Metoda budżetowania przyrostowego: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
* niska złożoność budżetowania | * niska złożoność budżetowania | ||
* powtarzalność budżetowania | * powtarzalność budżetowania | ||
Wady: | Wady <ref> M. Ossowski 2013, s. 474 </ref>: | ||
* powtarzanie błędów okresów poprzednich, | * powtarzanie błędów okresów poprzednich, | ||
* zbyt duży wpływ układów i powiązań personalnych występujących wśród osób odpowiedzialnych za tworzenie [[budżet]]ów, | * zbyt duży wpływ układów i powiązań personalnych występujących wśród osób odpowiedzialnych za tworzenie [[budżet]]ów, | ||
* marnotrawstwo zasobów przedsiębiorstwa | * marnotrawstwo zasobów przedsiębiorstwa (zaliczając do budżetu niekonieczne czynności) | ||
* możliwość wykorzystania jedynie szacunkowej stopy wzrostu | |||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| Linia 27: | Linia 28: | ||
* Marciniak S., (2004) ''Controlling filozofia [[projektowanie]]'', Difin, Warszawa, s. 150, 152 | * Marciniak S., (2004) ''Controlling filozofia [[projektowanie]]'', Difin, Warszawa, s. 150, 152 | ||
* Orliński R., (2012) ''[https://www.dbc.wroc.pl/Content/21725/PDF/Orlinski_Budzetowanie_Przyrostowe_Jako_Metoda_Poprawy_Kondycji_2012.pdf Budżetowanie przyrostowe jako metoda poprawy kondycji finansowej szpitali]'', Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 251, s. 384 | * Orliński R., (2012) ''[https://www.dbc.wroc.pl/Content/21725/PDF/Orlinski_Budzetowanie_Przyrostowe_Jako_Metoda_Poprawy_Kondycji_2012.pdf Budżetowanie przyrostowe jako metoda poprawy kondycji finansowej szpitali]'', Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 251, s. 384 | ||
* Ossowski M., (2013) ''[https://dbc.wroc.pl/Content/29090/PDF/Ossowski_Budzetowanie_Kosztow_Udzialu_w_Targach_2013.pdf Budżetowanie kosztów udziału w targach]'', Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 289, s. 474 | |||
{{a|Mariola Karasińska, Magdalena Węgrzyn}} | {{a|Mariola Karasińska, Magdalena Węgrzyn}} | ||
[[Kategoria:Metody i techniki finansowe]] | [[Kategoria:Metody i techniki finansowe]] | ||
Wersja z 21:11, 20 kwi 2022
Metoda budżetowania przyrostowego (liniowa, inkrementalna) - jedna z metod budżetowania wykorzystywana w zarządzaniu przedsiębiorstwami [1]. Jest tradycyjną i najczęściej stosowaną metodą budżetowania, polegającą na wykorzystaniu danych historycznych oraz przewidywanych zmian (stopy wzrostu oszacowanej na następny okres) w celu efektywnego wykorzystania środków finansowych [2].
Proces budżetowania rozpoczyna się od ustalenia wartości zaewidencjonowanych w ubiegłym okresie (najcześciej z poprzedniego roku budżetowego). Następnie koryguje się je o odchylenia, które powstają w trakcie realizacji budżetu oraz dodaje się inne wskaźniki, które powstają w wyniku zmian wielkości ekonomicznych (inflacja, wzrost wynagrodzeń, zmiany kursów walut, zmiany w polityce cenowej przedsiębiorstwa), które mogą nastąpić w przyszłości [3].
Zastosowania metody
Metoda budżetowania przyrostowego jest efektywna w przypadku stabilnych firm, które działają przez cały czas w tym samym otoczeniu i stabilnych warunkach rynkowych. Charakterystyka metody wynika z okresu, w którym powstała - ery przemysłowej. Wykorzystywana w przedsiębiorstwach produkcji masowej, jej celem było przedstawienie wyniku mającego wspierać maksymalizację zysku [4]. Przedsiębiorstwa charakteryzowały się niskimi kosztami pośrednimi, których prognoza nie była skomplikowana. Metoda budżetowana przyrostowego jest metodą najszybszą i najprostszą spośród tradycyjnych metod budżetowania, gdyż polega jedynie na wykorzystaniu budżetu z poprzedniego okresu i skorygowaniu go poprzez uwzględnienie niektórych składników. Z powodu swojej prostoty, powtarzalnego schematu danych, niskiego kosztu i znikomej pracochłonności przeprowadzenia samej operacji budżetowania jest ona często wykorzystywana w sektorze publicznym. Stosowanie tej metody w sektorze publicznym wynika również z cech wydatków publicznych, których kwoty są zazwyczaj zatwierdzane już w roku poprzedzającym [5].
Zalety i wady budżetowania przyrostowego
Zalety [6]:
- niska złożoność budżetowania
- powtarzalność budżetowania
Wady [7]:
- powtarzanie błędów okresów poprzednich,
- zbyt duży wpływ układów i powiązań personalnych występujących wśród osób odpowiedzialnych za tworzenie budżetów,
- marnotrawstwo zasobów przedsiębiorstwa (zaliczając do budżetu niekonieczne czynności)
- możliwość wykorzystania jedynie szacunkowej stopy wzrostu
Przypisy
Bibliografia
- Bucior G., (2010) Budżet podstawy zerowej w jednostkach samorządu terytorialnego, Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 122, s. 64-65
- Chmielowiec-Lewczuk M., (2004), Controlling w działalności przedsiębiorstwa, PWE, Warszawa, s. 316-317
- Gmińska R., (2011) Wykorzystanie budżetowania w modelu rachnukowości zarządczej, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, nr 32, s. 1-2
- Kuchciak I., (2008) Budżetowanie jako narzędzie wspomagające efektywne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, Acta Universitatis Lodziensis, Folia Oeconomica, nr 218, Łódź, s. 175
- Lew G., (2004) Controlling przedsiębiorstw handlowych, Difin, Warszawa, s. 135,144-147
- Marciniak S., (2004) Controlling filozofia projektowanie, Difin, Warszawa, s. 150, 152
- Orliński R., (2012) Budżetowanie przyrostowe jako metoda poprawy kondycji finansowej szpitali, Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 251, s. 384
- Ossowski M., (2013) Budżetowanie kosztów udziału w targach, Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 289, s. 474
Autor: Mariola Karasińska, Magdalena Węgrzyn
