Współczynnik determinacji: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
(LinkTitles.)
m (Dodanie TL;DR)
Linia 27: Linia 27:
<math> \bar y \,</math> - średnia wartość rzeczywistej zmiennej zależnej
<math> \bar y \,</math> - średnia wartość rzeczywistej zmiennej zależnej
<google>t</google>
<google>t</google>
==TL;DR==
Współczynnik determinacji (R^2) informuje o tym, jak duża część zmian zmiennej objaśnianej jest wyjaśniana przez zmiany zmiennej objaśniającej. Im wyższa wartość R^2, tym dokładniejsze są prognozy. Wartości R^2 powyżej 0,9 są uważane za bardzo dobre, powyżej 0,8 za dobre, a powyżej 0,6 za zadowalające. Jednak R^2 nie jest jedynym kryterium oceny modelu, należy uwzględnić inne czynniki. Współczynnik determinacji może prowadzić do efektu katalizy, gdzie wartość R^2 jest wysoka, ale powiązania między zmiennymi nie uzasadniają tego wyniku. R^2 jest wykorzystywany przy analizach statystycznych, m.in. do porównywania modeli i określania, które zmienne najlepiej wyjaśniają zmienną zależną. Może być również stosowany w innych dziedzinach nauki, takich jak medycyna.


== Wartość współczynnika determinacji ==
== Wartość współczynnika determinacji ==

Wersja z 07:45, 1 paź 2023

Współczynnik determinacji
Polecane artykuły


Współczynnik determinacji informuje o tym, jak część zmian zmiennej objaśnianej jest wyjaśniona przez zmiany zmiennej objaśniającej (D. Chudy - Hyski 2006, s. 138). Inaczej mówiąc, pokazuje jaki procent zmiennej zależnej (objaśnianej) jest wyjaśniany za pomocą zmiennej niezależnej (czynnik zmienna objaśniająca). Głównie można się z nim spotkać w statystyce i ekonometrii. Oznaczany jest jako . Można go przedstawić za pomocą poniższego wzoru:

 Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle  R^2 = \frac{ \sum_{t=1}^n (\hat y_t \ - \bar y \)^2 }{ \sum_{t=1}^n (y_t - \bar y \)^2 }}

gdzie:
- współczynnik determinacji
- rzeczywista wartość zmiennej zależnej
- przewidywana wartość zmiennej zależnej
- średnia wartość rzeczywistej zmiennej zależnej

TL;DR

Współczynnik determinacji (R^2) informuje o tym, jak duża część zmian zmiennej objaśnianej jest wyjaśniana przez zmiany zmiennej objaśniającej. Im wyższa wartość R^2, tym dokładniejsze są prognozy. Wartości R^2 powyżej 0,9 są uważane za bardzo dobre, powyżej 0,8 za dobre, a powyżej 0,6 za zadowalające. Jednak R^2 nie jest jedynym kryterium oceny modelu, należy uwzględnić inne czynniki. Współczynnik determinacji może prowadzić do efektu katalizy, gdzie wartość R^2 jest wysoka, ale powiązania między zmiennymi nie uzasadniają tego wyniku. R^2 jest wykorzystywany przy analizach statystycznych, m.in. do porównywania modeli i określania, które zmienne najlepiej wyjaśniają zmienną zależną. Może być również stosowany w innych dziedzinach nauki, takich jak medycyna.

Wartość współczynnika determinacji

"Współczynnik determinacji przyjmuje wartości z przedziału [0, 1] oraz udowadnia, że im większa jest wyjaśniona modelem zmienność zmiennej objaśnianej tym bliższa jedności jest wartość współczynnika " (B. Borkowski, H. Dudek, W. Szczesny 2007, s. 43). Wynika z tego fakt, iż im wyższe będzie tym dokładniejsze będą nasze prognozy. Wartości współczynnika opisują w swojej książce Amir D. Aczel i Jayavel Sounderpandian, pisząc: "Wartość powyżej 0,9 można uważać za bardzo dobrą, powyżej 0,8 - za dobrą, a powyżej 0,6 - za zadowalającą w niektórych zastosowaniach, choć w tym ostatnim przypadku musimy liczyć się ze stosunkowo dużymi błędami prognozy; Gdy jest poniżej 0,5, to regresja wyjaśnia tylko mniej niż 50% zmienności Y; prognozy mogą okazać się nietrafne; Jeżeli chcemy tylko zrozumieć związki między zmiennymi, to niższe wartości są do przyjęcia, ale musimy zdawać sobie sprawę, że model regresji niewiele wtedy wyjaśnia" (A. D. Aczel, J. Sounderpandian 2018, s. 637 - 638). Z kolei "im większa będzie liczba zmiennych objaśniających tym nie mniejsza będzie wartość współczynnika determinacji" (A. Nowak - Brzezińska 2018, s. 97). Jednak nie można jedynie za pomocą tego współczynnika określić jakości modelu, ponieważ jest on jedynie jedną z kilku miar jakości modelu, stąd też należy przy badaniu wziąć też pod uwagę inne czynniki. Opisane zostało to w książce pod redakcją m.in. M. Gruszczyńskiego "Należy pamiętać, że współczynnik stanowi wewnątrzpróbowe kryterium oceny dopasowania modelu; Jego konstrukcja uwzględnia jedynie te obserwacje, które należą do próby, a zatem nie daje informacji o wartości prognostycznej modelu" (M. Gruszczyński, T. Kuszewski, M. Podgórska 2009, s. 52).

Efekt katalizy

Omawiany współczynnik ze względu na zmienność jego wartości przez ilość i związek między badanymi zmiennymi doprowadza czasem do pewnych zjawisk. Jednym z nich jest najczęściej omawiany w polskich literaturach efekt katalizy. Co to takiego? Jest to efekt dający możliwość otrzymania wysokiej wartości współczynnika determinacji mimo że charakter i siła powiązań zmiennych objaśniających i zmiennej objaśnianej nie uzasadniają takiego wyniku. Efekt katalizy może wystąpić tam, gdzie występuje zmienna, czyli katalizator .

Zastosowanie

Współczynnik determinacji wykorzystywany jest przy analizach:

  • daje nam informację, na ile nasze badanie (nasz założony czynnik) wyjaśnia to co chcemy mierzyć
  • służy określeniu, na ile poszczególne modele statystyczne, czynniki "dobrze" wyjaśniają to co chcemy wyjaśnić, która ze zmiennych (jeżeli badamy w badaniu kilka) lepiej wyjaśnia zmienną zależną
  • jest miarą najczęściej stosowaną w modelu statystycznym czy ekonometrycznym niż w zwykłej analizie korelacji
  • pozwala oszacować, który z analizowanych modeli jest lepszy

Skoro używa się tej miary przy analizie statystycznej, to można ją wykorzystać wykonując statystyki w różnych dziedzinach nauki. Chociażby w medycynie. Ciekawym przypadkiem jest dokonanie takiej analizy przy badaniu poziomu lęku a natężeniem depresji w okresie przedoperacyjnym i po zabiegu rewaskularyzacji mięśnia sercowego. Na podstawie badania stwierdzono, m.in. dzięki współczynnikowi , jakie natężenie i czy istnieje związek między lękiem a depresją przed i po zabiegu (A. Pawlak i wsp. 2012, s. 63-74).

Bibliografia

Autor: Patrycja Rygiel