Elektroniczny kod produktu

Elektroniczny kod produktu
Polecane artykuły
Systemy EDI Etykieta logistyczna System SCM Wyznaczanie trasy Replikacja System ERP Identyfikacja drogą radiową System informacji logistycznej Informatyka w zarządzaniu

Elektroniczny Kod Produktu (EPC, Electronic Product Code)- rodzaj elektronicznego systemu kodowania produktów, określanego jako radiowy kod kreskowy, wykorzystujący w funkcjonowaniu połączenie technologii RFID oraz struktur internetowych (M.K. Kiedrowicz i in. 2019, s. 46). Przesłanką zastosowania kodowania przy pomocy Elektronicznego Kodu Produktu jest znamionowanie wszystkich jednostek produktowych rodzajem niepowtarzalnego ogólnoświatowego numeru (J. Palonka 2007, s. 71-81).

TL;DR

Elektroniczny Kod Produktu (EPC) to system kodowania produktów przy użyciu technologii RFID i internetu. EPC składa się z różnych elementów, takich jak nagłówek, filtr, prefiks przedsiębiorstwa i numer identyfikacyjny. Wdrożenie EPC doprowadziło do powstania standaryzowanej sieci EPCglobal. Technologia EPC może być stosowana w różnych branżach, takich jak dystrybucja, produkcja chemiczna, medycyna, motoryzacja, odzież, wojsko i logistyka. Wdrożenie EPC ma wiele korzyści, takich jak zwiększenie dostępności informacji, redukcja kosztów, ochrona przed podrabianiem, identyfikacja i lokalizacja produktów, równoczesny odczyt kilku kodów, redukcja kolejek sklepowych i zoptymalizowane wykorzystanie przestrzeni magazynowej.

Zasady funkcjonowania Elektronicznego Kodu Produktu

Funkcjonowanie Elektronicznego Kodu Produktu oparte jest na zastosowaniu technologii RFID (Radio Frequency Identification), związanej z wykorzystaniem źródeł radiowych do zapewnienia bezprzewodowego systemu rejestracji oraz wymiany danych pomiędzy fizycznym oznakowaniem zawartym na metce produktu, a czytnikiem (T. Waśniewski, A. Borucka 2011, s. 1). Ponadto, EPC wykorzystuje oznakowanie w ramach statycznych kodów, pozwalających na zautomatyzowany system komunikacji o charakterze bezprzewodowym, realizowany w czasie rzeczywistym, dzięki wykorzystaniu internetu (T. Waśniewski, A. Borucka 2011, s. 6). W skład EPC wchodzi (M. Szczepanik 2018, s. 75):

• nagłówek, zapewniający pełną rozpoznawalność związaną z numerem Elektronicznego Kodu Produktu,
• oznaczenie wartości filtru, pozwalający na wprowadzającą filtrację i selekcję podziałów logistycznych w związku z zakodowanym produktem,
• podział, zapewniający identyfikację długości prefiksu przedsiębiorstwa oraz jego oznaczenie,
• prefiks przedsiębiorstwa produkującego wyrób,
• identyfikator rodzajowy wyrobu,
• numer identyfikacyjny, zapewniający niepowtarzalność produktową.

Główne ujęcie funkcjonowania EPC jako połączenia systemu RFID oraz sieci internetowej, oparte jest na idei zakładającej iż (M.K. Kiedrowicz i in. 2019, s. 46):

• chip EPC zawiera oznakowanie identyfikacyjne,
• umożliwienie funkcjonowania EPC wymaga wdrożenia programu middleware, zapewniającego przepływy informacji pomiędzy urządzeniem rejestrującym kod produktu, a aplikacją sieciową w przestrzeni internetowej,
• zestawy zgromadzonych informacji względem każdego produktu zostają zmagazynowane w sieci o publicznym charakterze,
• chipy oraz czytniki charakteryzują się standaryzacją oraz relatywnie niewielkim kosztem wdrożenia,
• chipy oraz czytniki, dzięki standaryzacji zapewniają sukcesywność funkcjonowania w ogólnoświatowej przestrzeni.

Sieć EPCglobal

Na skutek wdrożenia powyższych determinant funkcjonowania EPC, nastąpiło wykształcenie wystandaryzowanej sieci EPCglobal, pozwalającej na gromadzenie powstałych danych oraz umożliwienie wdrożenia innowacyjnej metody kodowania w obrębie zróżnicowanych branż( M.K. Kiedrowicz i in. 2019, s. 47). Struktura sieci EPCglobal została wykształcona na skutek działalności GSI oraz UCC, skupionych na rozpowszechnieniu sieci oraz jej adaptacji. W ramach założeń komercjalizacji technologicznej, stworzono trzy grupy standaryzacyjne, umożliwiające działalność w przekroju technicznym oraz biznesowym (M.K. Kiedrowicz i in. 2019, s. 47). Głównymi standardami sieci EPCglobal są (M.K. Kiedrowicz i in. 2019, s. 47):

1. Standard fizycznej transakcji podmiotów EPC, zakładający identyfikację numeryczną EPC fizycznie przekazywanych opakowań oraz dostępność zawartych informacji w ramach kolejnych elementów łańcucha,
2. Standard wzajemnej komunikacji danych EPC, pozwalający na pełne zlokalizowanie fizycznego przepływu produktów pomiędzy kolejnymi podmiotami,
3. Standard Infrastrukturalny EPC, pozwalający na zbudowanie oraz zhierarchizowanie indywidualnej bazy danych przeznaczonej do współdzielenia, realizowanej w obrębie przedsiębiorstwa.

Zastosowanie technologii Elektrycznego Kodu Produktu

Wdrożenie technologii Elektronicznego Kodu Produktu związane jest z rozszerzeniem spektrum jego zastosowań względem tradycyjnego systemu kodowania kreskowego. W związku z powyższym, stosowanie technologii EPC, może wykorzystywane w (M. Szczepanik 2018, s. 75):

• sektorze dystrybucji produktów spożywczych,
• gałęziach produkcji chemicznej,
• sektorze medycznym związanym z ochroną zdrowia,
• branży motoryzacyjnej,
• sektorze wyrobów odzieżowych,
• sektorze wojskowym,
• łańcuchach logistycznych,
• działalności transportowej.

Zalety wdrożenia technologii EPC

Do głównych plusów wdrożenia technologii możemy zaliczyć (A. Szymonik 2015, s. 114-115, J. Ejsymont 2006, s. 85):

• zwiększenie zakresu dostępności informacji o oznakowanej jednostce produktowej,
• zmniejszenie kosztów utrzymania kadry pracowniczej w związku z automatycznym oraz samoobsługowym systemem odczytywania kodów,
• zredukowanie poziomu splagiatowanych produktów poprzez zabezpieczenie produktów oryginalnych przy użyciu informacji w zakresie systemu kodowania,
• zapewnienie pełnej identyfikacji produktowej oraz lokalizacji produktów w poszczególnych etapach realizowanego łańcucha dostaw,
• umożliwienie równoczesnego odczytu kilku kodów równocześnie,
• zredukowanie wydłużonych kolejek sklepowych dzięki systemom kasowym związanym z kodowaniem EPC,
• zapewnienie stałej dostępności asortymentowej oraz stabilności sprzedaży,
• stworzenie warunków zoptymalizowanego poziomu wykorzystania powierzchni w przestrzeni magazynowej

Bibliografia

• Ejsymont J. (2006). Czy nowa technologia EPC zastąpi kody kreskowe?, “Logistyka”, nr 2
• Kiedrowicz M.K. (red.) (2019). Metody i narzędzia informatyczne wykorzystywane w zwalczaniu przestępstw finansowych, Wojskowa Akademia Techniczna, Warszawa
• Kwaśniowski S., Zając P. (2006). EPC, a kody kreskowe, "Logistyka", nr 5
• Palonka J. (2007). Wykorzystanie technologii RFID w logistyce, Systemy Wspomagania Organizacji, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Katowicach, Katowice
• Swarcewicz R. (2003). Internet produktów, "Logistyka. Magazynowanie, Transport, Automatyczna Identyfikacja, nr 3"
• Szczepanik M. (2018). EPC jako istotna technologia we współczesnej gospodarce, “Logistyka”, nr 4
• Szymonik A. (2015). Informatyka dla potrzeb logistyka(i), Difin, Warszawa
• Waśniewski T., Borucka A. (2011). Sieciowe rozwiązania w łańcuchu dostaw w oparciu o technologię radiowej identyfikacji towarów, "Systemy Logistyczne Wojsk", nr 37

Autor: Szymon Uchto