Introwertyk

Introwertyk
Polecane artykuły
Ekstrawertyk Choleryk Pewność siebie Sangwinik Analiza transakcyjna Pułapki myślenia Cechy sprawnego negocjatora Niska samoocena Asertywność

Introwertyzm to cecha osobowości, przez niektórych mylnie uważana za typ temperamentu. Osoba introwertyczna charakteryzuje się przede wszystkim tym, że energię czerpie ze swojego wnętrza, a nie środowiska.

Introwertyk – cechy charakterystyczne

W literaturze ciężko szukać ujednoliconej, konkretnej definicji introwersji. Opisywane są raczej cechy, jakimi wyróżnia się osoba będąca introwertykiem. Introwertyk to postać bardziej wycofana, która w kontaktach z innymi jest skryta, wszelkie interakcje towarzyskie są dla niej wyczerpujące. Kiedy introwertyk wchodzi w kontakty z innymi – wybiera mniejsze kręgi znajomych, oddaje się rozmyślaniom, a także woli słuchać, niż aktywnie udzielać się w dyskusji. Przyjemnością dla niego może być głęboka dyskusja i długie debatowanie nad różnymi kwestiami. Dla introwertyka ważniejszy jest jego świat wewnętrzny, niż ten go otaczający. Z tego powodu introwertycy będą bardziej skupieni na wyobraźni, fantazji. Introwertyk nie poszukuje mocnych wrażeń, nie potrzebuje adrenaliny i ciągłej stymulacji bodźcami. Jeżeli chodzi o działanie – jest rozważny, dużo czasu poświęca na analizę zadania, przy tym jest bardzo skoncentrowany (A. Kozak 2016, s. 15) . Introwertyk efektywnie pracuje w dobrze zorganizowanym środowisku, ciszy i w znanym sobie otoczeniu (Cz. S. Nosal 1997, s. 228). Skrajny introwertyk będzie nawet preferował przebywanie i pracę w całkowitym odosobnieniu (M. Čakrt 1996, s. 91). Na ogół osoba introwertyczna nie dzieli się chętnie swoimi myślami, swoim zdaniem, a zdarza się nawet tak, że nie podejmuje danego tematu, ponieważ uważa go za bezsporny i niewątpliwy (E. Koniuszewska 2008, s. 14).

Podkreślić należy jednak, że nie każdy introwertyk spełnia wszystkie wymienione cechy. Oczywiście, mogą znaleźć się introwertycy, którzy będą lubić szybką jazdę na łyżwach, czy inne sporty. Nie każdy introwertyk jest czytającym codziennie literaturę domatorem. Podobnie będzie także w przypadku innych typów osobowości. Nie każdy człowiek będzie wpisywał się idealnie w przedstawione w literaturze określenia, podtrzymywane stereotypy. Często nawet bywa tak, że jeden człowiek może łączyć w sobie kilka przeciwstawnych cech osobowości (A. Kozak 2016, s. 14-15). Niektórzy autorzy uważają, że każdy posiada w sobie cechy zarówno introwertyka, jak i ekstrawertyka (M. Čakrt 1996, s. 60).

Stereotypy

Powszechnie uważa się, że introwertyk to osoba izolująca się od społeczeństwa – aspołeczna, a wręcz antyspołeczna. Jest to oczywiście mylne i krzywdzące stwierdzenie. Osoba introwertyczna woli po prostu bardziej kameralne środowisko, preferuje kontakty z osobami, które już zna i którym ufa. Nie oznacza to, że stroni od ludzi i unika wszelkich relacji – po prostu nawiązuje kontakty w sposób dla siebie charakterystyczny. Osoba w pełni sił psychicznych, będąca introwertykiem – nie ma lęku przed kontaktami interpersonalnymi, po prostu nie garnie się do nich, ale też nie odczuwa lęku przed nimi. Funkcjonuje wiele – niekoniecznie prawdziwych – stwierdzeń, które mogą budować negatywny obraz introwertyka. Na ogół uważa się, że poprzez milczenie ludzie wyrażają swój ból i cierpienie. W wielu przypadkach zapewne tak – natomiast jeśli chodzi o introwertyków – nie zawsze. Introwertycy to po prostu osoby bardziej wyciszone. Uważa się, że szczęście wyrażane jest tylko i wyłącznie poprzez pobudzenie, duże emocje, ogromny entuzjazm. Podczas, gdy u introwertyków źródłem szczęścia może być spokój, zrównoważenie, pogoda ducha (A. Kozak 2016, s. 16-17). Uważani są przez to za pesymistów, niewytrwałych w działaniach oraz bojących się nowych zadań (I. Szymański 2012, s. 96-97).

Inne błędne stwierdzenia o introwertykach:

(A. Kozak 2016, s. 18; J. Góral-Półrola 2015, s.53)

• nielubiący rozmawiać dziwacy,
• nieuprzejmi,
• nieśmiali, nielubiący ludzi,
• nie posiadają poczucia humoru, nie potrafią się bawić,
• zawsze trzymają się z boku grupy, są nudziarzami,
• zamknięci w sobie.

Zalety bycia introwertykiem

(A. Kozak 2016, s. 24; M. Čakrt 1996, s. 93)

• spokój wewnętrzny
• wyciszenie, które pozwala rozwinąć skrzydła kreatywności i wrażliwości,
• interesujące życie wewnętrzne,
• rozwinięte zdolności analizy, poprzez szczegółowo prowadzone obserwacje,
• eliminacja pochopnych decyzji,
• pełna koncentracja i skupienie na powierzonych zadaniach,
• bycie uważnym słuchaczem.

Wady bycia introwertykiem

(M. Čakrt 1996, s. 93-95)

• poczucie osamotnienia w większej grupie ludzi,
• poczucie, że wiele osób próbuje naruszyć strefę prywatności,*
• introwertycy uważani są na ogół za osoby wstydliwe, mimo że nie zawsze jest to prawdą,
• brak stanowczości w przedstawianiu opinii.

Introwertyk, a ekstrawertyk

Bezpośrednimi kontr cechami do introwertyka, charakteryzuje się ekstrawertyk.

(A. Kozak 2016, s. 29; Cz. S. Nosal 1997, s. 228-229; M. Čakrt 1996, s. 89-91)

Introwertyk:

• skupienie na świecie wewnętrznym,
• zainteresowanie stanem własnego organizmu,
• cichy,
• wycofany,
• spokojny, zrównoważony,
• podchodzący do życia z rezerwą,
• czerpie energię ze spokoju,
• refleksyjny,
• skupia się raczej na jednym zadaniu, nie robi kilku rzeczy na raz.

Ekstrawertyk:

• zainteresowanie światem zewnętrznym,
• raczej nie zwraca uwagi na własny organizm, chyba że zaczyna coś mu dolegać,
• energiczny,
• dominujący, skory do przejmowania przywództwa,
• lubiący towarzystwo,
• mający dużo do powiedzenia,
• pozytywnie nastawiony – entuzjastyczny,
• czerpiący energię z kontaktów towarzyskich – od innych ludzi,
• otwarty,
• łatwo i szybko nawiązuje znajomości,
• potrafi się odnaleźć w nowej sytuacji, lubiący wyzwania,
• lubi wyrażać swoje emocje i robi to w sposób żywiołowy.

Bibliografia

• Čakrt M. (1996). Kto jest kim. Typy osobowości dla menedżerów, Wydawnictwo Helion, Gliwice
• Góral-Półrola J. (2015). Style komunikowania się osób jąkających się, "Zaburzenia płynności mowy. Teoria i praktyka"
• Koniuszewska E. (2008). Kontakty interpersonalne w hotelarstwie, "Turystyka i hotelarstwo", nr 13, s. 14
• Kozak A. (2016). Siła introwersji. Wykorzystaj swój potencjał, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot
• Nosal Cz. S. (1997). Psychologia decyzji kadrowych. Strategie. Kryteria. Procedury, Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu, Kraków
• Szymański I. (2012). Wpływ typu umysłowości decydenta na decyzje zarządzania personelem, s. 96-97

Autor: Justyna Tokarska