Jednostka rozrachunkowa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
(LinkTitles.)
mNie podano opisu zmian
Linia 14: Linia 14:
}}
}}


'''Jednostka rozrachunkowa''' (ang. accounting unit) to pojęcie związane z międzynarodowymi transakcjami finansowymi. Jest to pojedyncza jednostka, która jest używana do rozliczania transakcji pomiędzy różnymi krajami.


'''Jednostka rozrachunkowa'''- pełni funkcję miernika wartości i jest środkiem przechowywania wartości. W jednostce rozrachunkowej wyrażone są ceny oraz służy ona do dokonywania rozrachunków (rozliczeń).
==Przykłady==
'''ECU (European Currency Unit)''' była jednostką rozrachunkową stosowaną w Europie w latach 1979-1998. Była to syntetyczna waluta, która została utworzona przez Europejski System Monetarny (EMS) i była składana z 11 walut krajów Unii Europejskiej. ECU była używana do rozliczania transakcji handlowych między krajami członkowskimi UE oraz do kontrolowania wahań kursów walutowych.


==Przykład==
'''SDR (Special Drawing Rights)''' jest jednostką rozrachunkową utworzoną przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF). SDR jest składany z pięciu walut: dolara amerykańskiego, euro, jena, funta brytyjskiego i franka szwajcarskiego. SDR jest używany do rozliczania międzynarodowych transakcji finansowych między państwami członkowskimi IMF, a także jest używany jako rezerwowy środek płatniczy dla krajów, które mają trudności z bilansami płatniczymi.
Jako przykład jednostki rozrachunkowej można podać [[pieniądz|ECU]], czyli walutę utworzoną w 1979 r., w ramach [[Europejski System Walutowy|europejskiego systemu walutowego]], przez członków [[EWG]] wspólnie z Wielką Brytanią. ECU była jednostką rozrachunkową (nigdy nie przyjęła postaci materialnej - nie była [[pieniądz]]em) używaną początkowo jedynie w niektórych transakcjach zawieranych przez kraje [[EWG]], a następnie w Unii Europejskiej. [[Wartość]] tej waluty ustalano w porównaniu z innymi walutami krajów europejskich. Jednostkę tą używano aż do roku 1998, a już w 1999 r. zastąpiło ją [[pieniądz|Euro]].
 
==Zastosowania==
Jednostki rozrachunkowe, takie jak ECU czy SDR, służą do rozliczania międzynarodowych transakcji finansowych.
* Kontrola wahań kursów walutowych: Jednostki rozrachunkowe mogą być używane do ograniczania wahań kursów walutowych między krajami. Poprzez rozliczanie transakcji w jednostce rozrachunkowej, kraje mogą uniknąć niekorzystnych skutków związanych z fluktuacjami kursów walut.
* Międzynarodowe transakcje handlowe: Jednostki rozrachunkowe są często używane w międzynarodowych transakcjach handlowych między krajami, co pozwala na uniknięcie ryzyka związanego z kursami walut.
* Rezerwowy środek płatniczy: Jednostki rozrachunkowe, takie jak SDR, mogą być używane jako rezerwowy środek płatniczy dla krajów, które mają trudności z bilansami płatniczymi.
* Międzynarodowe rozliczenia: Jednostki rozrachunkowe są często używane do rozliczania międzynarodowych transakcji finansowych między państwami członkowskimi organizacji, takich jak Uni Europejska czy Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
* Ułatwienie wymiany walutowej: jednostki rozrachunkowe pozwalają na ułatwienie wymiany walutowej między państwami, które stosują różne waluty.


==Bibliografia==
==Bibliografia==
Linia 24: Linia 33:
* Begg D., Fischer S., Dornbusch R. (2003), ''Ekonomia: [[makroekonomia]]'', Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa, s. 96.
* Begg D., Fischer S., Dornbusch R. (2003), ''Ekonomia: [[makroekonomia]]'', Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa, s. 96.


{{a|Iza Wieczorek}}
[[Kategoria:Ekonomia]]
[[Kategoria:Ekonomia]]
[[Kategoria:Zarządzanie finansami]]
[[Kategoria:Zarządzanie finansami]]
{{msg:stub}}

Wersja z 23:22, 20 sty 2023

Jednostka rozrachunkowa
Polecane artykuły

Jednostka rozrachunkowa (ang. accounting unit) to pojęcie związane z międzynarodowymi transakcjami finansowymi. Jest to pojedyncza jednostka, która jest używana do rozliczania transakcji pomiędzy różnymi krajami.

Przykłady

ECU (European Currency Unit) była jednostką rozrachunkową stosowaną w Europie w latach 1979-1998. Była to syntetyczna waluta, która została utworzona przez Europejski System Monetarny (EMS) i była składana z 11 walut krajów Unii Europejskiej. ECU była używana do rozliczania transakcji handlowych między krajami członkowskimi UE oraz do kontrolowania wahań kursów walutowych.

SDR (Special Drawing Rights) jest jednostką rozrachunkową utworzoną przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF). SDR jest składany z pięciu walut: dolara amerykańskiego, euro, jena, funta brytyjskiego i franka szwajcarskiego. SDR jest używany do rozliczania międzynarodowych transakcji finansowych między państwami członkowskimi IMF, a także jest używany jako rezerwowy środek płatniczy dla krajów, które mają trudności z bilansami płatniczymi.

Zastosowania

Jednostki rozrachunkowe, takie jak ECU czy SDR, służą do rozliczania międzynarodowych transakcji finansowych.

  • Kontrola wahań kursów walutowych: Jednostki rozrachunkowe mogą być używane do ograniczania wahań kursów walutowych między krajami. Poprzez rozliczanie transakcji w jednostce rozrachunkowej, kraje mogą uniknąć niekorzystnych skutków związanych z fluktuacjami kursów walut.
  • Międzynarodowe transakcje handlowe: Jednostki rozrachunkowe są często używane w międzynarodowych transakcjach handlowych między krajami, co pozwala na uniknięcie ryzyka związanego z kursami walut.
  • Rezerwowy środek płatniczy: Jednostki rozrachunkowe, takie jak SDR, mogą być używane jako rezerwowy środek płatniczy dla krajów, które mają trudności z bilansami płatniczymi.
  • Międzynarodowe rozliczenia: Jednostki rozrachunkowe są często używane do rozliczania międzynarodowych transakcji finansowych między państwami członkowskimi organizacji, takich jak Uni Europejska czy Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
  • Ułatwienie wymiany walutowej: jednostki rozrachunkowe pozwalają na ułatwienie wymiany walutowej między państwami, które stosują różne waluty.

Bibliografia

  • Beksiak J. (2000), Ekonomia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 142.
  • Begg D., Fischer S., Dornbusch R. (2003), Ekonomia: makroekonomia, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa, s. 96.