Ekstrawertyk

Ekstrawertyk to osoba, która cechuje się znacznym zaangażowaniem w interakcje z innymi ludźmi. Jest energiczna, towarzyska i skłonna do współdziałania z innymi. Ekstrawertycy mają wyjątkowy talent do prowadzenia konwersacji i często mają zdolność do przyciągania innych ludzi oraz nawiązywania nowych znajomości. Są zazwyczaj otwarci na nowe doświadczenia i lubią przebywać w towarzystwie innych.

Ekstrawertyk to także osoba, której zachowanie nacechowane jest pozytywnym zainteresowaniem światem zewnętrznym (bardziej niż własnymi przeżyciami), o aktywności skierowanej na otoczenie, prospołeczna, łatwo nawiązująca kontakty, z ogólną zaradnością i orientacją w realiach rzeczywistości. Ekstrawertycy to ludzie, którzy reagują szybko i wyraźnie. Dają odpowiedzi, zanim nad nimi pomyślą. Trudno im się skoncentrować na słuchaniu. Robią dużo szumu i zamieszania wokół siebie i dobrze się czują w takiej atmosferze. Ekstrawertyka charakteryzuje pozytywny stosunek do świata". (E. Koniuszewska 2008, s.14)

Ekstrawersja może występować u osób obu płci, chociaż badania wykazują, że mężczyźni są bardziej skłonni do ekstrawertyzmu niż kobiety. Mężczyźni są bardziej skłonni do okazywania swojej ekspresyjności i otwartości w społeczeństwie, co może wpływać na ich wyniki w tego typu badaniach. Należy jednak zaznaczyć, że ekstrawertyzm może być wyrażany w różny sposób przez kobiety i mężczyzn, dlatego nie można jednoznacznie stwierdzić, że różni się w zależności od płci.

Rys. 1. Wymiary temperamentu. Opracowano na podstawie: (Eysenck, H. J., Eysenck, S. B. G. 1964, s.6)

TL;DR

Ekstrawertyk to osoba, która jest towarzyska, energiczna i skłonna do nawiązywania nowych znajomości. Cechuje się pozytywnym nastawieniem do świata zewnętrznego i ma zdolność do przyciągania innych ludzi. Ekstrawertyzm może różnić się w zależności od płci, ale nie można jednoznacznie stwierdzić, że jest zależny od płci. Ekstrawertyk może być skutecznym liderem i przyczyniać się do wyników zespołu. Ma jednak również pewne wady, takie jak trudności w skupieniu się i skłonność do przerywania innych. Zarządzanie ekstrawertykiem wymaga zapewnienia mu możliwości współpracy z innymi i wyrażania swoich pomysłów.

Cechy ekstrawertyka

Ekstrawertyk to człowiek, którego cechą charakterystyczną jest pozytywne ukierunkowanie w stronę subiektywnego zainteresowania podmiotem. Ma on bezpośredni i otwarty stosunek do otaczającego go świata. Dotyczy to również jego ocen i zamiarów. Ekstrawertyk ma skłonności do zawierania dużej ilości powierzchownych kontaktów i związków. Jest otwarty, przyjazny, chętnie i szybko nawiązuje znajomości, potrafi zaistnieć w każdej nowej sytuacji i bez wahania decyduje się na nowe wyzwania, nie dbając o problemy, które mogą z tego wyniknąć. Ekstrawertyk jest towarzyski, żywy, impulsywny, lubi zmiany i innowacje, jest beztroski i odznacza się ekspresją emocjonalną (Čakrt M. 1996).

Najważniejsze cechy ekstrawertyka to:

• zainteresowanie światem zewnętrznym,
• raczej nie zwraca uwagi na własny organizm, chyba że zaczyna coś mu dolegać,
• energiczność,
• dominujący, skory do przejmowania przywództwa,
• lubiący towarzystwo,
• mający dużo do powiedzenia,
• pozytywnie nastawiony - entuzjastyczny,
• czerpiący energię z kontaktów towarzyskich - od innych ludzi,
• otwarty,
• łatwo i szybko nawiązuje znajomości,
• potrafi się odnaleźć w nowej sytuacji,
• lubiący wyzwania,
• lubi wyrażać swoje emocje i robi to w sposób żywiołowy.

Ekstrawertyk w organizacji

Kierownicy ekstrawertycy to osoby otwarte i towarzyskie, które lubią pracować w grupie i współpracować z innymi. Są również skłonni do wykazywania inicjatywy i zachęcania innych do działania. Preferują pracę zespołową, a ich styl zarządzania opiera się na komunikacji, współpracy i wzajemnej inspiracji. Często stosują takie techniki jak regularne spotkania grupowe, burze mózgów i wspólne dyskusje, aby zapewnić, że ich zespół jest zaangażowany i produktywny. Pracownik ekstrawertyk natomiast cechuje się zdolnością do wykonywania wielu różnych zadań jednocześnie, wyrażania swoich pomysłów i kreatywności, a także pracowitością i skłonnością do współpracy.

Aby skutecznie zarządzać ekstrawertykiem, należy zapewnić mu dużo możliwości współpracy z innymi. Ważne jest, aby wykorzystać ich umiejętności w zakresie komunikacji i współpracy, a także dać im szansę wyrażenia swoich pomysłów i umiejętności. Można również zapewnić ekstrawertykom regularne spotkania i okazje do wyrażenia swoich myśli i pomysłów, aby mogli czuć, że są częścią zespołu. Dzięki temu będą zmotywowani do wypracowywania lepszych wyników. Można również zmotywować ekstrawertyka poprzez stawianie wyzwań i regularne spotkania, aby miał szansę pokazania swoich umiejętności. Inne sposoby motywowania ekstrawertyka to wspieranie go w osiąganiu jego celów, wyznaczanie zadań zgodnie z jego zdolnościami i umiejętnościami oraz regularne pochwały.

Jak podkreślają D. Gajewski i E. Zdrojewski (2009) ekstrawertycy mówią więcej, częściej się zgadzają, komplementują innych, rozmawiają o rzeczach przyjemnych, ale mało konkretnych, opowiadają dowcipy i różne bzdury; próbują odkryć co mają wspólnego ze swoim partnerem (współpracownikiem, rozmówcą), mają specyficzny styl niewerbalnego funkcjonowania (częściej się uśmiechają, częściej spoglądają, mówią szybciej i wyższym tonem, stają bliżej swego rozmówcy). Ponadto są bardziej towarzyscy i mają więcej znajomych, posiadają więcej umiejętności społecznych, przez co wywierają większy wpływ społeczny i stają się liderami grup; wykazują więcej chęci do współpracy. Cechy te mogą zostać wykorzystane w procesach rekrutacji i doboru pracowników do specyficznych uwarunkowań danego stanowiska pracy.

Zalety ekstrawertyka

Ekstrawertyk posiada następujące zalety (M. Čakrt 1996, s. 93; M. Tytuła, J. Okarmus 2010, s. 63):

• otwarty na nowe znajomości,
• posiada duże grono przyjaciół,
• ma podzielną uwagę,
• jest towarzyski,
• chętny do pracy w grupie,
• dobrze odnajduje się w wystąpieniach publicznych.

Ekstrawertyk lub ekstrawertyczka może pozytywnie wpływać na wyniki zespołu w organizacjach, w których wymagane jest współdziałanie i współpraca. Ich energia może być korzystnie wykorzystywana w celu zachęcania do działania innych i budowania więzi między członkami zespołu. Ekstrawertycy mają również tendencję do przyciągania innych i zachęcania ich do aktywności, dlatego mogą być bardzo przydatni w zespołach, które wymagają współdziałania i współpracy.

Wady ekstrawertyka

Ekstrawertyk posiada również wady, oto kilka z nich (M. Čakrt 1996, s. 93):

• najpierw mówi potem myśli
• jest podatny na sugestie znajomych
• brak asertywności
• ma tendencję do przerywania drugiej osobie w trakcie rozmowy
• potrzebuje być w centrum uwagi
• jest złym słuchaczem
• polega na opinii innych

Ekstrawertyk może mieć negatywny wpływ na wyniki zespołu w organizacjach, w których wymaga się skupienia, koncentracji i skupienia uwagi na jednej sprawie. W takich sytuacjach ekstrawertyk może być rozproszony lub niezdolny do skupienia się na danej czynności. Dodatkowo, ich energia może być zbyt wybuchowa w wymagającym zespołowym środowisku, co może prowadzić do nieporozumień i napięć.

Ekstrawertyk a introwertyk

Ekstrawertyków porównuje się często do introwertyków, co wynika z ich usytuowania po przeciwnych stronach wymiaru/skali introwersji/ekstrawersji. Najważniejsze różnice tych dwóch rodzajów temperamentu przedstawione zostały w poniższej tabeli.

Ekstrawertyk	Introwertyk
pozytywnie nastawiony do świata zewnętrznego	negatywnie nastawiony do świata zewnętrznego
jest tak zaabsorbowany tym co dzieje się na zewnątrz, że nie zwraca uwagi na samego siebie	przede wszystkim kieruje się swoimi emocjami, nie zważając przy tym na to co dzieje się na zewnątrz
przy wyborze znajomych stawia na ilość, a nie na jakość	stawia na zażyłe kontakty, nie interesują go przelotne znajomości
koleżeński	powściągliwy w relacjach międzyludzkich
otwarty	cichy
łatwość w nawiązywaniu nowych kontaktów	trudno przychodzi mu nawiązywanie nowych znajomości
potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji, lubi ryzyko	źle odnajduje się w nowych sytuacjach
jest bardzo ekspresyjny w wyrażaniu swoich uczuć	nie lubi obnosić się ze swoimi uczuciami
roztargniony, chaotyczny	systematyczny, zorganizowany

Źródło: (M. Čakrt 1996, s. 89-91)

Opisane typy osobowości (temperamentu) przedstawione są najczęściej w stanie idealnym, tj. oderwanym od konkretnego człowieka. W rzeczywistości jednak ludzki charakter stanowi pewną kompozycję zazwyczaj wszystkich lub niektórych typów charakterów, przy czym jeden z nich jest dominujący i na jego podstawie można dokonać szeregu analiz osobowości, wykorzystując do tego różnego rodzaju narzędzia jak np. kwestionariusz temperamentu lub inwentarz osobowościowy (D. Gajewski i E. Zdrojewski 2009).

Ekstrawertyk - przykłady

• Oprah Winfrey jest silną ekstrawertyczką, która ceni sobie współpracę i wymianę pomysłów. Uwielbia interakcje z innymi i jest zawsze otwarta na nowe doświadczenia.
• Lady Gaga jest silną ekstrawertyczką, która ceni sobie współpracę i komunikację z innymi. Lubi eksperymentować i próbować nowych rzeczy, a jej energia i pasja są inspirujące dla innych.
• Elon Musk - Elon Musk to silny ekstrawertyk, który lubi wyzwania i kreatywność. Jego energia i skłonność do działania są inspirujące dla innych i są często wykorzystywane do tworzenia innowacji.

Ekstrawertyk - ograniczenia

• Trudności w skupieniu się - Ekstrawertycy mogą mieć trudności w skupieniu się i koncentracji, co może utrudniać im wykonywanie długotrwałych zadań i wpływać na ich wyniki.
• Trudności w pracy samodzielnej - Ekstrawertycy mogą mieć trudności z pracą samodzielną, ponieważ ich energia i zaangażowanie w interakcje z innymi jest silne.
• Wybuchowa energia - Ekstrawertycy mogą mieć tendencję do przesadnego wyrażania swoich myśli i pomysłów, co może prowadzić do napięć w zespole.
• Niezdolność do zrozumienia innych - Ekstrawertycy mogą mieć trudności z zrozumieniem potrzeb innych i współpracą w grupie, ponieważ są skoncentrowani na sobie i swoich pomysłach.

Ekstrawertyk - inne powiązane podejścia

Ekstrawertyzm jest ważnym elementem w organizacjach i zarządzaniu personelem, ponieważ pozwala na wykorzystanie silnych stron każdego pracownika. Istnieje wiele podejść związanych z zarządzaniem ekstrawertykami, które pomagają w maksymalizacji ich potencjału. Oto kilka z najważniejszych podejść:

• Stała komunikacja - Ważne jest zapewnienie stałego kanału komunikacji, aby ekstrawertycy mogli wyrażać swoje pomysły i skutecznie współpracować z innymi.
• Wyzwania - Ekstrawertycy cenią wyzwania i lubią pracować nad nowymi projektami, dlatego ważne jest, aby im tego dawać.
• Regularne spotkania - Regularne spotkania są ważne dla ekstrawertyków, ponieważ pozwalają im na zdobycie nowych doświadczeń i wymianę pomysłów.
• Docenianie - Ekstrawertycy uwielbiają docenienie ich wkładu w pracę zespołu, dlatego ważne jest, aby ich wysiłek był regularnie wynagradzany.
• Zarządzanie poprzez motywowanie - Ekstrawertycy są bardziej skłonni do współpracy i wspólnego działania, dlatego często odpowiadają na motywację i wyzwania.
• Komunikacja i współpraca - Ekstrawertycy są silnie zaangażowani w wymianę pomysłów i współpracę z innymi, dlatego ważne jest, aby zapewnić im możliwość komunikowania się i wykorzystania ich energii.
• Przywództwo - Ekstrawertycy są często naturalnymi liderami, zwłaszcza w zespołach, które wymagają współpracy i współdziałania.
• Zarządzanie czasem - Ekstrawertycy często mają tendencję do przeceniania swoich umiejętności i czasu, dlatego ważne jest, aby zapewnić im odpowiednie narzędzia do zarządzania czasem.

Ekstrawertyk — artykuły polecane

Introwertyk — Choleryk — Nonkonformizm — Pewność siebie — Pułapki myślenia — Bariery komunikacyjne — Samoocena — Niska samoocena — Analiza transakcyjna

Bibliografia

• Čakrt M. (2010), Kto jest kim. Typy osobowości dla menedżerów, Wydawnictwo Helion, Gliwice
• Eysenck H., Eysenck S. (1964), Manual of the Eysenck Personality Inventory, University of London Press
• Grabowska H. (2013), Bliskość emocjonalna w tworzeniu zespołów projektowych, Zeszyty Naukowe Wydziału Informatycznych Technik Zarządzania Wyższej Szkoły Informatyki Stosowanej i Zarządzania Współczesne Problemy Zarządzania
• Koniuszewska E. (2008), Kontakty interpersonalne w hotelarstwie, Turystyka i hotelarstwo, nr 13
• Lipińska-Grobelny A. (2001), Wybrane wymiary osobowości a style zachowań komunikacyjnych przedstawicieli handlowych
• Stefańczyk A. (2006), Psychologia wywierania wpływu i psychomanipulacji, Wydawnictwo Złote Myśli, Gliwice
• Wiśniakowska L. (2019), Słownik wyrazów obcych PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
• Zdrojewski E., Gajewski D. (2009), Koncepcje osobowościowe i ich zastosowanie w procesie naboru pracowników, Zeszyty Naukowe Instytutu Ekonomii i Zarządzania, nr 13

Autor: Roksana Waligóra, Krzysztof Woźniak