Polarografia: Różnice pomiędzy wersjami
(LinkTitles.) |
m (Dodanie MetaData Description) |
||
Linia 40: | Linia 40: | ||
{{a|Mateusz Stępień}} | {{a|Mateusz Stępień}} | ||
{{#metamaster:description|Polarografia - metoda analizy chemicznej oparta na pomiarze charakterystyki elektrody rtęciowej. Stosowana do wyznaczania stężenia analitów. Opracowana przez laureata Nagrody Nobla J. Heyrovsky'ego.}} |
Wersja z 16:48, 12 paź 2023
Polarografia |
---|
Polecane artykuły |
Polarografia – analiza polarograficzna, woltamperometria*, w której elektrodą wskaźnikową jest kroplowa kapiąca elektroda rtęciowa KER**. Zaletą KER jest jej mała i stale odnawiająca się powierzchnia oraz łatwość jej polaryzacji płynącym przez nią prądem. Dzięki jej małym wymiarom prąd ten osiąga duże gęstości, a reakcje elektrodowe nie zmieniają praktycznie stężenia sładników analizowanego roztworu. Elektroda ta może pracować w zakresie od -2 do 0,2 V [Encyklopedia Techniki 1994 s. 372]. Twórcą tej metody był laureat nagrody nobla w 1959 r. profesor Uniwersytetu w Pradze, J. Heyrovsky [J. Minczewski, Z. Marczenko 1987 str. 330].
Polarografia jest jedną z najczęściej stosowanych metod analizy chemicznej, polega ona na wyznaczaniu prądowo-potencjałowej charakterystyki elektrody, na której występują wyłącznie nadpięcia dyfuzyjne, (...) zanurzonej w analizowanym roztworze. Roztwór zawiera oznaczone związki w znacznym rozcieńczeniu (10−4-10−2mol*1−1) oraz nadmiar obojętnego elektrolitu o dużym napięciu rozkładu. Często stosowany jest 1-molowy Kcl. Elektrolit ma za zadanie zmniejszyć opór roztworu, a jednocześnie nie dopuścić do wytworzenia się dodatkowego pola elektrycznego w warstwie dyfuzyjnej. Dzięki jego obecności oznaczane jony dostają się na powierzchnię elektrody jedynie w wyniku dyfuzji, jak tego wymaga teoria nadnapięcia dyfuzyjnego, nie zaś wędrówki w polu elektromagnetycznym [K. Pigoń, Z Ruziewicz 1993 str 297-298].
Polarograf – Jest to przyrząd stosowany w analizie polarograficznej, który w sposób ciągły rejestruje zmiany natężenia prądu płynącego przez naczynie elektrolitycznie w zależności od napięcia przyłożonego do układu elektrod [Encyklopedia Techniki 1969 str. 218].
Jeżeli kroplową elektrodę rtęciową, połączoną według schematu wprowadzi się do elektrolitu nie ulegającego w zakresie przykładanych potencjałów reakcjom elektrochemicznym (np. kwasy, zasady i sole metali alkalicznych) oraz zawierające małe ilości zdolnych do redukcji kationów to zmiany natężenia prądu płynącego pomiędzy elektrodamy, wywołane zmianami przykładanego napięcia można zilustrować w postaci krzywych przedstawionych poniżej [J. Minczewski, Z. Marczenko 1987 str. 331]
Przypisy
- Woltamperometria – technika analityczna, której podstawą jest pomiar zależności natężenie prądu – potencjał elektryczny w układzie elektrody pracującej i odniesienia zanurzonych w roztworze badanym zawierającym oznaczaną substancję i elektrolit podstawowy. Elektroda porównawcza (odniesienia) jest niepolaryzowana (np. elektroda kalomelowa), natomiast elektroda pracująca jest polaryzowaną obojętną. [W. W. Kubiak, R.Piech AGH]
- KER – Kroplowa elektroda rtęciowa, stosowana w metodach polarograficznych.
Bibliografia
- Encyklopedia Techniki, podstawy techniki, wydanie drugie-zmienione, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 1994
- Encyklopedia Techniki, materiałoznastwo, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 1969
- J. Minczewski, Z. Marczenko Chemia Analityczna Tom III – Analiza Instrumentalna, wydanie czwarte, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1987
- K. Pigoń, Z. Ruziewicz, Chemia Fizyczna Cześć I, w wydanie IV poprawione, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1993
- W.W. Kubiak, R. Piech, Wstęp do polarografii i woltamperometrii, AGH, online.
Autor: Mateusz Stępień