Niewykorzystany urlop: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
m (cleanup bibliografii i rotten links)
m (Czyszczenie tekstu)
Linia 22: Linia 22:
W polskim prawie aktem normatywnym regulującym [[stosunek pracy]] jest '''[[ustawa]] z dnia 26 czerwca 1974 r. [[Kodeks]] pracy''' (Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141). Urlop pracowniczy ujęty jest w Dziale 7, art. 152-175.
W polskim prawie aktem normatywnym regulującym [[stosunek pracy]] jest '''[[ustawa]] z dnia 26 czerwca 1974 r. [[Kodeks]] pracy''' (Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141). Urlop pracowniczy ujęty jest w Dziale 7, art. 152-175.


Prawo do urlopu przysługuje każdemu pracownikowi i jest prawem niezrzekalnym. W zależności od stażu pracy, dla osób zatrudnionych krócej niż 10 lat [[wymiar urlopu]] to 20 dni, a dla osób pracujących co najmniej 10 lat 26 dni. W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy urlop ustalany jest proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy danego pracownika 1 dzień urlopu odpowiada 8 godzinom pracy (art. 154 [[Prawo pracy|Kodeksu Pracy]]). [[Urlop|Urlop wypoczynkowy]] powinien być wykorzystywany w całości w roku bieżącym po to aby spełniał swoje podstawowe [[założenie]] regenerację sił pracownika.
Prawo do urlopu przysługuje każdemu pracownikowi i jest prawem niezrzekalnym. W zależności od stażu pracy, dla osób zatrudnionych krócej niż 10 lat [[wymiar urlopu]] to 20 dni, a dla osób pracujących co najmniej 10 lat - 26 dni. W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy urlop ustalany jest proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy danego pracownika - 1 dzień urlopu odpowiada 8 godzinom pracy (art. 154 [[Prawo pracy|Kodeksu Pracy]]). [[Urlop|Urlop wypoczynkowy]] powinien być wykorzystywany w całości w roku bieżącym po to aby spełniał swoje podstawowe [[założenie]] - regenerację sił pracownika.
<google>t</google>
<google>t</google>


W związku z zakłóceniami funkcjonowania przedsiębiorstwa jakie mogą wynikać z nieobecności pracownika na stanowisku, zgodę na urlop musi wyrazić pracodawca w oparciu o '''[[plan]] urlopów'''. Pełny wymiar urlopu może być podzielony na części, z tym że jedna z nich musi objąć nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych.
W związku z zakłóceniami funkcjonowania przedsiębiorstwa jakie mogą wynikać z nieobecności pracownika na stanowisku, zgodę na urlop musi wyrazić pracodawca - w oparciu o '''[[plan]] urlopów'''. Pełny wymiar urlopu może być podzielony na części, z tym że jedna z nich musi objąć nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych.


==Niewykorzystanie urlopu w roku kalendarzowym==
==Niewykorzystanie urlopu w roku kalendarzowym==
Linia 41: Linia 41:
Pracownik nabywa prawo do '''ekwiwalentu''' za urlop w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, z dniem wypłaty ekwiwalentu przypadającym na ostatni dzień zatrudnienia.
Pracownik nabywa prawo do '''ekwiwalentu''' za urlop w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, z dniem wypłaty ekwiwalentu przypadającym na ostatni dzień zatrudnienia.


Wysokość ekwiwalentu pieniężnego zależy od wysokości wynagrodzenia, w tym od jego zmiennych składników (takich jak premie, bonusy, [[nadgodziny]]), oraz tzw. '''współczynnika ekwiwalentu'''. Współczynnik ustalany jest oddzielnie na każdy rok kalendarzowy i bierze pod uwagę liczbę dni ustawowo wolnych od pracy, niedzieli i świąt wypadających w danym roku. Ekwiwalent regulowany jest przez [[rozporządzenie]] Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. (Dz.U. 1997 nr 2 poz. 14).
Wysokość ekwiwalentu pieniężnego zależy od wysokości wynagrodzenia, w tym od jego zmiennych składników (takich jak premie, bonusy, [[nadgodziny]]), oraz tzw. '''współczynnika ekwiwalentu'''. Współczynnik ustalany jest oddzielnie na każdy rok kalendarzowy i bierze pod uwagę liczbę dni ustawowo wolnych od pracy, niedzieli i świąt wypadających w danym roku. Ekwiwalent regulowany jest przez [[rozporządzenie]] Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r (Dz.U. 1997 nr 2 poz. 14).


W okresie wypowiedzenia pracodawca może wysłać pracownika na '''urlop przymusowy'''. Jest to szczególny tryb udzielania pracownikowi urlopu, gdzie to w kompetencjach pracodawcy leży wyznaczenie terminu urlopu wypoczynkowego. W praktyce ekwiwalent pieniężny jest więc rzadko wypłacany preferowaną formą będzie zawsze urlop w naturze.
W okresie wypowiedzenia pracodawca może wysłać pracownika na '''urlop przymusowy'''. Jest to szczególny tryb udzielania pracownikowi urlopu, gdzie to w kompetencjach pracodawcy leży wyznaczenie terminu urlopu wypoczynkowego. W praktyce ekwiwalent pieniężny jest więc rzadko wypłacany - preferowaną formą będzie zawsze urlop w naturze.


==Bibliografia==
==Bibliografia==

Wersja z 13:56, 2 lis 2023

Niewykorzystany urlop
Polecane artykuły

W oparciu o art. 152 Kodeksu Pracy (Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141) pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego i płatnego urlopu wypoczynkowego. Pracodawca jest zobowiązany udzielić pracownikowi urlop w tym roku kalendarzowym, w którym pracownik uzyskał do niego prawo (art. 161 Kodeksu Pracy).

Jeśli pracownik nie wykorzysta pełnej puli dni urlopu w roku kalendarzowym w którym uzyskał do nich prawo mamy do czynienia z niewykorzystanym urlopem.

Urlop niewykorzystany należy udzielić pracownikowi najpóźniej do 30 września następnego roku kalendarzowego (art. 168 Kodeksu Pracy). W szczególnych przypadkach takich jak wygaśnięcie lub rozwiązanie stosunku pracy, pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop (art. 171 Kodeksu Pracy).

Urlop w świetle polskiego prawa

W polskim prawie aktem normatywnym regulującym stosunek pracy jest ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141). Urlop pracowniczy ujęty jest w Dziale 7, art. 152-175.

Prawo do urlopu przysługuje każdemu pracownikowi i jest prawem niezrzekalnym. W zależności od stażu pracy, dla osób zatrudnionych krócej niż 10 lat wymiar urlopu to 20 dni, a dla osób pracujących co najmniej 10 lat - 26 dni. W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy urlop ustalany jest proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy danego pracownika - 1 dzień urlopu odpowiada 8 godzinom pracy (art. 154 Kodeksu Pracy). Urlop wypoczynkowy powinien być wykorzystywany w całości w roku bieżącym po to aby spełniał swoje podstawowe założenie - regenerację sił pracownika.

W związku z zakłóceniami funkcjonowania przedsiębiorstwa jakie mogą wynikać z nieobecności pracownika na stanowisku, zgodę na urlop musi wyrazić pracodawca - w oparciu o plan urlopów. Pełny wymiar urlopu może być podzielony na części, z tym że jedna z nich musi objąć nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych.

Niewykorzystanie urlopu w roku kalendarzowym

Jeśli występują szczególne sytuacje takie jak:

  • przesunięcia terminu urlopu z powodu szczególnych potrzeb pracownika lub pracodawcy,
  • brak możliwości skorzystania z urlopu przez pracownika np. z powodu choroby,
  • odwołanie pracownika z urlopu,
  • przerwanie urlopu przez pracownika,

możliwe jest niewykorzystanie przez pracownika przysługującego mu urlopu wypoczynkowego, przypadającego na dany rok kalendarzowy. W tej sytuacji niewykorzystany urlop powinien zostać udzielony pracownikowi do 30 września roku następnego.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop

Przysługujący urlop pracownik powinien odbierać w naturze czyli w formie dni wolnych. Zgodnie z art. 171 Kodeksu Pracy odstępstwo od tej zasady występuje kiedy:

  • Urlop nie został wykorzystany z powodu rozwiązania stosunku pracy.
  • Urlop nie został wykorzystany z powodu wygaśnięcia stosunku pracy.

Pracownik nabywa prawo do ekwiwalentu za urlop w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, z dniem wypłaty ekwiwalentu przypadającym na ostatni dzień zatrudnienia.

Wysokość ekwiwalentu pieniężnego zależy od wysokości wynagrodzenia, w tym od jego zmiennych składników (takich jak premie, bonusy, nadgodziny), oraz tzw. współczynnika ekwiwalentu. Współczynnik ustalany jest oddzielnie na każdy rok kalendarzowy i bierze pod uwagę liczbę dni ustawowo wolnych od pracy, niedzieli i świąt wypadających w danym roku. Ekwiwalent regulowany jest przez rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r (Dz.U. 1997 nr 2 poz. 14).

W okresie wypowiedzenia pracodawca może wysłać pracownika na urlop przymusowy. Jest to szczególny tryb udzielania pracownikowi urlopu, gdzie to w kompetencjach pracodawcy leży wyznaczenie terminu urlopu wypoczynkowego. W praktyce ekwiwalent pieniężny jest więc rzadko wypłacany - preferowaną formą będzie zawsze urlop w naturze.

Bibliografia


Autor: Judyta Krowicka

Uwaga.png

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych.

Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.