Leming
Leming - ironiczne określenie osób mających liberalne poglądy polityczne i skupiających się na karierze zawodowej i pieniądzach.
Nazwa ta pochodzi od małych gryzoni żyjących w tundrze, które według mylnego mitu ulegają masowemu pędowi w stronę północy, po to by rzucić się ze skał w morze popełniając masowe samobójstwo. Zoolodzy zdążyli już obalić tę tezę wyjaśniając, że lemingi potrafią pływać i nie są tak głupimi zwierzętami, by w ten sposób odbierać sobie życie[1] Plotka jednak okazała się silniejsza.
Do rozpowszechnienia słowa leming, z pewnością przyczyniła się niezwykle popularna gra komputerowa The lemmings z 1991 roku, w której zadaniem gracza było powstrzymanie i ukierunkowanie bezmyślnego marszu gromady lemingów. Najbardziej charakterystyczne u tytułowych lemingów było bezwzględne posłuszeństwo wobec gracza oraz marsz przed siebie, bez jakiegokolwiek przeczucia konsekwencji stawiania kolejnych kroków. Bez sterowania gracza, marsz lemingów kończył się niepowodzeniem.
TL;DR
Leming to ironiczne określenie osób o liberalnych poglądach politycznych, skupiających się na karierze zawodowej i pieniądzach. Nazwa ta pochodzi od małych gryzoni, które według mitu popełniają masowe samobójstwo. W rzeczywistości lemingi potrafią pływać. Lemingi są bezrefleksyjne i konformistyczne, czerpią wiedzę z mediów, takich jak TVN i "Gazeta Wyborcza". Słowo "leming" zyskało popularność dzięki grze komputerowej "The Lemmings". Jest to metafora używana w polskiej awanturze politycznej, nie jest ani pochwałą, ani obrazą. Słowo "leming" było nominowane do tytułu słowa roku 2012. Leming polityczny to osoba bezkrytycznie przyjmująca informacje i oddająca się propagandzie.
Leming według dziennikarzy oraz publicystów
Według Roberta Mazurka, słowo leming idealnie oddaje aktualną rzeczywistość. Konstytutywną cechą "lemingów-ludzi" jest właśnie konformizm i bezrefleksyjność. Piotr Zaręba zdefiniował ich jako "bezrefleksyjnych przeżuwaczy medialnych mądrości". Ważną cechą lemingów jest przeświadczenie o swojej politycznej oraz ekonomicznej wiedzy, którą to czerpią głównie z telewizji TVN oraz "Gazety Wyborczej".
Według artykułu Roberta Mazurka lemingi nie pojawiły się nagle, żyły w Polsce już od lat 90. w przeświadczeniu, że należy wspierać "partie ludzi przyzwoitych", czytać najważniejszą z gazet i odnosić się krytycznie do prawicowych polityków. Po przegranych wyborach prezydenckich i parlamentarnych w 2005 roku, wyczuli okazję do wyjścia z ukrycia i publicznego okazywania swoich poglądów oraz krytyki rządu Prawa i Sprawiedliwości.
Robert Mazurek w "Alfabecie leminga" postanowił wykpić zwyczaje "lemingów-ludzi" oraz przedstawić szerszemu gronu odbiorców ich sposób myślenia, a także przywiązanie do ich nierozłącznych atrybutów. Alfabet ten zawiera między innymi hasła jak:
- "Auris - toyota, zazwyczaj biała. Firmowe auto leminga, najbardziej widoczny symbol jego statusu społecznego. Swych służbowych białych aurisów lemingi broniłyby bardziej niż niepodległości i gotowe są w ich obronie wywołać powstanie".
- "Ekspreso - taka mała kawa, którą wypada pić w Starbucksie. Może też być maciato lub kapuczino".
- "Fejs - podstawowe źródło wiedzy, kto z kolegów z klasy, kolegów kolegów oraz wszystkich tych, których lemingi chciałyby poznać, ma już białego aurisa. Także miejsce wrzucania zdjęć z Hurghady i fotek potraw na wielkanocnym stole u rodziny w Małkini".
- "Ikea- świątynia lemingów. Spotykają się tam co niedziela na klopsikach szwedzkich lub sałatce z krewetek. W Nowym Roku przypada odpust - rozpoczyna się wielka promocja".
- "Korpo - miejsce pracy, gdzie na szczęście prawie wszyscy też są ze wsi. Kawa jest za darmo a jeśli się ma ze dwa szkolenia dziennie, to można tyle orzeszków oraz herbatników zjeść i pepsi popić że na lunch już ani zeta nie trzeba wydawać. Korporacje zajmują się wydawaniem toyot, smartfonów, kart na siłownie i do Lux medu".
- "Mohery - rodzice i dziadkowie lemingów. Obciach gorszy niż Polsat".
- "TVN24 - biblia dostosowana do poziomu leminga, czyli w obrazkach".
Powstały w 2012 roku artykuł, znacznie przyczynił się do rozprzestrzenienia słowa "leming". [2] Według Marka Łazińskiego, metafora ta nie jest ani pochwałą, ani bezpośrednią obrazą. "W standardach polskiej awantury politycznej i najcięższych oskarżeń nazwa ta została przyjęta bez zachwytu, ale z humorem" - stwierdza autor tekstu.
Wiarygodnym potwierdzeniem rozpropagowania tego słowa może być przeprowadzony przez Instytut Języka Polskiego UW oraz Fundację Języka Polskiego - plebiscyt na słowo roku 2012. [3] "Leming" znalazł się w czołówce na ex equo drugim miejscu, wraz ze słowami "kryzys", "ministra", "trotyl" oraz "zamach". Pierwsze miejsce zajęło wtedy słowo "parabank" (z racji ówczesnej afery związanej z Amber Gold).
Według Mariusza Janickiego i Wiesława Władyki, określenie to zaczęło się już pojawiać w okolicach 2008 roku na forach dla ludzi z prawicowymi poglądami politycznymi. "Nie chcą podejmować naprawdę ważnych narodowych spraw, są bezmyślnymi konsumentami, zajętymi tylko pracą, karierą, rozrywkami, może dziećmi. " - piszą dziennikarze tygodnika "Polityka". [4]
Strategia politycznego leminga mówi, że w tłumaczeniu rzeczywistości (począwszy od kryzysu gospodarczego skończywszy na katastrofie smoleńskiej) na wstępie przyswaja się wersję która jest najmniej radykalna. Dzięki temu, leming może prowadzić swoje spokojne, pospolite życie i w dalszym ciągu zabiegać o swoje sprawy bez konieczności myślenia i przejmowania się problemami kraju.
Jak podaje Jan Mazur, leming polityczny to człowiek, który bezkrytycznie przyjmuje podawane informacje. Bez przemyślenia pochłania medialny punkt widzenia i mimowolnie oddaje się narzucanej mu propagandzie. Jest to postawa szkodliwa zarazem dla absorbenta tych wiadomości oraz dla ludzi, z którymi leming dzieli swój los[5]
| Leming — artykuły polecane |
| Środki masowego przekazu — Jak zaprezentować się przyszłemu pracodawcy — Generacja Y — Psychologia pozytywna — Friedrich Hayek — Święta krowa — Merytokracja — Blog — Technokracja |
Przypisy
Bibliografia
- Janicki M., Władyka W. (2012), Strategia leminga, Polityka nr 28 (2866)
- Korus J. (2016), Zastosowanie semiologii mediów Rolanda Barthesa w analizie tekstów publicystycznych. Przypadek Alfabetu leminga, Studia medioznawcze nr 4 (67)
- Łaziński M. (2012), Słowa klucze prasy polskiej. Słowa dnia i słowa roku UW, Słowa na czasie
- Mazur J. (2016), Oblicze fenomenu kidults, Tarnowskie Studia Teologiczne, 35, nr 2
- Mazurek R. (2012), Alfabet leminga, Uważam rze, nr 28
Autor: Patryk Pięta
