RAMP

Metoda RAMP (Risk Analysis and Management for Project) jest to unormowany, wszechstronny proces, który polega na zdefiniowaniu, ocenie oraz zarządzaniu ryzykiem w projektach inwestycyjnych. Ryzyko jest analizowane w sposób kompleksowy, biorąc pod uwagę ryzyko występujące podczas całego czasu trwania inwestycji (zarówno podczas etapu przygotowania, jak i realizacji projektu), a nie tylko podczas jej realizacji. Metodyka ta została stworzona przez dwa instytuty z Wielkiej Brytanii - Institute of Civil Engineers oraz Institute of Chartered Actuaries i została po raz pierwszy przedstawiona w roku 2000 (W. Pellowski, D. Skorupka 2007, s. 73). Rodzaje ryzyka, które przy wykorzystaniu metody RAMP są wyróżniane najczęściej to: polityczne, ekonomiczne, społeczne, naturalne, finansowe oraz projektowe (L. Walaszczyk 2016, s. 37).

Struktura metody RAMP

W metodzie RAMP proces analizy ryzyka został podzielony na 4 etapy (D. Skorupka, D. Kuchta, M. Górski 2012, s. 65):

• fazę wstępną,
• przegląd ryzyka,
• zarządzanie ryzykiem,
• fazę zamykającą.

Faza wstępna, nazywana również uruchomieniem procesu, polega na ustaleniu celów oraz stworzeniu wstępnego (lecz dokładnego) planu przeprowadzanej inwestycji. Ten etap składa się z dwóch części (D. Skorupka, D. Kuchta, M. Górski 2012, s. 65):

• planowania, organizacji oraz uruchomienia procesu RAMP, w tym:

• akceptacja sposobu działania,
• wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za zarządzanie ryzykiem oraz jej zespołu,
• zdefiniowanie inwestycji,
• wyznaczenie okresu w jakim ryzyko będzie monitorowane,
• określenie poziomu oraz zakresu wykorzystania metody RAMP,
• ustalenie budżetu metody RAMP,

• określenia kierunku działania oraz obszarów ochrony, w tym:

• ustalenie przedmiotu działania oraz najważniejszych parametrów inwestycji,
• stworzenie planu działania,
• ustalenie założeń działania.

Drugi etap, przegląd ryzyka zawiera w sobie, aż 7 elementów (W. Pellowski, D. Skorupka 2007, s. 73–74):

• stworzenie planu oraz wstępne rozpoznanie ryzyka,
• identyfikacja ryzyka,
• ocena ryzyka,
• przygotowanie metod łagodzenia ryzyka (w tym: redukcje, eliminacje, unikanie i transfer ryzyka, redukcje niepewności, ubezpieczenie od ryzyka oraz strategie łagodzenie ryzyka),
• ocena ryzyka w innych obszarach i podjęcie decyzji o kontynuacji,
• stworzenie planu reakcji na ryzyko w pozostałych obszarach,
• ogłoszenie wybranej strategii łagodzenia ryzyka oraz planu reakcji na niekorzystne wydarzenia.

Kolejny, trzeci etap – zarządzanie ryzykiem polega na (D. Skorupka, D. Kuchta, M. Górski 2012, s. 66):

• wdrożeniu opracowanej strategii oraz planów poprzez:

• połączenie strategii z zasadniczym nurtem zarządzania,
• utrzymanie poziomu łagodzenia ryzyka,
• monitorowanie zmian,

• kontrolowaniu ryzyka przy pomocy:

• monitorowania postępów,
• efektywnego zarządzania zasobami ludzkimi,
• badaniu trendów,
• ciągłego rozpoznawania oraz oceny ryzyka, a także zmian w prowadzeniu projektu,
• w razie potrzeby przeprowadzenie pełnego przeglądu ryzyka.

Ostatni etap, faza zamykająca obejmuje (D. Skorupka, D. Kuchta, M. Górski 2012, s. 66):

• ocenę realizacji inwestycji, w tym:

• przeanalizowanie rezultatów inwestycji,
• porównanie rzeczywistego wpływu ryzyka na projekt z planowanym wpływem,

• analiza procesu RAMP poprzez:

• ocenę efektywności metody,
• wyciągnięcie wniosków na potrzeby przyszłych inwestycji,
• propozycje usprawnień procesu,
• końcowe wnioski.

Bibliografia

• Pellowski W., Skorupka D. (2007), Czynniki ryzyka występujące podczas wykonywania zadań poprzez podziały wojsk chemicznych w operacjach innych niż wojna, Zeszyty naukowe WSOWL, nr 3 (145), s. 73–74.
• Skorupka D., Kuchta D., Górski M. (2012), Zarządzanie ryzykiem w projekcie, Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki, Wrocław, s. 65–66.
• Walaszczyk L. (2016), Metodyka zarządzania ryzykiem wdrożeniowym innowacyjnych produktów technicznych, E-mentor, nr 2 (64), s. 37.

Autor: Olga Marmuszewska