego działania. Jednocześnie Thompson zdawał sobie sprawę z tego, że uświadomienie robotnika, iż jego praca jest chronometrowana może zakłócać rezultat chronometrażu. Aby badanie mogło być przeprowadzone bez wiedzy obserwowanego, kaseta chronometrażowa służyła również jako ?ukrycie? chronometru.

Uzyskane wyniki z pomiarów poszczególnych czynności szczegółowych są umieszczane w prawej górnej części arkusza i oznaczane małymi literami. Natomiast prawa dolna część arkusza przeznaczona jest na dane dotyczące przeciętnego czasu wykonywania czynności szczegółowych. U dołu lewej strony znajdują się wyniki pomiaru czasu wykonania całej sekwencji. W celu ustalenia procentowo czasu przerw należy porównać dolną lewa i prawa stronę arkusza. Dodatkowo, wspomniany na początku współpracownik Thompsona, Taylor podkreślał, że podczas przerw w pomiarach chronometr powinien być każdorazowo zatrzymywany i uruchamiany w dokładnie tym samym punkcie. Dalsza kariera S. E. Thompsona

Po zakończeniu I wojny światowej, podczas której służył Thompson w wojsku jako pułkownik, został on powołany przez H. Hoovera na członka komisji do badania organizacji przemysłu. Z ramienia tej komisji zajmował się zarówno bliskim mu budownictwem oraz przemysłem obuwniczym. Kolejnym wyróżnieniem było powołanie Thompsona w skład komisji do spraw bezrobocia przez prezydenta W. Hardinga. Ponadto w latach dwudziestych S.E. Thompson związał się z Uniwersytetem Harvarda, na którym wykładał. Do najwybitniejszych prac S.E. Thompsona należą między innymi ?Treatise on Concrete? i ?Concrete Costs?. W 1926 r. Thompsonowi został nadany tytuł członka Instytutu Naukowej Organizacji w Warszawie.Zobacz także: Metoda Chronometrażu

Bibliografia

• Z. Martyniak, Historia myśli organizatorskiej, Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków 2002,
• Z. Martyniak, Prekursorzy nauki organizacji i zarządzania, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1993.

Autor: Magdalena Kowalska