Pełnomocnictwo szczególne: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
Nie podano opisu zmian
m (Pozycjonowanie)
 
(Nie pokazano 55 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''Pełnomocnictwo szczególne''' –  jeden z rodzajów pełnomocnictwa opisywany w polskim prawie już od lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku.  
'''[[Pełnomocnictwo]] szczególne''' - to [[upoważnienie]] pełnomocnika/przedstawiciela do dokonania określonej czynności prawnej wskazanej w pełnomocnictwie.
Z tego bowiem roku pochodzą najważniejsze ustawy, z których wywodzimy, czym jest pełnomocnictwo oraz jakie może mieć rodzaje.   Należą do nich: ustawa Kodeks cywilny (Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny; tekst jednolity: Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.) oraz ustawa Kodeks postępowania cywilnego (Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego; tekst jednolity: Dz.U. z 2014 r., poz. 101 ze zm.).
Osoba udzielająca pełnomocnictwa nazywana jest mocodawcą, a przedstawiciel pełnomocnikiem (I. Postuła 2017, s.58).
Obydwa dokumenty pochodzą z 1964r. Oczywiście, od tamtego czasu wielokrotnie były nowelizowane. Pomimo obecności w literaturze przedmiotu i prawie tego zagadnienia od dawna, jak podkreśla M. Kućka, „dyskusja nad tym zjawiskiem zdaje się nie gasnąć”.        (M. Kućka, „O pełnomocnictwie. Przyczynek do analizy podstawowych konstrukcji cywilistycznych”, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, Rok LXXXI – zeszyt 4 – 2019, str. 99).
"[[Czynność prawna]] dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego". ([[Ustawa]] z dnia 23 kwietnia 1964 r. [[kodeks]] cywilny).


„Pełnomocnictwo ma zastosowanie tam, gdzie osoby fizyczne czy prawne nie będąc zobligowane do dokonywania czynności prawnych osobiście, mogą to uczynić za pośrednictwem swoich przedstawicieli, a czynność prawna wywoła skutki zarówno w sferze praw jak i obowiązków podmiotu reprezentowanego”. „Brak przymusu osobistego działania wychodzi naprzeciw potrzebom uczestników obrotu prawnego, gdyż może pojawić się wiele przyczyn, zarówno natury faktycznej, jak i prawnej, które spowodują, że dana osoba wykorzysta działania innego podmiotu”. (I. Nowak, B. Rutkowski „Pełnomocnictwo w świetle ordynacji podatkowej – stan obecny a planowane zmiany”, Toruński Rocznik Podatkowy, 2014, str. 185 - 186).
Pełnomocnictwo szczególne jest jednym z rodzajów pełnomocnictwa opisywanym w polskim prawie, obok pełnomocnictwa ogólnego i rodzajowego.
I. Nowak wskazuje na dwojakie znaczenie pojęcia pełnomocnictwo:
"'''z jednej strony oznacza pochodzące od mocodawcy umocowanie pełnomocnika do działania w imieniu mocodawcy, z drugiej strony - [[dokument]] obejmujący (stwierdzający) to umocowanie"''' (2014, s. 187).
Treść oświadczenia o udzieleniu pełnomocnictwa szczególnego powinna wyraźnie wskazywać czynność, do której pełnomocnik został upoważniony.


'''Ustawodawca przewiduje dwa źródła umocowania dla przedstawiciela''': przepis ustawy oraz oświadczenie samego reprezentowanego.
==TL;DR==
W kodeksie cywilnym w art. 95 ust. 1 mamy zapis, który mówi, iż „z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela”.
Pełnomocnictwo szczególne to upoważnienie do dokonania określonej czynności prawnej. Może być udzielone ustnie lub pisemnie, chyba że wymagana jest forma szczególna. Może być udzielone osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej. Źródłami prawa i umocowania są ustawa Kodeks cywilny i Kodeks postępowania cywilnego. Pełnomocnictwo szczególne jest wykorzystywane w różnych sytuacjach, m.in. w sprzedaży nieruchomości, reprezentacji przed organami podatkowymi i sądami.
Z kolei ust. 2 tego artykułu mówi, iż „czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.” (Art.95 ust.2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Dz.U. 1964 Nr 16 poz. 93).
„W praktyce największe znaczenie ma pełnomocnictwo rozumiane jako jednostronna czynność prawna mocodawcy o charakterze upoważniającym, „mocą której upoważnia on inną osobę (pełnomocnika) do dokonywania czynności prawnych w swoim imieniu i ze skutkiem bezpośrednim dla siebie”.


Pojęcie „pełnomocnictwa” ma dwojakie znaczenie – z jednej strony oznacza pochodzące od mocodawcy umocowanie pełnomocnika do działania w imieniu mocodawcy, a z drugiej strony – dokument obejmujący (stwierdzający) to umocowanie”. (I. Nowak, B. Rutkowski, op.cit, str. 187).  
==Forma pełnomocnictwa==
Z uwagi na zakres umocowania pełnomocnika pełnomocnictwo dzielimy na:
[[Prawo]] nie przewiduje szczególnej formy do udzielenia pełnomocnictwa. Oznacza to, że może być ono udzielone ustnie albo pisemnie.
* pełnomocnictwo ogólne,  
Są dwa wyjątki od tej zasady:
* pełnomocnictwo rodzajowe,
* forma pisemna jest wymagana dla pełnomocnictwa ogólnego pod rygorem nieważności,
* pełnomocnictwo szczególne.  
* jeżeli do czynności prawnej wymagana jest forma szczególna, np. forma aktu notarialnego jak przy zbyciu lub nabyciu nieruchomości - to pełnomocnictwo również powinno zostać udzielone w takiej samej formie szczególnej (I. Postuła 2017, s. 60-61).
Najszerszy zakres umocowania obejmuje pełnomocnictwo ogólne, przyznające kompetencje do dokonywania czynności tzw. zwykłego zarządu. Reguluje to art. 98 kodeksu postępowania cywilnego (I. Postuła (red.), „Prawo cywilne w zarządzaniu i działalności gospodarczej”, Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, 2017, str. 59).
Reguluje to art. 99 ust. 1 kodeksu cywilnego, który wskazuje, że "jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie" (Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. [[kodeks cywilny]]).


„Pełnomocnictwo rodzajowe obejmuje umocowanie od czynności prawnych określonego typu. Wskazuje na rodzaj i przedmiot czynności prawnych, do dokonywania których umocowany jest pełnomocnik”. „Pełnomocnictwo rodzajowe może obejmować czynności zwykłego zarządu oraz czynności przekraczające zakres zwykłych czynności”. (I. Postuła (red)., op.cit, str. 60).
<google>n</google>
Pełnomocnictwo szczególne charakteryzuje się tym, że jest udzielane w celu dokonania przez pełnomocnika konkretnie wskazanej w nim czynności. Treść oświadczenia o udzieleniu pełnomocnictwa powinna wyraźnie wskazywać czynność, do której pełnomocnik został upoważniony. O ile pełnomocnictwo rodzajowe mogłoby być udzielone np. do sprzedaży rowerów konkretnej marki, o tyle pełnomocnictwo szczególne mogłoby dotyczyć sprzedaży konkretnego roweru. W przypadku pełnomocnictwa szczególnego „mocodawca może udzielić pełnomocnictwa zarówno do dokonania czynności przekraczającej zwykły zarząd, jak i czynności zwykłego zarządu”. Wartym podkreślenia jest też fakt, iż przepisy prawa nie definiują ani pojęcia czynności zwykłego zarządu, ani pojęcia czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu. „Rozumienie tych pojęć musi być każdorazowo określane indywidualnie w odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego”. (I. Postuła (red.), op. cit, str. 60). 


Jednym z często spotykanych w praktyce w obszarze pełnomocnictwa szczególnego, a jednocześnie opisanym w ustawie kodeks postępowania cywilnego jest pełnomocnictwo procesowe, gdzie w art. 88 jest napisane, iż „pełnomocnictwo może być albo procesowe – bądź to ogólne, bądź do prowadzenia poszczególnych spraw – albo do niektórych tylko czynności procesowych”. (Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego; tekst jednolity: Dz.U. z 2014 r., poz. 101 ze zm.).
==Kto może być umocowany==
Art. 91 tej samej ustawy mówi, iż (Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego; tekst jednolity: Dz.U. z 2014 r., poz. 101 ze zm.)
Pełnomocnictwo szczególne może być udzielone:
„pełnomocnictwo procesowe obejmuje z samego prawa umocowanie do:
* osobie fizycznej,
1) wszystkich łączących się ze sprawą czynności procesowych, nie wyłączając powództwa wzajemnego, skargi o wznowienie postępowania i postępowania wywołanego ich wniesieniem, jako też wniesieniem interwencji głównej przeciwko mocodawcy;
* osoba prawnej
2) wszelkich czynności dotyczących zabezpieczenia i egzekucji;
* lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której ustawa przyznaje [[zdolność]] prawną.
3) udzielenia dalszego pełnomocnictwa procesowego adwokatowi lub radcy prawnemu;
Pełnomocnik powinien mieć pełną lub ograniczona [[zdolność do czynności prawnych]]. Mocodawca ponosi [[odpowiedzialność]] i [[ryzyko]] wykonania czynności prawnych niezgodnych z jego wolą. Pełnomocnictwo może być zarówno samodzielne jak i łączne (I. Potuła 2017, s. 61).
4) zawarcia ugody, zrzeczenia się roszczenia albo uznania powództwa, jeżeli czynności te nie zostały wyłączone w danym pełnomocnictwie;
5) odbioru kosztów procesu od strony przeciwnej”.


W praktyce gospodarczej z pełnomocnictwem szczególnym często spotykamy się też w prawie podatkowym, gdzie najczęściej jest ono udzielane pełnomocnikowi do reprezentowania mocodawcy przed organami podatkowymi lub składania deklaracji podatkowych w jego imieniu.
==Źródła prawa i umocowania==
Zgodnie z art. 138a ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019, poz. 900, ze zm.) pełnomocnictwo może być ogólne, szczególne i do doręczeń.
Do najważniejszych ustaw, z których wywodzimy, czym jest pełnomocnictwo należą:
Zatem ustanowienie pełnomocnika może polegać zarówno na udzieleniu pełnomocnictwa ogólnego do reprezentowania strony we wszystkich kategoriach spraw podatkowych, jak i na udzieleniu pełnomocnictwa do konkretnej sprawy (określonej kategorii spraw), jak i do doręczeń. (I. Nowak, B. Rutkowski „Pełnomocnictwo w świetle ordynacji podatkowej – stan obecny a planowane zmiany”, Toruński Rocznik Podatkowy, 2014, str. 194).  
* Ustawa Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r.
* oraz ustawa Kodeks postępowania cywilnego z 17 listopada 1964 r.


Pełnomocnictwo szczególne, analogicznie jak w obowiązującej Ordynacji podatkowej, będzie upoważniało do działania we wskazanej sprawie podatkowej lub innej wskazanej należącej do właściwości organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.  
'''Ustawodawca przewiduje dwa źródła umocowania dla przedstawiciela''':
Pełnomocnictwo szczególne może zostać udzielone: na piśmie, w formie dokumentu elektronicznego lub ustnie do protokołu. Ustanowienie, zmiana zakresu, odwołanie lub wypowiedzenie pełnomocnictwa szczególnego wywiera skutek od dnia zawiadomienia organu podatkowego. Pełnomocnictwo szczególne, które zostało udzielone na piśmie wraz z zawiadomieniem o jego zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu, składa się do akt sprawy w oryginale lub jego notarialnie poświadczony odpis.  (I. Nowak, B. Rutkowski, op.cit., str. 198).  
# przepis ustawy
Jak widać pełnomocnictwo szczególne jest wykorzystywane często w obrocie gospodarczym do prowadzenia spraw w szeroko pojętym obszarze zarządzania i współpracy z administracją państwową.  
# oświadczenie samego reprezentowanego (I. Nowak 2014, s. 186).
 
==Przykłady zastosowanie pełnomocnictwa szczególnego==
Pełnomocnictwo szczególne charakteryzuje się tym, że jest udzielane w celu dokonania przez pełnomocnika konkretnie wskazanej w nim czynności.
* O ile pełnomocnictwo rodzajowe mogłoby być udzielone np. do sprzedaży rowerów konkretnej marki, o tyle pełnomocnictwo szczególne mogłoby dotyczyć sprzedaży już konkretnego roweru (I. Postuła 2017, s.60).
* Pełnomocnictwo szczególne może być udzielone np. do zakupu nieruchomości w imieniu mocodawcy lub sprzedaży samochodu osoby aktualnie przebywającej za granicą w jej imieniu.
* Pełnomocnictwo szczególne może być wykorzystane również przy reprezentacji np. przed organami podatkowymi. Wówczas pełnomocnik może np. złożyć w imieniu mocodawcy deklarację podatkową lub odebrać decyzję podatkową, o którą wystąpił mocodawca lub też wystąpić o taką decyzję w jego imieniu.
Pełnomocnictwo szczególne dla spraw podatkowych "może być udzielone: na piśmie, w formie dokumentu elektronicznego lub ustnie do protokołu" (Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. [[ordynacja podatkowa]]).
* Pełnomocnictwo szczególne bardzo często wykorzystywane jest do reprezentacji w sprawach sądowych. Przykładem może być udzielenie pełnomocnictwa szczególnego adwokatowi lub radcy prawnemu do reprezentowania mocodawcy w sprawie zawarcia
ugody przed sądem, czynności dotyczących zabezpieczenia, egzekucji czy zrzeczenia się roszczenia (Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego).
Jak widać pełnomocnictwo szczególne jest wykorzystywane często w obrocie gospodarczym do prowadzenia spraw w szeroko pojętym obszarze zarządzania i współpracy z administracją państwową.
 
{{infobox5|list1={{i5link|a=[[Umowa zlecenie]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Forma umowy]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Cesja wierzytelności]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Umowa agencyjna]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Umowa składu]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Umowa licencyjna]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Wierzytelność]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Świadczenie]]}} &mdash; {{i5link|a=[[Umowa cywilno-prawna]]}} }}


==Bibliografia==
==Bibliografia==
*
<noautolinks>
*
* Nowak I. (red.) (2014), ''Pełnomocnictwo w świetle ordynacji podatkowej - stan obecny a planowane zmiany'', Toruński Rocznik Podatkowy
*
* Postuła I. (red.) (2017), ''Prawo cywilne w zarządzaniu i działalności gospodarczej'', Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa
*
* ''Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego.'' [https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=wdu19640430296 Dz.U. 1964 Nr 43 poz. 296]
*
* ''Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny'' [https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=wdu19640160093 Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93]
* (Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny; tekst jednolity: Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.)
* ''Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.'' [https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=wdu19971370926 Dz.U. 1997 nr 137 poz. 926]
* Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego; tekst jednolity: Dz.U. z 2014 r., poz. 101 ze zm.).
</noautolinks>
* Kućka M. (2019), „O pełnomocnictwie. Przyczynek do analizy podstawowych konstrukcji cywilistycznych”, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, Rok LXXXI – zeszyt 4 – 2019, str. 99)
* (I. Nowak, B. Rutkowski „Pełnomocnictwo w świetle ordynacji podatkowej – stan obecny a planowane zmiany”, Toruński Rocznik Podatkowy, 2014, str. 185 - 186)
* (Art.95 ust.2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Dz.U. 1964 Nr 16 poz. 93)
* (I. Postuła (red.), „Prawo cywilne w zarządzaniu i działalności gospodarczej”, Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, 2017, str. 59)
* (Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego; tekst jednolity: Dz.U. z 2014 r., poz. 101 ze zm.)
* (Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019, poz. 900, ze zm.)


{{a|Jakub Filas}}
{{a|Jakub Filas}}
{{law}}
{{law}}
[[Kategoria: Prawo]]
{{#metamaster:description|Pełnomocnictwo szczególne to upoważnienie pełnomocnika do wykonania określonej czynności prawnej. Dowiedz się więcej o tym rodzaju pełnomocnictwa i jego znaczeniu w polskim prawie.}}

Aktualna wersja na dzień 19:29, 18 lis 2023

Pełnomocnictwo szczególne - to upoważnienie pełnomocnika/przedstawiciela do dokonania określonej czynności prawnej wskazanej w pełnomocnictwie. Osoba udzielająca pełnomocnictwa nazywana jest mocodawcą, a przedstawiciel pełnomocnikiem (I. Postuła 2017, s.58). "Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego". (Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny).

Pełnomocnictwo szczególne jest jednym z rodzajów pełnomocnictwa opisywanym w polskim prawie, obok pełnomocnictwa ogólnego i rodzajowego. I. Nowak wskazuje na dwojakie znaczenie pojęcia pełnomocnictwo: "z jednej strony oznacza pochodzące od mocodawcy umocowanie pełnomocnika do działania w imieniu mocodawcy, z drugiej strony - dokument obejmujący (stwierdzający) to umocowanie" (2014, s. 187). Treść oświadczenia o udzieleniu pełnomocnictwa szczególnego powinna wyraźnie wskazywać czynność, do której pełnomocnik został upoważniony.

TL;DR

Pełnomocnictwo szczególne to upoważnienie do dokonania określonej czynności prawnej. Może być udzielone ustnie lub pisemnie, chyba że wymagana jest forma szczególna. Może być udzielone osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej. Źródłami prawa i umocowania są ustawa Kodeks cywilny i Kodeks postępowania cywilnego. Pełnomocnictwo szczególne jest wykorzystywane w różnych sytuacjach, m.in. w sprzedaży nieruchomości, reprezentacji przed organami podatkowymi i sądami.

Forma pełnomocnictwa

Prawo nie przewiduje szczególnej formy do udzielenia pełnomocnictwa. Oznacza to, że może być ono udzielone ustnie albo pisemnie. Są dwa wyjątki od tej zasady:

  • forma pisemna jest wymagana dla pełnomocnictwa ogólnego pod rygorem nieważności,
  • jeżeli do czynności prawnej wymagana jest forma szczególna, np. forma aktu notarialnego jak przy zbyciu lub nabyciu nieruchomości - to pełnomocnictwo również powinno zostać udzielone w takiej samej formie szczególnej (I. Postuła 2017, s. 60-61).

Reguluje to art. 99 ust. 1 kodeksu cywilnego, który wskazuje, że "jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie" (Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny).

Kto może być umocowany

Pełnomocnictwo szczególne może być udzielone:

  • osobie fizycznej,
  • osoba prawnej
  • lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną.

Pełnomocnik powinien mieć pełną lub ograniczona zdolność do czynności prawnych. Mocodawca ponosi odpowiedzialność i ryzyko wykonania czynności prawnych niezgodnych z jego wolą. Pełnomocnictwo może być zarówno samodzielne jak i łączne (I. Potuła 2017, s. 61).

Źródła prawa i umocowania

Do najważniejszych ustaw, z których wywodzimy, czym jest pełnomocnictwo należą:

  • Ustawa Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r.
  • oraz ustawa Kodeks postępowania cywilnego z 17 listopada 1964 r.

Ustawodawca przewiduje dwa źródła umocowania dla przedstawiciela:

  1. przepis ustawy
  2. oświadczenie samego reprezentowanego (I. Nowak 2014, s. 186).

Przykłady zastosowanie pełnomocnictwa szczególnego

Pełnomocnictwo szczególne charakteryzuje się tym, że jest udzielane w celu dokonania przez pełnomocnika konkretnie wskazanej w nim czynności.

  • O ile pełnomocnictwo rodzajowe mogłoby być udzielone np. do sprzedaży rowerów konkretnej marki, o tyle pełnomocnictwo szczególne mogłoby dotyczyć sprzedaży już konkretnego roweru (I. Postuła 2017, s.60).
  • Pełnomocnictwo szczególne może być udzielone np. do zakupu nieruchomości w imieniu mocodawcy lub sprzedaży samochodu osoby aktualnie przebywającej za granicą w jej imieniu.
  • Pełnomocnictwo szczególne może być wykorzystane również przy reprezentacji np. przed organami podatkowymi. Wówczas pełnomocnik może np. złożyć w imieniu mocodawcy deklarację podatkową lub odebrać decyzję podatkową, o którą wystąpił mocodawca lub też wystąpić o taką decyzję w jego imieniu.

Pełnomocnictwo szczególne dla spraw podatkowych "może być udzielone: na piśmie, w formie dokumentu elektronicznego lub ustnie do protokołu" (Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. ordynacja podatkowa).

  • Pełnomocnictwo szczególne bardzo często wykorzystywane jest do reprezentacji w sprawach sądowych. Przykładem może być udzielenie pełnomocnictwa szczególnego adwokatowi lub radcy prawnemu do reprezentowania mocodawcy w sprawie zawarcia

ugody przed sądem, czynności dotyczących zabezpieczenia, egzekucji czy zrzeczenia się roszczenia (Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego). Jak widać pełnomocnictwo szczególne jest wykorzystywane często w obrocie gospodarczym do prowadzenia spraw w szeroko pojętym obszarze zarządzania i współpracy z administracją państwową.


Pełnomocnictwo szczególne — artykuły polecane
Umowa zlecenie — Forma umowy — Cesja wierzytelności — Umowa agencyjna — Umowa składu — Umowa licencyjna — Wierzytelność — Świadczenie — Umowa cywilno-prawna

Bibliografia

  • Nowak I. (red.) (2014), Pełnomocnictwo w świetle ordynacji podatkowej - stan obecny a planowane zmiany, Toruński Rocznik Podatkowy
  • Postuła I. (red.) (2017), Prawo cywilne w zarządzaniu i działalności gospodarczej, Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa
  • Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego. Dz.U. 1964 Nr 43 poz. 296
  • Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93
  • Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Dz.U. 1997 nr 137 poz. 926


Autor: Jakub Filas

Uwaga.png

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych.

Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.


Źródło: „https://mfiles.pl/pl/index.php?title=Pełnomocnictwo_szczególne&oldid=189017”