Pole biwakowe
| Pole biwakowe |
|---|
| Polecane artykuły |
Pole biwakowe to obiekt hotelarski, który jest niestrzeżony. Umożliwia on nocleg w namiotach. (Koman, Kubicki 1996, s. 18) Pola biwakowe są głównie zlokalizowane w terenach zadrzewionych. Muszą być odpowiednio oznakowane i ogrodzone. Znajdują się na nich podstawowe urządzenia sanitarne, tereny rekreacyjne oraz punkty poboru wody pitnej. (Sala 2008, s. 21) Zgodnie z Ustawą z dnia 29 sierpnia 1997r. o usługach turystycznych, pole biwakowe nie ma podziału na kategorie. Zaszeregowania danego obiektu do grupy pól biwakowych oraz ich ewidencji dokonuje wójt, burmistrz lub prezydent miasta, na którego obszarze znajduje się dany obiekt.
Wymagania względem pól biwakowych w Polsce
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 sierpnia 2004 roku w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie, wymagania dla pól biwakowych są następujące:
- ogrodzenie terenu, które może być prowizoryczne
- kosze i pojemniki na śmieci
- osobne umywalnie dla kobiet i dla mężczyzn (dopuszcza się umywalnie zbiorowe, ale pod warunkiem, że są to umywalnie typu rynnowego i niezadaszone
- osobne ustępy dla kobiet i mężczyzn (w terenie skanalizowanym - toalety muszą być spłukiwane wodą bieżącą, natomiast w terenie nieskanalizowanym - biotoalety)
- na terenie obozowiska muszą znajdować się punkty poboru wody pitnej
Specyficzne cechy pól biwakowych, w oparciu o Rozporządzenie w sprawie obiektów hotelarskich
Pola biwakowe są wyjątkowym rodzajem obiektu hotelarskiego z następujących powodów:
- jako jedyny obiekt hotelarski nie są szeregowane do swojej grupy przez marszałka województwa - pola biwakowe szereguje wójt, burmistrz lub prezydent miasta
- pola biwakowe nie są podzielone na kategorie ze względu na zakres i poziom świadczonych usług
- jest to stosunkowo najłatwiejszy obiekt hotelarski do utworzenia, ponieważ ma najmniejszą liczbę wymagań
- zgodnie z Ustawą o usługach turystycznych, przedsiębiorca lub rolnik nie może świadczyć usług noclegowych na polu biwakowym bez zgłoszenia obiektu do ewidencji
Bibliografia
- Kistowski M., Śleszyński P. (2010). Presja turystyczna na tle walorów krajobrazowych Polski, Krajobraz a Turystyka - Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego nr 14, s. 34-48
- Koman S., Kubicki M. (1996). Poradnik ekonomiczny dla hotelarzy, Wydawnictwo Polskie Hotele, Warszawa
- Kozikowska M. (2009). Baza noclegowa jako czynnik warunkujący rozwój turystyki i rekreacji w lasach, Studia i materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-leśnej nr 11/2009, s. 58-64
- Łojek A. (2003). Analiza ruchu turystycznego miejscowości letniskowej na przykładzie Jastrzębiej Góry w świetle badań ankietowych, Słupskie prace geograficzne 1, s. 69-80
- Muszyński Z. (2006). Dynamika waloryzacji turystyki w Małopolsce, Zeszyty Naukowe Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie 1(9)/2006, s. 245-258
- Pigan M. (2009). Rola lasów państwowych w propagowaniu turystyki przyrodniczo-leśnej, Studia i materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-leśnej nr 11/2009, s. 14-20
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 sierpnia 2004 roku w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie, s. 18-19
- Sala J. (2008). Formy współczesnego hotelarstwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków
- Szpara K. (2007). Turystyczna baza noclegowa w Bieszczadach Wysokich, Prace geograficzne, zeszyt 117, s. 141-152
- Turkowski M. (2010). Marketing usług hotelarskich, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
- Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 roku o usługach turystycznych, s. 33-40
- Witkowski Cz. (2007). Aktywność międzynarodowych systemów hotelowych na polskim rynku, AlmaMer Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa
Autor: Patryk Gębica
 |
Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych. Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu. |
