Infrastruktura krytyczna
| Infrastruktura krytyczna |
|---|
| Polecane artykuły |
Infrastruktura krytyczna pełni ogromną rolę w funkcjonowaniu państwa oraz życiu jego obywateli, a ochrona jej jest jednym z najważniejszych celów stojących przed państwem. Potwierdza to ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 o zarządzaniu kryzysowym. Zgodnie z tą ustawą za infrastrukturę krytyczną uważa się systemy oraz połączone ze sobą funkcjonalne obiekty (w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje i usługi), konieczne i ważne aby zapewnić bezpieczeństwo państwa i jego obywatelom oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, instytucji i przedsiębiorców (Z. Łukasik, W. Nowakowski, A. Kuśmińska-Fiałkowska, 2014, s. 758).
Pojęcie infrastruktury krytycznej (IK), mimo że zostało użyte po raz pierwszy dopiero kilkadziesiąt lat temu, istnieje odkąd można mówić o rozwiniętej cywilizacji, a więc już od czasów starożytnych (K. Stec, 2011, s. 181).
Systemy obejmujące infrastrukturę krytyczną
W skład elementów tworzących infrastrukturę wchodzą następujące systemy:
- zaopatrzenia w energię, surowce energetyczne i paliwa,
- łączności,
- sieci teleinformatycznych,
- finansowe,
- zaopatrzenia w żywność,
- zaopatrzenia w wodę,
- ochrony zdrowia,
- transportowe,
- ratownicze,
- zapewniające ciągłość działania administracji publicznej,
- produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji chemicznych i promieniotwórczych, w tym rurociągi substancji niebezpiecznych (Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym, Dz. U. Nr 89, poz. 590, z późn. zm.).
Zagrożenia infrastruktury krytycznej
Zagrożenia, które bardzo często wywołują sytuacje kryzysowe, mają wpływ na bezpieczeństwo i prawidłowe funkcjonowanie całego państwa, można podzielić na poszczególne kategorie:
- zagrożenia naturalne,
- zagrożenia techniczne.
- terroryzm.
Zagrożenia naturalne obejmują:
- powodzie,
- silne wiatry,
- długotrwałe susze,
- ruchy tektoniczne (J. Milewski, 2016, s. 108-109).
Kryteria identyfikacji infrastruktury krytycznej
Próba identyfikacji obiektów, urządzeń, instalacji lub usług, których zniszczenie bądź problemy w ich funkcjonowaniu doprowadziłyby do sytuacji kryzysowej, jest kluczowym zadaniem w jej ochronie. W tym celu rozgranicza się dwie grupy kryteriów:
- Kryteria systemowe (sektorowe) - można je określić jako parametry ilościowe lub funkcjonalne infrastruktury; charakteryzują parametry wchodzące w skład systemów infrastruktury krytycznej obiektów, urządzań oraz instalacji lub funkcje realizowane przez te obiekty i zapewniające identyfikację infrastruktury krytycznej,
- Kryteria przekrojowe - określają skalę skutków zniszczenia, jak również zaprzestania funkcjonowania wskazanej infrastruktury, w tym między innymi:
- - ofiar w ludziach,
- - skutków finansowych,
- - konieczności ewakuacji,
- - utraty usługi,
- - czasu odbudowy,
- - efektów międzynarodowych,
- - unikatowości (Z. Łukasik, W. Nowakowski, A. Kuśmińska-Fiałkowska, 2014, s. 759).
Wymienione kryteria mają charakter niejawny (J. Milewski, 2016, s. 102).
Rodzaje ochrony infrastruktury krytycznej
Przedstawione powyżej elementy ochrony infrastruktury krytycznej są ze sobą bardzo silnie powiązane i tylko poprzez łączne ich stosowanie mogą przynosić rezultaty. Aby ochrona infrastruktury krytycznej była skuteczna, powinna być realizowana na każdym poziomie i stanowić wspólny wkład zarówno administracji rządowej, samorządowej oraz operatorów i prawowitych właścicieli infrastruktury. Pozwoli to na zwiększenie znacznego poziomu bezpieczeństwa w państwie (M. Żuber, 2014, s. 193-194).
Wskazuje się następujące rodzaje ochrony infrastruktury krytycznej:
- Ochrona fizyczna - ochrona osób (zapewnienie bezpieczeństwa życia, zdrowia i nietykalności osobistej). Realizowana jest przez pracowników ochrony, którzy bronią dostępu do obiektów, urządzeń, instalacji lub usług infrastruktury krytycznej.
- Ochrona techniczna - ogół przedsięwzięć związana z budową i eksploatacją obiektów, urządzeń, instalacji i usług infrastruktury krytycznej, w tym również techniczne środki ochrony, minimalizujące zagrożenia IK.
- Ochrona osobowa - ma na celu minimalizację ryzyka będącego skutkiem działań pracowników oraz usługodawców, którzy mogą dopuścić do zakłóceń w funkcjonowaniu infrastruktury krytycznej.
- Ochrona teleinformatyczna - zespół przedsięwzięć i ich procedur, które mają na uwadze minimalizację zakłóceń w funkcjonowaniu IK związanych z wykorzystaniem do użytkowania tego typu infrastruktury systemów i sieci teleinformatycznych.
- Ochrona prawna - związana z kształtem współczesnej gospodarki rynkowej, w której dochodzi do zagrożeń ze strony innych podmiotów państwowych lub prywatnych (T. Szewczyk, M. Pyznar, 2010, s. 58-59).
Bibliografia
- Łukasik Z., Nowakowski W., Kuśmińska-Fiałkowska A. (2014), Zarządzanie bezpieczeństwem infrastruktury krytycznej, Logistyka, nr 4.
- Milewski J. (2016), Identyfikacja infrastruktury krytycznej i jej zagrożenia, Zeszyty naukowe AON, nr 4 (105).
- Stec K. (2011), Wybrane prawne narzędzia ochrony infrastruktury krytycznej w Polsce, Bezpieczeństwo Narodowe, nr 19.
- Szewczyk T., Pyznar M. (2010), Ochrona infrastruktury krytycznej a zagrożenia asymetryczne, Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, nr 2 (10).
- Żuber M. (2014), Infrastruktura krytyczna państwa jako obszar potencjalnego oddziaływania terrorystycznego, Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, nr 8 (2).
- Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 roku o zarządzaniu kryzysowym, Dz. U. Nr 89, poz. 590, z późn. zm.
Autor: Justyna Narkowicz
