Krzywa Phillipsa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
m (Infobox update)
 
m (Przekierowanie do Krzywa Philipsa)
Znacznik: Nowe przekierowanie
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{infobox4
#REDIRECT [[Krzywa Philipsa]]
|list1=
<ul>
<li>[[Krzywa Philipsa]]</li>
<li>[[Stagflacja]]</li>
<li>[[Inflacja]]</li>
<li>[[Szok podażowy]]</li>
<li>[[Bezrobocie naturalne]]</li>
<li>[[Inflacja popytowa]]</li>
<li>[[Monetaryzm]]</li>
<li>[[Inflacja wewnętrzna]]</li>
<li>[[Cykl koniunkturalny]]</li>
</ul>
}}
 
 
 
'''Krzywa philipsa''' (Phillips Curve) jest to krzywa opisująca zależność między [[stopa inflacji|stopą inflacji]], a [[stopa bezrobocia|stopą bezrobocia]].
Została ona zbadana przez ekonomistę wykładającego w Anglii pochodzenia nowozelandzkiego mianowicie Albana W. Philipsa w 1958 roku. Publikacja miała miejsce w znanym artykule z 1960 roku, w którym Philips ukazał statystyczną zależność, pomiędzy [[inflacja|inflacją]] płac i poziomem [[bezrobocie|bezrobocia]] w Wielkiej Brytanii w latach 1861-1957. Odłożył on stopę inflacji na osi pionowej i stopę bezrobocia na osi poziomej otrzymując zbiór punktów, które to przedstawiały wyniki obserwacji dla poszczególnych lat. Krzywa najlepiej pasująca do otrzymanych punktów została nazwana krzywą Philipsa. W okresie objętym badaniami, co ważne zawsze było tak, że czym większa [[inflacja]] płac tym mniejsze [[bezrobocie]].
Krzywa Phillipsa została wyprowadzona ze statystycznej analizy - zależności między bezrobociem (unemployment - U), a stopą płac nominalnych (money - wage rates - w). Wyniki badań Phillipsa udowodniły, że istnieje silna ujemna zależność między stopą zmian nominalnych (w), czyli inaczej inflacją płacową, a bezrobociem (U), tak więc wysoka stopa bezrobocia jest związana z niską stopą wzrostu płac nominalnych. Pierwotna postać tej właśnie zależności została jednak przekształcona w ujemną zależność między stopą zmiany cen, czyli inflacją, a poziomem bezrobocia.
<google>ban728t</google>
[[Plik:Krzywa Philipsa.jpg|thumb|alt=Krzywa Philipsa|Rys. 1. Krzywa Philipsa]]
 
[[Krzywa Philipsa]] bardzo często stosowana była do ukazania skutków zmian [[popyt globalny|popytu globalnego]]. Jeżeli [[popyt globalny]] wzrastał,
inflacja rosła co pociągało za sobą spadek bezrobocia, poruszaliśmy się więc w górę wzdłuż krzywej. Gdy [[popyt]] globalny spada,
doprowadza to do ruchu w dół wzdłuż krzywej.
[[Krzywa Philipsa]] jest wypukła do początku układu współrzędnych, wyjaśnia się to tym, że przy wzroście popytu globalnego początkowo
mamy do czynienia z nadwyżką [[siła robocza|siły roboczej]], która może być zatrudniona aby zaspokoić zwiększony [[popyt]], bez konieczności zwiększania [[wynagrodzenie|płac]]. W miarę zmniejszania się zasobów siły roboczej, pracodawcy muszą oferować coraz to wyższe wynagrodzenia.
 
Instytucje państwowe decydując, ile dodatkowej inflacji za niższe bezrobocie, wybierały dany "punkt" na krzywej i ustalały zakres oraz rodzaj polityki makroekonomicznej, jaki należy wdrożyć, aby osiągnąć pożądaną kombinację cen i zatrudnienia.
 
Położenie krzywej Philipsa uzależnione jest od pozapopytowych czynników, które wywołują inflacje i bezrobocie.
Możemy wyróżnić tutaj takie jak: [[bezrobocie strukturalne]], oraz [[bezrobocie frykcyjne|frykcyjne]], jak również [[inflacja kosztowa|inflacja kosztów]], [[inflacja strukturalna]] czy
inflacja wywołana oczekiwaniami. Jeżeli któryś z tych czynników wzrośnie ([[stopa inflacji]] lub [[stopa bezrobocia]]) to krzywa ta przesunie się w [[prawo]] i w górę. Stabilność krzywej ukazana przez Philipsa na przestrzeni prawie 100 lat, świadczy o tym, że pozapopytowe czynniki nie uległy dużym zmianom.
 
[[Krzywa Philipsa]] jednak bardzo upraszcza problem inflacji i bezrobocia. Na przełomie lat 60-tych i 70-tych dwudziestego wieku duża większość ekonomistów uważała, iż relacja ta jest rodzajem prawa ekonomicznego i ma charakter uniwersalny. W wyniku tegoż przeświadczenia wiele [[rząd]]ów państw uważało, że należy utrzymywać wysoką stopę inflacji, w celu obniżenia bezrobocia.
Założenie Phillipsa dobrze opisywało omówione wcześniej zależności w krajach wysoko rozwiniętych w latach 60.XX w. jednak w latach 70. pojawił się nowe, niekorzystne zjawiska, m.in.: negatywne szoki zewnętrzne oraz stagnacja gospodarcza. Produkcja przestałą wzrastać, ceny zaś rosły wraz ze wzrostem bezrobocia. Jak się okazało w latach 70-tych zależność opisywana przez tą krzywą przestała się sprawdzać. Wielka Brytania, ale nie tylko zaczęła doświadczać rosnącego bezrobocia z jednocześnie rosnącą inflacją.
Dziś jest już jasne, że bezrobocie i inflacja nie muszą być wcale powiązane odwrotną zależnością, a krzywa Phillipsa sprawdza się tylko w pewnych, szczególnych warunkach.
 
==Długookresowa krzywa Phillipsa==
Teorię stałej współzależności między inflacją a bezrobociem podważyli M.Friedman i E.Phelps, udowodnili oni iż nie występuje trwała (długookresowa) zmienność między tymi zmiennymi. Poszukiwali więc oni czynników, które powodują niestabilność i doszli do przekonań, że takimi czynnikami są oczekiwania inflacyjne oraz najniższa trwała stopa bezrobocia. Po tych odkryciach wprowadzili oni rozróżnienie między krótko- i długookresową krzywą Phillipsa. W sytuacji długookresowej równowagi gospodarka wytwarza przypuszczalną wielkość produkcji (potencjalny PKB) natomiast bezrobocie jest na poziomie najniższej trwałej stopy bezrobocia - LSUR lub, jak określił Friedman, naturalnej stopy bezrobocia. O takiej sytuacji w gospodarce decydują nie czynniki nominalne, ale realne, takie jak: zasoby czynników wytwórczych i efektywność ich wykorzystania. Zakładając także, że zmienne nominalne, czyli ceny i płace zmieniają się w tym samym tempie, linia długookresowej podaży jest pionowa i wyznacza poziom produkcji potencjalnej. Poziom produkcji oraz bezrobocia nie zależy zatem od zmiany cen (inflacji) (S. Lis 2011, s. 222-230).
 
==Bibliografia==
* De Grauwe P.(2003), ''Unia Walutowa'', Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa,
* Grabia T.(2014),[http://gospodarkanarodowa.sgh.waw.pl/p/gospodarka_narodowa_2014_05_01.pdf''Kontrowersje wokół koncepcji krzywej Phillipsa'' ]" Gospodarka Narodowa", nr 273, s. 5-28
* Hall R E., Taylor J. B.(1995), ''Makroekonomia teoria, funkcjonowanie i polityka''. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa,
* Lis S.(2011), ''Współczesna makroekonomia'', Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków,
* Sloman J.(2001), ''Podstawy ekonomii''. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa,
* Skawińska E., Sobiech-Grabka K., Nawrot K.(2010),''Makroekonomia'', PWE Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
 
{{a|Andrzej Tomasiewicz, Aleksandra Radosz}}
[[Kategoria:Makroekonomia]]

Aktualna wersja na dzień 12:51, 11 paź 2023

Przekierowanie do: