Teoria atrybucji: Różnice pomiędzy wersjami
(LinkTitles.) |
m (cleanup bibliografii i rotten links) |
||
| (Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Teoria atrybucji''' - teoria opisująca [[metoda|metodę]], za pomocą której wyjaśniane są '''przyczyny''' określonych '''zachowań ludzkich'''. (M. Karaszewski i in. 2011, s. 4) Konsekwencją dokonywania atrybucji jest wytłumaczenie '''postępowania''' i '''cech''' własnych bądź innych osób. Powoduje to możliwość [[prognozowanie|prognozowania]] przyszłych zdarzeń i ewentualny wpływ na nie. Może jednak pojawić się, tzw. '''[[błąd]] poznawczy''', który oznacza nieprawidłowe spostrzeżenia względem otaczającej rzeczywistości (S. Borsich 2016, s. 3-4). | |||
Osoby, które wykazują '''atrybucję zewnętrzną''' uważają, że wszystko co ich spotyka, dzieje się '''poza''' ich oddziaływaniem, a spowodowane jest '''przypadkiem''' bądź innymi '''czynnikami zewnętrznymi'''. (M. Karaszewski i in. 2011, s. 4) | |||
==TL;DR== | |||
Teoria atrybucji dotyczy wyjaśniania przyczyn zachowań ludzkich. Może wystąpić błąd atrybucji - nieprawidłowe spostrzeganie rzeczywistości. Atrybucje mogą być wewnętrzne (związane z osobą) lub zewnętrzne (związane z czynnikami zewnętrznymi). Błąd atrybucji polega na przypisywaniu sukcesów sobie, a porażek czynnikom zewnętrznym. Teoria atrybucji wpływa również na motywację, gdzie sukcesy i porażki są powiązane z czterema determinantami: zdolnościami, szczęściem, wysiłkiem i poziomem trudności. Menedżerowie mogą wpływać na atrybucję poprzez udzielanie wskazówek. | |||
==Geneza== | ==Geneza== | ||
Pracą nad atrybucjami jako pierwszy zajął się '''F. Heider'''. Zainteresował się jaki jest '''powód''' dociekania przez ludzi '''motywów''' wydarzeń. Analiza doprowadziła do wniosku, że ludzie znajdują przyczynę zachowania innych w '''bodźcach wewnętrznych''' lub '''zewnętrznych''', które danej osoby dotyczą. W skład '''czynników wewnętrznych''' wchodzą przyczyny, które są '''stałe''', czyli np. posiadane [[zdolności]] oraz takie, które są '''zmienne''', czyli, np. chęć do działania. '''Czynniki zewnętrzne''' również składają się z przyczyn '''stałych''' i '''zmiennych'''. '''Stałe''' dotyczą skali trudności postępowania, a '''zmienne''' to pomyślność i niepowodzenie. Heider odkrył, że istotniejsze od atrybucji zewnętrznych są '''instytucjonalne'''. Dotyczy to poznawania drugiej osoby. Wynika to z faktu, że zapewniają informację o '''osobowości''' danej osoby i dzięki temu znane są powody jej zachowań. | |||
'''H. Kelley''' przyczynił się do rozwoju teorii atrybucji. Określił '''trzy czynniki''' danego postępowania: osoba, właściwości obiektu stanowiącego przyczynę zachowania oraz zaistniała sytuacja (okoliczności). Dwa pierwsze mają charakter '''stały''', natomiast '''okoliczności''' dotyczą wszystkich pozostałych determinant wpływających na [[zdarzenie]]. | |||
(S. Smyczek i in. 2017, s. 177) | |||
<google>n</google> | |||
==Atrybucje- założenia== | ==Atrybucje - założenia== | ||
'''Atrybucja'''- ''mechanizm, przy użyciu którego ludzie obserwują '''zachowanie''', a następnie przypisują mu '''przyczyny'''.'' (R. W. Griffin 2017, s. 518) Monitorowane może być zachowanie nasze i innych osób | '''Atrybucja''' - ''mechanizm, przy użyciu którego ludzie obserwują '''zachowanie''', a następnie przypisują mu '''przyczyny'''.'' (R. W. Griffin 2017, s. 518) Monitorowane może być zachowanie nasze i innych osób (R. W. Griffin 2017, s. 518) | ||
B. Weiner dokonał badań odnośnie oddziaływania atrybucji na '''postępowanie, emocje''' i '''wiedzę''' na temat danej osoby. Teoria zakłada, że ludzie osiągając [[sukces]] lub ponosząc porażkę najpierw szukają '''przyczyn''' takiego rezultatu, następnie tworzą '''wnioski''', a na końcu określają '''szansę''' na sukces lub porażkę w przyszłości. Przyczyny zostały podzielone ze względu na '''umiejscowienie w osobie''' lub '''środowisku'''. W pierwszym przypadku są to czynniki wewnętrzne, w drugi czynniki zewnętrzne. Podział następnie rozszerzono na czynniki stałe i zmienne | B. Weiner dokonał badań odnośnie oddziaływania atrybucji na '''postępowanie, emocje''' i '''wiedzę''' na temat danej osoby. Teoria zakłada, że ludzie osiągając [[sukces]] lub ponosząc porażkę najpierw szukają '''przyczyn''' takiego rezultatu, następnie tworzą '''wnioski''', a na końcu określają '''szansę''' na sukces lub porażkę w przyszłości. Przyczyny zostały podzielone ze względu na '''umiejscowienie w osobie''' lub '''środowisku'''. W pierwszym przypadku są to czynniki wewnętrzne, w drugi czynniki zewnętrzne. Podział następnie rozszerzono na czynniki stałe i zmienne (S. Borsich 2016, s. 4) | ||
'''[[Model]] atrybucji według B. Weinera''' | '''[[Model]] atrybucji według B. Weinera''' | ||
| Linia 50: | Linia 36: | ||
B. Weiner twierdził, ''że jeżeli określony skutek spostrzega się jako zdeterminowany przez określoną przyczynę, i jeśli przewiduje się, że ta przyczyna pozostanie, to należy również oczekiwać powtórzenia się tego skutku. Jeżeli zaś przyczyna może się zmieniać, to skutek także ulega zmianie.'' (S. Borsich 2016, s. 4-5) '''Sukcesy, klęski''', a także '''przyczyny''' ich osiągania wpływają na '''oczekiwania''' w przyszłości. Dlatego ważne jest odpowiednie '''dopasowanie''' przyczyny do czynników stałych lub zmiennych. Osiągnięty sukces dopasowany do czynnika stałego powoduje, że oczekujemy sukcesu również w przyszłości. Natomiast porażka powoduje, że przewidywania się zmniejszają. (S. Borsich 2016, s. 5) | B. Weiner twierdził, ''że jeżeli określony skutek spostrzega się jako zdeterminowany przez określoną przyczynę, i jeśli przewiduje się, że ta przyczyna pozostanie, to należy również oczekiwać powtórzenia się tego skutku. Jeżeli zaś przyczyna może się zmieniać, to skutek także ulega zmianie.'' (S. Borsich 2016, s. 4-5) '''Sukcesy, klęski''', a także '''przyczyny''' ich osiągania wpływają na '''oczekiwania''' w przyszłości. Dlatego ważne jest odpowiednie '''dopasowanie''' przyczyny do czynników stałych lub zmiennych. Osiągnięty sukces dopasowany do czynnika stałego powoduje, że oczekujemy sukcesu również w przyszłości. Natomiast porażka powoduje, że przewidywania się zmniejszają. (S. Borsich 2016, s. 5) | ||
==Błąd atrybucji== | ==Błąd atrybucji== | ||
'''Błąd atrybucji''' oznacza, że weryfikujemy nasze '''postępowanie''' według najbardziej '''komfortowego kryterium'''. Polega to na przypisywaniu źródła odpowiedniego zachowania bądź osiągnięcia sukcesu '''swoim''' umiejętnościom i cechom. Jednakże w przypadku porażki wina doszukiwania jest w '''czynnikach zewnętrznych'''. (M. Żurek 2016, s. 39) | '''Błąd atrybucji''' oznacza, że weryfikujemy nasze '''postępowanie''' według najbardziej '''komfortowego kryterium'''. Polega to na przypisywaniu źródła odpowiedniego zachowania bądź osiągnięcia sukcesu '''swoim''' umiejętnościom i cechom. Jednakże w przypadku porażki wina doszukiwania jest w '''czynnikach zewnętrznych'''. (M. Żurek 2016, s. 39) | ||
==Teoria atrybucji jako element teorii motywacji== | ==Teoria atrybucji jako element teorii motywacji== | ||
Teoria atrybucji dotyczy tego jak wyjaśniamy '''[[rezultat]]''' naszego '''zaangażowania''' w konkretne [[zadanie]]. Zarówno pożądany [[wynik]] jak i klęskę można powiązać z '''czterema determinantami''': posiadane zdolności, szczęście, włożony wysiłek, poziom trudności. Wyjaśnienie sukcesu bądź porażki w ujęciu wysiłku może spowodować '''zmotywowanie'''. Natomiast jeśli '''niepowodzenie''' odniesiemy do poziomu trudności zadania, '''rezultat''' może być '''odwrotny'''. Na atrybucję mogą oddziaływać menedżerowie poprzez udzielanie wskazówek (B. Hysa 2014, s. 4) | |||
Teoria | {{infobox5|list1={{i5link|a=[[Hierarchia wartości]]}} — {{i5link|a=[[Dysonans poznawczy]]}} — {{i5link|a=[[Teoria chaosu]]}} — {{i5link|a=[[Wyuczona bezradność]]}} — {{i5link|a=[[Bodziec]]}} — {{i5link|a=[[Mechanizm obronny]]}} — {{i5link|a=[[Afirmacja]]}} — {{i5link|a=[[Pozytywne myślenie]]}} — {{i5link|a=[[Potrzeba afiliacji]]}} — {{i5link|a=[[Kapitał strukturalny]]}} }} | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
*Alejziak W. (2016) | <noautolinks> | ||
*Borsich S. (2016) | * Alejziak W. (2016), ''[https://dspace.uni.lodz.pl/xmlui/bitstream/handle/11089/23119/67-89%20Alejziak.pdf?sequence=1&isAllowed=y Atrybucje i wyjaśnianie przyczynowe w badanich nad turystyką (na przykładzie analiz dotyczących inhibitorów aktywności turystycznej Europejczyków w latach 1997-2014)]'', Człowiek w turystyce. Role, potrzeby, zachowania. Warsztaty z Geografii Turyzmu, Łódź | ||
*Griffin R | * Borsich S. (2016), ''[https://repozytorium.ukw.edu.pl/bitstream/handle/item/4678/Znaczenie%20kategorii%20zagrozenie%20stereotypem%20dla%20procesu%20nauczania%20i%20uczenia%20sie.pdf?sequence=1&isAllowed=y Znaczenie kategorii zagrożenie stereotypem dla procesu nauczania i uczenia się]'', Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja, tom 19, nr 3 (75) | ||
*Hysa B. (2014) | * Griffin R. (2017), ''Podstawy zarządzania organizacją'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa | ||
*Karaszewski M. (red.) (2011) | * Hysa B., Grabowska B. (2014), ''System motywacji pracowników administracji publicznej na podstawie wybranej jednostki ZUS'', Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej. Seria: Organizacja i zarządzanie, z. 74 | ||
*Smyczek S. (red.) (2017) | * Karaszewski M. (red.) (2011), ''Czy zdanie „czuję się obserwowany” - zawsze znaczy to samo? Znaczenie kliniczne błędnego opisu i atrybucji swoich stanów przez pacjentów leczonych z rozpoznaniem schizofrenii - opis przypadku'', Postępy Psychiatrii i Neurologii, nr 20 (1) | ||
*Żurek M. (2016) | * Smyczek S. (red.) (2017), ''Patologie w zachowaniach konsumentów na rynku'', Placet, Warszawa | ||
* Żurek M. (2016), ''Inklinacje behawioralne na rynkach kapitałowych w świetle modeli SEM'', Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń | |||
</noautolinks> | |||
[[Kategoria:Psychologia społeczna]] | [[Kategoria:Psychologia społeczna]] | ||
{{a|Magdalena Nowak}} | {{a|Magdalena Nowak}} | ||
{{#metamaster:description|Teoria atrybucji - metoda wyjaśniania przyczyn ludzkich zachowań. Pozwala prognozować przyszłe zdarzenia i wpływać na nie. Może jednak prowadzić do błędnych spostrzeżeń.}} | |||
Aktualna wersja na dzień 13:47, 21 sty 2024
Teoria atrybucji - teoria opisująca metodę, za pomocą której wyjaśniane są przyczyny określonych zachowań ludzkich. (M. Karaszewski i in. 2011, s. 4) Konsekwencją dokonywania atrybucji jest wytłumaczenie postępowania i cech własnych bądź innych osób. Powoduje to możliwość prognozowania przyszłych zdarzeń i ewentualny wpływ na nie. Może jednak pojawić się, tzw. błąd poznawczy, który oznacza nieprawidłowe spostrzeżenia względem otaczającej rzeczywistości (S. Borsich 2016, s. 3-4). Osoby, które wykazują atrybucję zewnętrzną uważają, że wszystko co ich spotyka, dzieje się poza ich oddziaływaniem, a spowodowane jest przypadkiem bądź innymi czynnikami zewnętrznymi. (M. Karaszewski i in. 2011, s. 4)
TL;DR
Teoria atrybucji dotyczy wyjaśniania przyczyn zachowań ludzkich. Może wystąpić błąd atrybucji - nieprawidłowe spostrzeganie rzeczywistości. Atrybucje mogą być wewnętrzne (związane z osobą) lub zewnętrzne (związane z czynnikami zewnętrznymi). Błąd atrybucji polega na przypisywaniu sukcesów sobie, a porażek czynnikom zewnętrznym. Teoria atrybucji wpływa również na motywację, gdzie sukcesy i porażki są powiązane z czterema determinantami: zdolnościami, szczęściem, wysiłkiem i poziomem trudności. Menedżerowie mogą wpływać na atrybucję poprzez udzielanie wskazówek.
Geneza
Pracą nad atrybucjami jako pierwszy zajął się F. Heider. Zainteresował się jaki jest powód dociekania przez ludzi motywów wydarzeń. Analiza doprowadziła do wniosku, że ludzie znajdują przyczynę zachowania innych w bodźcach wewnętrznych lub zewnętrznych, które danej osoby dotyczą. W skład czynników wewnętrznych wchodzą przyczyny, które są stałe, czyli np. posiadane zdolności oraz takie, które są zmienne, czyli, np. chęć do działania. Czynniki zewnętrzne również składają się z przyczyn stałych i zmiennych. Stałe dotyczą skali trudności postępowania, a zmienne to pomyślność i niepowodzenie. Heider odkrył, że istotniejsze od atrybucji zewnętrznych są instytucjonalne. Dotyczy to poznawania drugiej osoby. Wynika to z faktu, że zapewniają informację o osobowości danej osoby i dzięki temu znane są powody jej zachowań.
H. Kelley przyczynił się do rozwoju teorii atrybucji. Określił trzy czynniki danego postępowania: osoba, właściwości obiektu stanowiącego przyczynę zachowania oraz zaistniała sytuacja (okoliczności). Dwa pierwsze mają charakter stały, natomiast okoliczności dotyczą wszystkich pozostałych determinant wpływających na zdarzenie. (S. Smyczek i in. 2017, s. 177)
Atrybucje - założenia
Atrybucja - mechanizm, przy użyciu którego ludzie obserwują zachowanie, a następnie przypisują mu przyczyny. (R. W. Griffin 2017, s. 518) Monitorowane może być zachowanie nasze i innych osób (R. W. Griffin 2017, s. 518)
B. Weiner dokonał badań odnośnie oddziaływania atrybucji na postępowanie, emocje i wiedzę na temat danej osoby. Teoria zakłada, że ludzie osiągając sukces lub ponosząc porażkę najpierw szukają przyczyn takiego rezultatu, następnie tworzą wnioski, a na końcu określają szansę na sukces lub porażkę w przyszłości. Przyczyny zostały podzielone ze względu na umiejscowienie w osobie lub środowisku. W pierwszym przypadku są to czynniki wewnętrzne, w drugi czynniki zewnętrzne. Podział następnie rozszerzono na czynniki stałe i zmienne (S. Borsich 2016, s. 4)
Model atrybucji według B. Weinera
| Czynniki stałe wewnętrzne | Czynniki stałe zewnętrzne | Czynniki zmienne wewnętrzne | Czynniki zmienne zewnętrzne |
|---|---|---|---|
| Posiadane zdolności | Poziom trudności | Wysiłek | Szczęście |
(Źródło: S. Borsich 2016, s. 4)
B. Weiner twierdził, że jeżeli określony skutek spostrzega się jako zdeterminowany przez określoną przyczynę, i jeśli przewiduje się, że ta przyczyna pozostanie, to należy również oczekiwać powtórzenia się tego skutku. Jeżeli zaś przyczyna może się zmieniać, to skutek także ulega zmianie. (S. Borsich 2016, s. 4-5) Sukcesy, klęski, a także przyczyny ich osiągania wpływają na oczekiwania w przyszłości. Dlatego ważne jest odpowiednie dopasowanie przyczyny do czynników stałych lub zmiennych. Osiągnięty sukces dopasowany do czynnika stałego powoduje, że oczekujemy sukcesu również w przyszłości. Natomiast porażka powoduje, że przewidywania się zmniejszają. (S. Borsich 2016, s. 5)
Błąd atrybucji
Błąd atrybucji oznacza, że weryfikujemy nasze postępowanie według najbardziej komfortowego kryterium. Polega to na przypisywaniu źródła odpowiedniego zachowania bądź osiągnięcia sukcesu swoim umiejętnościom i cechom. Jednakże w przypadku porażki wina doszukiwania jest w czynnikach zewnętrznych. (M. Żurek 2016, s. 39)
Teoria atrybucji jako element teorii motywacji
Teoria atrybucji dotyczy tego jak wyjaśniamy rezultat naszego zaangażowania w konkretne zadanie. Zarówno pożądany wynik jak i klęskę można powiązać z czterema determinantami: posiadane zdolności, szczęście, włożony wysiłek, poziom trudności. Wyjaśnienie sukcesu bądź porażki w ujęciu wysiłku może spowodować zmotywowanie. Natomiast jeśli niepowodzenie odniesiemy do poziomu trudności zadania, rezultat może być odwrotny. Na atrybucję mogą oddziaływać menedżerowie poprzez udzielanie wskazówek (B. Hysa 2014, s. 4)
| Teoria atrybucji — artykuły polecane |
| Hierarchia wartości — Dysonans poznawczy — Teoria chaosu — Wyuczona bezradność — Bodziec — Mechanizm obronny — Afirmacja — Pozytywne myślenie — Potrzeba afiliacji — Kapitał strukturalny |
Bibliografia
- Alejziak W. (2016), Atrybucje i wyjaśnianie przyczynowe w badanich nad turystyką (na przykładzie analiz dotyczących inhibitorów aktywności turystycznej Europejczyków w latach 1997-2014), Człowiek w turystyce. Role, potrzeby, zachowania. Warsztaty z Geografii Turyzmu, Łódź
- Borsich S. (2016), Znaczenie kategorii zagrożenie stereotypem dla procesu nauczania i uczenia się, Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja, tom 19, nr 3 (75)
- Griffin R. (2017), Podstawy zarządzania organizacją, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
- Hysa B., Grabowska B. (2014), System motywacji pracowników administracji publicznej na podstawie wybranej jednostki ZUS, Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej. Seria: Organizacja i zarządzanie, z. 74
- Karaszewski M. (red.) (2011), Czy zdanie „czuję się obserwowany” - zawsze znaczy to samo? Znaczenie kliniczne błędnego opisu i atrybucji swoich stanów przez pacjentów leczonych z rozpoznaniem schizofrenii - opis przypadku, Postępy Psychiatrii i Neurologii, nr 20 (1)
- Smyczek S. (red.) (2017), Patologie w zachowaniach konsumentów na rynku, Placet, Warszawa
- Żurek M. (2016), Inklinacje behawioralne na rynkach kapitałowych w świetle modeli SEM, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń
Autor: Magdalena Nowak
