G5

G5
Polecane artykuły
Traktat Rzymski Unia Europejska OECD Traktat z Maastricht G-20 Wspólnoty europejskie G10 Traktat Paryski Cefta

G5, czyli Group of Five, jest jednym z nieformalnych ugrupowań, działającym w strukturach Unii Europejskiej, zrzeszającym najbardziej zaludnione Państwa Europy. Inicjatywa została podjęta przez Hiszpanię w 2003 roku (K. Wojtaszczyk 2004, s. 56). W 2006 roku grupa powiększyła się o Polskę i stała się G6 (Group of Six). Pod taką nazwą funkcjonuje do dziś.

G5 (również będąca skrótem od Group of Five) to także inicjatywa powstała w 2005 skupiająca, tzw. kraje wschodzące (Brazylię, Chiny, Indie, Meksyk, Republikę Południowej Afryki) - inaczej: państwa rozwijające się. Głównym celem organizacji jest wspieranie dialogu między krajami rozwiniętymi ekonomicznie oraz państwami rozwijającymi się (czyli członków G5 i G8).

Historia G5

Początkowo skrótowiec G5 oznaczał grupę pięciu najbogatszych gospodarczo państw świata. Zaliczały się do nich: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Republika Federalna Niemiec, Japonia i Francja. Inicjatywa powstała po kryzysie gospodarczym w 1973 (tzw. kryzysie naftowym) i związanej z nim globalnej recesji. W 1975 grupa przekształciła się w G6 (dołączyły do niej Włochy), w 1975 - G7 (razem z Kanadą), w 1997 zaś w G8 (wraz z Rosją). Celem tych struktur było każdorazowo wspieranie międzynarodowego dialogu przyczyniającego się do wielostronnego i wzajemnego ekonomicznego wzrostu oraz wzrostu internacjonalnej współpracy.

W 2005 w takcie szczytu G8 w Gleneagles Wielka Brytania wyszła z inicjatywą zaproszenia do dialogu państw rozwiniętych z krajami rozwijającymi się, postulując prawdziwie międzynarodową współpracę, niewykluczającą ze względu na PKB, otwartą na propozycje transformacji (N. Bayne 2000, s. 230).

Członkowie G5 (G6) w Unii Europejskiej

Do europejskiego G5 (G6) należą: Francja, Hiszpania, Niemcy, Polska, Wielka Brytania (do czasu oficjalnego wyjścia z Unii Europejskiej, tzw. Brexitu) oraz Włochy. W obrębie wymienionych państw zgromadzonych jest około siedemdziesięciu procent wszystkich obywatel Unii Europejskiej.

Cel działania G5 (G6) w Unii Europejskiej

Do głównych celów europejskiej grupy należą ponadto wspomaganie państw Unii Europejskiej w walce z terroryzmem, zwalczanie nielegalnych migracji, skuteczna kontrola granic, zapobieganie przestępczości związanej z przemytem między granicami poszczególnych państw. Działania G5 (G6) koncentrują się także na kwestiach demograficznych, propagowaniu polityki prorodzinnej oraz zachowywaniu narodowej tożsamości danych krajów. Jednocześnie skupia się na łagodzeniu problemów związanych z masowymi falami imigracji, asymilacji lokalnej ludności z migrantami, walce z ksenofobią oraz rasizmem (W. Szymborski 2009, s. 156).

G5 (G6) realizuje zadania stawiane jednemu z trzech filarów Unii Europejskiej - „Współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych”, czyli Police and Judicial Co-operation in Criminal Matters (P. de Hert, 2004, 426 - 427).

Obecni członkowie G5 (G6) w Unii Europejskiej

Spośród obecnych członków G5 (G6) na pierwszym miejscu pod względem zaludnienia sytuuje się Francja (66 661 621 z powierzchnią 675 417 km²), na drugim Hiszpania (46 438 422 z powierzchnią 504 645 km²), następnie Niemcy (82 162 000 z powierzchnią 357 114 km²), Polska (37 967 209 z powierzchnią 322 575 km²), Wielka Brytania (65 382 556 z powierzchnią 244 820 km²) oraz Włochy (60 665 551 z powierzchnią 301 300 km²). Do strefy Schengen należą wszystkie państwa (Wielka Brytania w zakresie III filaru UE). Do strefy euro nie należy jedynie Polska oraz Wielka Brytania. Najwyższe PKP per capita mają Niemcy (34 700 €, co stanowi 129% średniej unijnej), najniższe Polska (11 200 €, czyli 41% średniej unijnej).

Możliwości ekspansyjne G5 (G6) w Unii Europejskiej

W najbliższych latach planowane jest rozszerzenie składu G5 (G6) poprzez dołączenie do grupy Rumunii (sygnatariusza układu z Schengen, nienależącego do strefy euro, z liczbą ludności 19 759 968, powierzchnią 238 391 km² oraz PKP per capita 7 700 €, co stanowi 29% średniej unijnej). W 2019 Rumunia sprawować będzie prezydencję w Unii Europejskiej, co może być jedną ze sprzyjających okazji przystąpienia tego kraju do G5 (G6).

Bibliografia

• Bayne N., (2000), Hanging in There, Ashgate
• Boughton J. M., (2017), Southern Accents, The Voice of Developing Countries in International Financial Governance, Centre for International Governance Innovation, No. 141, s. 14-15
• De Hert P., (2014), European Police and Judical Information-sharing Cooperation: Incorporation into the Community, Bypassing and Extension of Schengen, w: “ERA - Forum” , nr 3.
• Navarrete J. E.,( 2008), G8 and “The Other Five”: Creating a Constructive Relationship –The Role of Mexico
• Stępień-Kuczyńska A., (2008), Unia Europejska a państwa Europy Wschodniej, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa
• Szymborski W.,(2009), Unia Europejska: zagadnienia systemowe, Wydawnictwo Edukacyjne Wers, Bydgoszcz
• Wnukowska A., (2004), Unia Europejska: słownik terminów i pojęć, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa
• Wojtaszczyk K. A., (2004), Encyklopedia Unii Europejskiej, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa

Autor: Aleksandra Wołoszyn