G-7

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 08:39, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
G-7
Polecane artykuły


G7 - Jest to grupa w skład, której wchodzi obecnie siedem państw. Do grupy należą państwa, które są uważane za najważniejsze na świecie pod względem rozwoju gospodarczego. G7 tworzą: Japonia, Niemcy, Francja, Stany Zjednoczone, Kanada, Włochy i Wielka Brytania. Co roku ma miejsce spotkanie na szczycie polityczno – gospodarczym w którym biorą udział głowy państw członkowskich, przewodniczący Rady Europejskiej oraz przewodniczący Komisji Europejskiej.

Przedstawiciele państw członkowskich

Francja - prezydent

Kanada - premier

Niemcy - kanclerz

Japonia - premier

Wielka Brytania - premier

Włochy - premier

Stany Zjednoczone - prezydent

Unia Europejska - przewodniczący Komisji Europejskiej

Unia Europejska - przewodniczący Rady Europejskiej.

Geneza powstania G7

15-17 listopada na zamku w Rambouillet pod Paryżem miało miejsce pierwsze spotkanie na szczycie przedstawicieli państw członkowskich, wtedy to brało udział w nim sześć państw: Francja, RFN, Japonia, Włochy, Stany Zjednoczone i Wielka Brytania. Oficjalne miano G7 uzyskano w 1976r, gdzie dzięki poparciu Waszyngtonu do grupy dołączyła Kanada.

Główną przyczyną zjednoczenia państw w jedna grupa były problemy walutowe oraz energetyczne. Pierwsze dotyczyły odstąpienia od systemu gold-dollar standard, natomiast problemy energetyczne brały pod uwaga szoki naftowe. Ważna rola w zrzeszeniu G7 miały: bezrobocie, inflacja i recesja. W czasie trwanie zimniej wojny nie brano pod uwagę powiększenia grupy o kraje z Wschodniej i Środkowej Europy zza tzn. "żelaznej kurtyny”. Zapowiedzią w połączeniu G7 z państwem z bloku socjalistycznego była rozmowa z radzieckim przywódcą Michaiłem Gorbaczowem w 1989r. (R.Matera 2006, s. 221–239)

Decydujący moment w stosunkach z Rosją miało spotkanie w lipcu 1994r w Neapolu. Pierwszy raz do udziału w jego części politycznej zaproszono prezydenta Rosji. Borys Jelcyn brał udział na szczycie w Tokio w 1993 r., ale do spotkania z przywódcami G7 doszło po oficjalnym zamknięciu obrad przedstawicieli. Natomiast w Neapolu jeden z dokumentów (deklaracja polityczna) był po raz pierwszy sygnowany przez rządy ośmiu państw.

Zjazd w Denver w czerwcu 1997 r. określa się mianem "szczytu ośmiu” (ale jeszcze nie G8). Pierwszym szczytem G8 było spotkanie w maju 1998r w Birmingham. Zdarzenie, które spowodowało dialog Moskwy z G7, była transformacja systemowa oraz rozpad systemu komunistycznego. Rosja miała nadzieję na bezpośrednią pomoc gospodarczą. Z kolei państwa G7 chciały mieć wpływ na proces transformacji. Znaczącą rolę w przyłączeniu Rosji do G7 miała też kwestia redukcji sił nuklearnych. Trudno było sobie wyobrazić poprawę globalnego bezpieczeństwa bez zaangażowania Moskwy.(R.Matera 2009, s. 137–151)

System G7

Grupa 7 nie posiada jednoznacznej umowy określającej warunki uczestnictwa oraz zasady działania, dlatego ulegają one stopniowym zmianom. Ugrupowanie to nie posiada swoich stałych organów ani sformalizowanej struktury. Prezydencja w grupie obejmowana jest co roku przez kolejny kraj, który jest odpowiedzialny za organizację spotkań ministerialnych i szczytu, w którym uczestniczą szefowie tych państw.

Ważną rolę w G7 odgrywa współpraca z organizacjami międzynarodowymi. Mają oni wpływ na podejmowane decyzje przez Radę Bezpieczeństwa ONZ (RB ONZ), Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF), Bank Światowy (WB), Światową Organizację Handlu (WTO), Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) i wiele innych odpowiadających za bezpieczeństwo polityczne, ekologiczne, militarne, humanitarne i ekonomiczne. Na szczytach G7 prowadzone są działania dotyczące bezpieczeństwa międzynarodowego: bezpieczeństwo ekologiczne, walka z międzynarodową przestępczością, walka z terroryzmem.(R.Matera 2015, s. 129-130)

Powrót do struktury G7

W latach od 1997 do 2014 do grupy państw należała również Rosja. 12 marca 2014r przywódcy państw członkowskich oraz przewodniczący Rady Europejskiej i Komisji Europejskiej potępili działania Federacji Rosyjskiej dotyczące przyłączenia Krymu do Rosji a tym samym naruszenia jedności i suwerenności terytorialnej Ukrainy. Wykazano, że Rosja nie dostosowała się do obowiązujących zasad i wartości w grupie G7/G8. Postanowiono zawiesić członkostwo tego państwa, co doprowadziło do tego, że miejsce odbycia szczytu uległo zmianie. Zamiast w Soczi przedstawiciele państw członkowskich spotkali się w Brukseli, już bez udziału Rosji. O zawieszeniu Rosji poinformował francuski minister: "Jeśli chodzi o G8, postanowiliśmy zawiesić udział Rosji".(R.Matera 2015, s. 126-127)

Efektywność wydatków na zabezpieczenia społeczne w krajach G7

W dzisiejszych czasach coraz większe znaczenie ma polityka socjalna. Jej głównym celem jest zapewnienie wysokiego poziomu życia mieszkańców oraz konkurencja na arenie międzynarodowej. Jedną z metod pomiaru efektywności wydatków jest metoda DEA (Data Envelopment Analysis). Metoda DEA bada, w jakim stopniu wydatki publiczne oraz prywatne zostały przekształcone na efekty. Według przeprowadzonych analiz krajem przodującym z G7, który gwarantuje bezpieczeństwo socjalne poprzez odpowiednie wydatki państwa jest Kanada. W latach 2003, 2006 i 2009 zajęła pierwsze miejsce, osiągając maksymalną wartość 1,00.

Wnioskiem wynikającym z badania jest to, że wydatki i efekty nie rosną wprost proporcjonalnie. Zwiększenie wydatków nie oznacza zwiększenia efektów w takim samym stopniu. Kraje, które wydają najwięcej tj. Niemcy czy Francja nie są na czele rankingu. (P.Dobrzański 2017, s. 101-113)

Bibliografia

Autor: Paulina Urban

Źródło: „https://mfiles.pl/pl/index.php?title=G-7&oldid=109979”