Stratoinflacja

Z Encyklopedia Zarządzania

Stratoinflacja jest rodzajem inflacji w ramach typu inflacji galopującej, wyróżnionym po dokonaniu podziału inflacji według kryterium jej nasilenia.

Inflacja galopująca występuje w przypadku, gdy ceny zaczynają rosnąć według stóp dwu - lub trzycyfrowych. Można wówczas dostrzec znaczne zaburzenia w procesie reprodukcji makroekonomicznej, co jest przyczyną m.in. drastycznego spadku siły nabywczej pieniądza i erozji systemów motywacyjnych. Kolejnymi następstwami jest to, że rynki finansowe zamierają, a alokacja środków jest raczej wynikiem racjonowania niż działania stóp procentowych na inwestujących. Jest to zjawisko niekorzystne dla wzrostu gospodarczego, a ponadto taka sytuacja jest nie do kontrolowania przez państwo.

Gdy inflacja ta przejawia się dużymi wahaniami indeksu cen następujących z okresu na okres możemy mówić wówczas o stratoinflacji[1].

TL;DR

Stratoinflacja to rodzaj inflacji galopującej, charakteryzujący się dużymi wahaniami indeksu cen. Jest niekorzystna dla gospodarki i niezależna od kontroli państwa. Przykłady stratoinflacji wystąpiły w Ameryce Łacińskiej, m.in. w Brazylii, Wenezueli i Argentynie. W tych krajach inflacja wynikała z problemów politycznych i ekonomicznych, takich jak rewolucje, wojny czy niestabilność rządów. Wenezuela zanotowała rekordowy wzrost inflacji w 2018 roku, osiągając poziom 40 000 procent. Historia monetarna tych krajów pokazuje, jak ważne jest utrzymanie stabilności waluty dla dobrobytu gospodarki.

Podział rodzajów inflacji ze względu na przejawy i skutki

Wzrost cen oraz stopień zrównoważenia rynku

  • inflacja otwarta (dzieląca się na jawną lub ukrytą)
  • tłumiona
  • shortageflation

Skala dezorganizacji procesów rozwoju społeczno-gospodarczego

  • cywilizowana
  • barbarzyńska

Nasilenie inflacji

Tendencje wzrostu gospodarczego

Stratoinflacja w Ameryce Łacińskiej

Stratoinflacja jest zazwyczaj cechą państw, które mają słabe rządy, przechodzą rewolucję lub doświadczają wojen. Na przełomie lat 80-tych wiele rządów Ameryki Południowej miało problem z utrzymaniem inflacji na niskim i stabilnym poziomie. Problemy ze zbyt wysoką inflacją dotknęły Argentynę, Chile oraz Brazylię, co spowodowało zaburzenia w funkcjonowaniu gospodarki. Problem szybkiej utraty wartości pieniądza przekładał się na problem z zawieraniem umów handlowych, które w takich warunkach indeksuje się w odniesieniu do inflacji lub zawiera w innych walutach (najczęściej w dolarach). Ludzie wolą gromadzić dobra, w których widzą wartość zamiast utrzymywania zapasów gotówki. Takie zjawiska przekładają się na rynki finansowe, które zaczynają upadać z powodu wypływu kapitału na rynki zagraniczne [3]

Startoinflacja w Brazylii (lata 1970-1994)

W Brazylii stratoinflacja pojawiła się po ekspansji kredytowej wywołanej ekspansją monetarną. Licząc na ciągły wzrost płac i dalszą monetarną politykę ekspansywną, inwestycje oraz konsumpcja finansowane pieniądzem dłużnym osiągały coraz wyższe poziomy. Kryzys energetyczny w 1970 roku oraz dyktatura brazylijskich władz przyczyniły się do chronicznego wzrostu inflacji. Rząd zamiast finansować wydatki z wpływów pochodzących z podatków, nadmiernie kreował pieniądz. Po zmianie polityki monetarnej płace przestały rosnąć w takim samym tempie jak ceny, co spowodowane było spadkiem kursu brazylijskiej waluty real. Dodatkowe skandale korupcyjne władz brazylijskich załamywały kurs waluty[4] Po kilku nieudanych inicjatywach ratowania gospodarki brazylijskiej, w 1994 wprowadzono Plan Real, który spowodował aprecjacje brazylijskiego real i zbił inflację do stabilnego poziomu. Okres hiperinflacji w Brazylii trwał czternaście lat.

Problemy inflacyjne w Wenezueli i Argentynie (XXI wiek)

Kolejnym krajem borykającym się z utrzymaniem inflacji na stabilnym poziomie jest Wenezuela. Po spadku wartości baryłki ropy o 40% w 2014 roku, która jest kluczowym surowcem wenezuelskiej gospodarki boliwar - waluta wenezuelska, zaczął tracić na wartości. Deprecjacje waluty napędziła również socjalistyczna polityka prezydenta Wenezueli Nicolasa Maduro. Wenezuela pobiła rekord we wzroście inflacji wśród krajów Ameryki Łacińskiej w 2018 roku z inflacją na poziomie 40 000 procent.

W Argentynie hiperinflacja rozpoczęła się po zamachu stanu w 1973 roku. Władzę ukrywały fakt bankructwa po wojnie z Wielką Brytanią o Falklandy. Próbą wyjścia z kryzysu było ustalenie sztywnego kursu peso do dolara, co stało się początkiem ataków spekulacyjnych na peso i skutkowało kryzysem finansowym w 2002 roku. Argentyna powoli podnosi się z kryzysu, wciąż jest jednak drugim krajem Ameryki Łacińskiej z najwyższa inflacją na poziomie 24,8% (2017 rok).

Historia monetarna Ameryki Południowej pokazuje jak ważne jest utrzymanie mocnej waluty dla gospodarki kraju oraz jakie konsekwencje może mieć populistyczna polityka rządzących.


Stratoinflacjaartykuły polecane
KryzysSlumpflacjaDeflacjaKryzys finansowyCzarny czwartekStagnacjaAustriacka teoria cyklu koniunkturalnegoRecesjaRewaluacja

Przypisy

  1. Pollok A. (1996), s. 32
  2. Pollok A. (1996). Inflacja w teorii ekonomii. Pomocnicze materiały dydaktyczne, Akademia Ekonomiczna w Krakowie Wydawnictwo Uczelniane, Kraków, s. 20
  3. Vernengo M. (red.) (2006), s. 471-487
  4. Cardim de Carvalho F. (red.) (2016), nr. 860

Bibliografia

  • Bednarczyk J. (2013), Hipoteza inflacji neutralnej a NAIRU, Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica, nr 281
  • Cardim de Carvalho F. (red.) (2016), Looking Into the Abyss? Brazil at the Mid-2010s, Levy Economics Institute of Bard College, nr 860
  • Luszniewicz J. (2014), Procesy inflacyjne w Polsce w latach 1945-1955 - przejawy, fazy, uwarunkowania, konsekwencje. Przyczyny do badań nad inflacja w PRL, Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Studia i Prace / Szkoła Główna Handlowa, nr 2
  • Łukawer E. (2004), Makroekonomiczne dylematy sfery finansów i pieniądza w procesie transformacji, Polskie Towarzystwo Ekonomiczne, Kraków
  • Mańkowski M., Ostrowski A., Włodarczyk R. (2012), Związek między bezrobociem a inflacją w Polsce na tle krzywej Phillipsa, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, nr 2
  • Pollok A. (2000), Inflacja w teorii ekonomii, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków
  • Vernengo M. (red.) (2006), Money and inflation, A Handbook of alternative Monetary Economics, nr 1


Autor: Paulina Waksmundzka, Angelika Duda