Hipoteza cyklu życia Ando i Modigliani

Hipoteza cyklu życia Ando i Modigliani
Polecane artykuły
Oszczędności Hipoteza dochodu permanentnego Krańcowa skłonność do konsumpcji Dochód Skłonność do konsumpcji Stopa zatrudnienia Krzywa konsumpcji Krótki okres Popyt efektywny

Teoria cyklu życia Modiglianiego zakłada, że ludzie dążą do utrzymania poziomu konsumpcji na względnie stałym poziomie podczas trwania całego życia. W szczególności oszczędzają w okresie aktywności zawodowej po to, by móc sfinansować konsumpcję w okresie emerytalnym. W teorii Modiglianiego indywidualna konsumpcja zależy od bieżącego dochodu oraz zgromadzonego wcześniej majątku. W modelu Modiglianiego założono, że cały okres życia dzieli się na dwie części. W trwającym N lat okresie pracy zarobkowej dochód rozporządzalny jest stały i wynosi Y. W okresie emerytalnym trwającym (L - N) lat, wcale nie osiąga się dochodów. Osoba planuje utrzymywać swoją konsumpcję na stałym poziomie C w okresie pracy zarobkowej i w okresie pozostawania na emeryturze. Aby to sobie umożliwić w warunkach braku jakiegokolwiek zabezpieczenia emerytalnego, osoba ta musi gromadzić oszczędności podczas okresu pracy zarobkowej. Maksymalny poziom zakumulowanych oszczędności zostaje osiągnięty w momencie przechodzenia na emeryturę.

Model Modiglianiego opiera się na założeniu, że jednostka podejmuje decyzje dotyczące poziomu konsumpcji wyłącznie w oparciu o własne dochody osiągnięte podczas okresu pracy zarobkowej, długości tego okresu i przewidywanego czasu trwania życia. W szczególności nie bierze się pod uwagę możliwości otrzymania spadku, ani pozostawienia spadku dla przyszłych pokoleń. Ando i Modigliani testowali empirycznie ukierunkowaną na przyszłość teorię konsumpcji. Uzależnili oni konsumpcję bieżącą od bieżącego dochodu i całości posiadanych aktywów.

Funkcja konsumpcji Ando-Modiglianiego może zostać zapisana jako:

$C=b1Yd+b2A$

gdzie:

C - wydatki konsumpcyjne gospodarstw domowych,

Yd - dochód rozporządzalny,

A - poziom aktywów, bogactwo,

b1, b2 - parametry modelu.

Model Modiglianiego może być wykorzystany do wyjaśnienia, dlaczego krańcowa skłonność do konsumpcji jest różna w długim i krótkim okresie. W krótkim okresie zgromadzony majątek pozostaje stały, zatem konsumpcja zależy wyłącznie od dochodu, jak w teorii Keynesa. W długim okresie majątek rośnie wraz z dochodem, a przeciętna skłonność do konsumpcji jest stała.

Bibliografia

• Robert E. Hall, John B. Taylor "Makroekonomia" Wyd. PWN 2005r.
• Czesław Bywalec, "Konsumpcja w teorii i praktyce gospodarowania" Wyd. PWN 2007r.

Autor: Patrycja Celej