Pascal (język programowania)
Pascal (język programowania) |
---|
Polecane artykuły |
Pascal (język programowania) – został wymyślony przez Niklausa Wirth’a, członka Międzynarodowej Federacji Przetwarzania Danych (IFIP). Celem dla którego powstał Pascal było uzupełnienie brakujących właściwości i elementów innych ówczesnych języków programowania. Wiodącym zamierzeniem Pascala było aby był to język efektywny do wykorzystania i uruchamiania, pozwalający na rozwijanie strukturalnych i zorganizowanych programów oraz jako baza do nauki programowania dla studentów. Nazwa Pascal została nadana na cześć francuskiego matematyka Blaise’a Pascala i jest on sukcesorem języka ALGOL 60, którego Wirth pomagał rozwijać. Pascal zawiera również szablony komponentów, które odziedziczył z ALGOL 68 i ALGOL-W. Oryginalna publikacja z językiem Pascal ukazała się w 1970 a jego późniejsza korekta opublikowana w 1973.
Istotne cechy języka
Typy danych w Pascalu definiują zmienne jako przestrzeń wartości, które zmienne są w stanie magazynować oraz jaki jest charakter tych wartości. Typ danej określa możliwości jakie na danej zmiennej można wykonywać np. działania matematyczne. Typy danych:
- integer – liczby całkowite
- real – liczby zmiennoprzecinkowe
- boolean – wartości Prawda lub Fałsz
- char – pojedynczy znak
- string – grupa znaków
Pascal w swojej oryginalnej formie został stworzony jako język proceduralny. Odziedziczył on z języka ALGOL zarezerwowane struktury kontroli w postaci słów: if, then, else, while, for itd. Pascal umożliwia:
- używanie typów danych
- definiowanie typów danych
- wykorzystanie struktur danych np. tablice, rekordy, pliki
- wykrywanie przez kompilatory błędów niekompatybilności typów zmiennych
- Pascal wspomaga programowanie strukturowe
Pascal został stworzony przede wszystkim do szkolenia studentów z zakresu programowania. Język nigdy nie był poważnie rozwijany do czegoś innego niż podstaw programowania. Między 1970 a 1990 rokiem Pascal był językiem, który wykładowcy najchętniej wybierali do uczenia studentów na uniwersytetach. Z czasem zaczął tracić na znaczeniu i został wyparty przez języki obiektowe. Jego sukcesorami są C++ i Visual Basic.
Podstawy programowania w Pascalu
Najprostszy i podstawowy program w Pascalu:
begin end.
Kod, który ma zostać wykonany przez program powinien zawierać się między begin a end.
Stałe deklaruje się przed głównym programem słowem kluczowym Const:
Const abc=500; sprawdz=TRUE; begin end.
Zmienne deklarowane są podobnie jak stałe również przed głównym programem, słowem kluczowym jest w tym przypadku Var:
Var abc:byte, tt, linia, t:string, sprawdz:boolean, begin end.
Prosty program
program HelloWorld, begin writeln ('Hello World'), end.
Efektem wywołania tego prostego kodu będzie wypisanie na ekranie konsoli kompilatora napisu Hello World. W powyższym kodzie komenda writeln służy do wypisania ciągu znaków mieszczącego się w jej argumencie oraz ustawienie kursora do następnej linii przez co kolejny tekst zostałby wydrukowany poniżej Hello World.
program TestReadln, var liczba: integer; begin readln (liczba), write ('Wpisana liczba: '), writeln (liczba), end.
Funkcja readln przyjmuje do siebie maksymalnie 2 w miejsce argumentu podajemy nazwę zmiennej, do której chcemy wprowadzić ciąg znaków.
Środowisko i kompilatory
Kompilator to program służący do automatycznego tłumaczenia kodu napisanego w jednym języku (języku źródłowym) na równoważny kod w innym języku (języku wynikowym). Pierwsze kompilatory dla Pascala były programami opierającymi się na środowisku DOS i posiadały jedynie podstawowe funkcje. Najbardziej znanym był produkt firmy Borland, Turbo Pascal. Dziś już jedynie kilka programów jest rozwijanych przez deweloperów. Najpopularniejszym z nich jest FreePascal.
Bibliografia
- Aho A.V., Sethi R., Ullman J.D., Kompilatory: reguły, metody i narzędzia, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2002
- Jarża R., Turbo Pascal. Szkoła programowania, Robomatic, Wrocław 1996
- Reges S., Building Pascal Programs: An Introduction to Computer Science, Little Brown, Boston 1987
Autor: Dominik Padło