Transport miejski: Różnice pomiędzy wersjami
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
m (Porządkowanie kategorii) |
||
Linia 76: | Linia 76: | ||
{{a|Katarzyna Lorenc}} | {{a|Katarzyna Lorenc}} | ||
[[Kategoria: | |||
[[Kategoria:Transport]] | |||
{{#metamaster:description|Transport miejski to dziedzina gospodarowania, która umożliwia przeniesienie się w obrębie miasta i okolic. Dowiedz się więcej o środkach transportu i korzyściach transportu publicznego.}} | {{#metamaster:description|Transport miejski to dziedzina gospodarowania, która umożliwia przeniesienie się w obrębie miasta i okolic. Dowiedz się więcej o środkach transportu i korzyściach transportu publicznego.}} |
Wersja z 20:31, 1 lis 2023
Transport miejski |
---|
Polecane artykuły |
Transport miejski (lokalny) jest to dziedzina gospodarowania, umożliwiająca zaspokojenie potrzeb ludzkich w zakresie przeniesienia się na terenie miasta oraz jej okolicach (O. Wyszomirski i in. 2008, s. 12-13).
Klasyfikacja transportu miejskiego
Transport miejski można sklasyfikować na (G. Sierpiński 2012, s. 94-95):
- indywidualny (możemy odnieść wszystko, co cokolwiek używa się dla indywidualnego przemieszczenia się: rowery, motocykli itd.),
- grupowy (np. taksówka, samochody osobowe),
- zbiorowy (np. autobusy, trolejbusy, tramwaje, kolej miejska, transport wodny).
Cechy potrzeb przewozowych
Potrzeby komunikacyjne wewnątrz obszarów zurbanizowanych charakteryzują się określonymi specyficznymi cechami, którymi są (O. Wyszomirski i in. 2008, s. 55):
- koncentracja na ograniczonym przestrzennie obszarze, determinująca niewielką średnią podróży,
- powszechność występowania,
- nierównomierność występowania,
- masowość występowania.
Kontrola funkcjonowania transportu miejskiego
Kontrola jest działalnością polegająca na nadzorowaniu u korygowaniu stanów rzeczy oraz procesów realizowanych dla zapewnienia ich przyszłej sprawności (A. Czermiński i in. 2002, s. 375). Kontrola funkcjonowania transportu miejskiego jest jednym z najważniejszych elementów procesu zarządzania tą działalnością. Stanowi ona podstawę oceny skuteczności podejmowanych działań, a wypływające z niej wnioski są punktem wyjścia dla kolejnych decyzji i działań związanych z kształtowaniem pożądanego zakresu i jakości obsługi komunikacyjnej obszarów zurbanizowanych. Kontrola jako funkcja zamyka cykl zarządzania i jest związana ze zjawiskiem sprzężenia zwrotowego (informacja jest przekazywana zwrotnie do systemu) umożliwiając podjęcie działań korekcyjnych. Najlepsza i najskuteczniejsza kontrola funkcjonowania transportu miejskiego jest możliwa w systemie organizacji i zarządzania transportem miejskim.
Celami końcowymi kontroli są:
- podniesienie sprawności działania przez usuwania nieprawidłowości, ich przyczyn i źródeł,
- pobudzanie źródeł konstruktywnych,
- śledzenie realności celów krótko i długookresowych,
- dostarczenie sygnałów o konieczności ich korekty.
Do podstawowych elementów zaliczamy:
- Obserwacje świadczenia usług przez przewodników,
- Nadzór nad wykonywaniem zadań przewozowych przez przewoźników,
- Kompleksowe kontrole przygotowania przewoźników do wykonywania zadań przewozowych,
- Badania marketingowe.
Cele polityki transportowej
Głównymi celami polityki transportowej są:
- Ograniczyć potrzeby transportowe na obszarze miast jako cel o charakterze długookresowym,
- Racjonalizować struktury przewozowe oraz przedstawienie zachowań komunikacyjnych jako cel o charakterze bieżącym.
Celami w generalnym ujęciu polityki transportowej są:
- Uzyskanie akceptowanego poziomu dostępności miejsc pracy, nauki, usług, wypoczynku i innych dla wsztstkich grup społecznych, w tym dla osóbb niepełnosprawnych,
- Stworzenie warunków do rozwoju gospodarczego,
- Ograniczenie kosztów podróżowania, ponoszonych przez użytkowników,
- Poprawa bezpieczeństwa i ograniczenie negatywnego wpływu transportu na środowisko.
Ciekawostki
W 2005 r. w Polsce funkcjonowało 14 sieci tramwajowych o łącznej długości 933 km, z których jedynie siei: górnośląska i łódzka miały charakter regionalny, a pozostałe ograniczały się do obszaru jednego miasta. Natomiast długość linii autobusowych w transporcie miejskim w Polsce wynosiła 26 744 km.(M. Dytman i in. 2006, s. 120). Podmioty komunikacji miejskiej w 2017 r. posiadały 502 autobusy na alternatywne paliwo (w 10 województwach). Długość warszawskiego metra na 2017 r. stanowi 29 km. (B. Rzymek i in.2018, s. 26-27).
Bibliografia
- Czermiński A. (2002). Zarządzanie organizacjami, Wydawnictwo Dom Organizatora, Toruń
- Dytman M. (red.) (2006).Ttansport - wyniki działalności w 2005 r., Departament Statystyki Usług GUS, Informacje i opracowanie statystyczne, Warszawa
- Rzymek B. (red.) (2018). Transport - wyniki działalności w 2017 r., Departament Statystyki Usług GUS, Urząd Statystyczny w Szczecinie, Warszawa, Szczecin
- Sierpiński G. (2012). Zachowania komunikacyjne osób podróżujących a wybór środka transportu w mieście , "Prace Naukowe Politechniki Warszawskiej. Transport", nr 84
- Wyszomirski O. (red.) (2008). Transport miejski. Ekonomika i organizacja, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk
Autor: Katarzyna Lorenc