Hipoteza

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 08:57, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Hipoteza
Polecane artykuły


Hipoteza to przypuszczenie lub domysł naukowy tworzony w celu wyjaśnienia zdarzeń, faktu lub zbioru faktów. Jest stawiana w sytuacji, gdy pewne zjawiska wymagają sprawdzenia i uzasadnienia, dlatego też każda hipoteza musi być sprawdzona. Można powiedzieć, że hipoteza jest domysłem na temat rzeczywistości a jej sprawdzenie dokonuje się poprzez zestawienie stanu rzeczywistego z hipotetycznym. W naukach o zarządzaniu autentyczność hipotez jest sprawdzana poprzez zastosowanie badań empirycznych [A. M. Jeszka 2013, s.3].

Sprawdzanie hipotez może być ukierunkowane na dwa różne sposoby:

  • weryfikowanie, czyli sprawdzanie czy postawione teorie są prawdziwe,
  • falsyfikowanie, czyli próba udowodnienia nieprawdziwości tych teorii [B. Klepacki 2009, s. 5].

Jeżeli rozpatrywane przypuszczenie dotyczy mechanizmu losowego generującego obserwacje, mówimy o hipotezie statystycznej. Hipotezy statystyczne podlegają weryfikacji dokonywanej za pomocą testów statystycznych. Zwykle obok tzw. Hipotezy zerowej, formułuje się tzw. hipotezę alternatywną, którą należy przyjąć w przypadku, gdy test statystyczny nakaże nam odrzucenie hipotezy zerowej.

W badaniach marketingowych stosuje się podział testów weryfikujących, gdzie można mówić o 3 grupach testów weryfikujących dane:

  • z pomiaru nominalnego,
  • z pomiaru porządkowego,
  • z pomiaru interwałowego [S. Kaczmarczyk 2002, s. 289].

Wśród najczęściej przytaczanych funkcji hipotez są:

  • funkcja odkrywcza,
  • funkcja wyjaśniająca,
  • funkcja prewidystyczna,
  • funkcja praktyczna.

Pierwsze trzy funkcje (odkrywcza, wyjaśniająca i prewidystyczna) jest określa jako funkcja heurystyczna. Odgrywają one istotną rolę w postępie wiedzy naukowej, a także w przeprowadzaniu procesów poznania naukowego. Funkcja odkrywcza jest realizowana w trakcie przyłączenia nowej wiedzy do stanu, w którym aktualnie się znajduje. Natomiast funkcja praktyczna wynika z funkcji ogólnych hipotez. Jest ona fundamentalnym narzędziem służącym ustaleniu zakresu oraz środków działania wykorzystywanych do rozwiązywania problemów naukowych. Przejawia się również w operacjonalizowaniu problemu za pomocą wyznaczania warunków empirycznych i wskaźników jego rozstrzygnięcia [J. Apanowicz 2002, s. 49].


Cechy hipotez

  • Prostota – im bardziej zawiła hipoteza tym trudniej ją weryfikować
  • Adekwatność – hipoteza musi być adekwatną odpowiedzią na postawiony problem badawczy
  • Konkretność – hipoteza nie powinna być zbyt ogólna
  • Oczywistość – hipoteza nie może być oczywista

Formułowanie hipotez

Duża część metodologów mówi o konieczności formułowania hipotez w trakcie badań, dlatego też każde z nich powinno być przeprowadzane w trzech etapach:

  1. wykrycie i zdefiniowanie problemu badawczego,
  2. wyprowadzenie hipotezy,
  3. potwierdzenie lub obalenie prawdziwości hipotezy [M. Krajewski 2010, s. 21].

Sposób formułowania hipotez zależy od tego, co badacz chce wyjaśnić stawiając dane przypuszczenie. Jego celem może być:

  • rozstrzygnięcie przypuszczeń i założeń,
  • poznanie prawidłowości empirycznej, która nie była dotąd wyjaśniona,
  • wyjaśnienie nieprawidłowości, niezupełnie rozpoznanej w świetle wiedzy współczesnej,
  • uzupełnienie lub całkowita zmiana teorii.

W związku z tym można mówić o wyprowadzaniu hipotez:

  • drogą dedukcji, tzn. na podstawie istniejących teorii związanych z problemem badawczym,
  • indukcyjnie, biorąc pod uwagę analizy dotychczasowej praktyki gospodarczej [A. M. Jeszka 2013, s. 4].

Prawidłowo sformułowane hipotezy

  • powinny wskazywać na jakieś nieznane dotąd aspekty badanych faktów, procesów, zjawisk uwarunkowań itp.,
  • powinny być w takim stopniu ogólne aby obejmowały swym zakresem wszystkie fakty, procesy czy zjawiska, których dotyczą,
  • powinny być wolne od sprzeczności wewnętrznych, tzn. nie mogą zawierać zdań wzajemnie sprzecznych,
  • nie powinny zawierać sformułowań, które nie wymagają żadnego dowodu czy weryfikacji, ponieważ są stwierdzeniami oczywistymi bądź frazesami,
  • powinny być empirycznie sprawdzalne, czyli dające się zweryfikować tzn. potwierdzić lub odrzucić w toku badań,
  • nie powinny wykazywać sprzeczności w stosunku do uzasadnionych już twierdzeń [B. Klepacki 2009, s. 5].

Klasyfikacja hipotez

1) Ze względu na stopień ogólności hipotez możemy wyróżnić:

  • hipotezy proste – są tworzone na podstawie uogólnienia podstawowych obserwacji
  • hipotezy złożone – opierają się na założeniu mówiącym o istnieniu związków pomiędzy zdarzeniami, a także wielopłaszczyznowych łańcuchów przyczynowo - skutkowych [M. Głowik 2004, s. 62].

2) Ze względu na zdefiniowane tezy wyróżniamy:

  • hipotezy opisowe, przewidujące współzmienność lub współwystępowanie zjawisk poddanych badaniu,
  • hipotezy przyczynowo - skutkowe, odpowiadające na pytania dotyczące genezy tych zjawisk.

3) Biorąc pod uwagę treść pytań problemowych (tez) możemy wyodrębnić hipotezy:

  • nomologiczne,
  • diagnostyczno – deskryptywne,
  • prakseologiczne.

Wśród wymienionych wyżej typów hipotez najczęściej stosowanymi hipotezami są hipotezy nomologiczne. Dzielą się one na:

  • hipotezy dedukcyjno – nomologiczne,
  • hipotezy probabilistyczne,
  • hipotezy statystyczne [J. Apanowicz 2002, s. 49].



Bibliografia

Autor: Bogumiła Drygajło, Martyna Olszyńska