Metoda budżetowania przyrostowego

Metoda budżetowania przyrostowego (liniowa, inkrementalna) - jedna z metod budżetowania wykorzystywana w zarządzaniu przedsiębiorstwami. Jest tradycyjną i najczęściej stosowaną metodą budżetowania, polegającą na wykorzystaniu danych historycznych oraz przewidywanych zmian (stopy wzrostu oszacowanej na następny okres) w celu efektywnego wykorzystania środków finansowych.

Proces ten rozpoczyna się od wartości zaewidencjonowanych w ubiegłym okresie (najcześciej poprzednim roku budżetowym). Następnie koryguje się je o odchylenia, które powstają w trakcie realizacji budżetu oraz dodaje się inne wskaźniki, które powstają w wyniku zmian wielkości ekonomicznych (inflacja, wzrost wynagrodzeń, zmiany kursów walut, zmiany w polityce cenowej przedsiębiorstwa), które mogą nastąpić w przyszłości.

Zastosowania

Jest ona jednak efektywna tylko w przypadku stabilnych firm, które działają przez cały czas w tym samym otoczeniu. Metoda przyrostowa jest metodą najszybszą i najprostszą tworzenia budżetu, gdyż polega jedynie na wykorzystaniu budżetu z poprzedniego okresu i skorygowaniu go poprzez niektóre składniki.

Zalety i wady budżetowania przyrostowego

Zalety:

• niska złożoność budżetowania
• powtarzalność budżetowania

Wady:

• powtarzanie błędów okresów poprzednich,
• zbyt duży wpływ układów i powiązań personalnych występujących wśród osób odpowiedzialnych za tworzenie budżetów,
• marnotrawstwo zasobów przedsiębiorstwa.

Bibliografia

• Lew G., Controlling przedsiębiorstw handlowych, Difin, Warszawa 2004, s. 135,144-147
• Marciniak S., Controlling filozofia projektowanie, Difin, Warszawa 2004, s. 150, 152
• Chmielowiec-Lewczuk M., Kowalak R. i in, Controlling w działalności przedsiębiorstwa, PWE, Warszawa 2004, s. 316-317

Autor: Mariola Karasińska, Magdalena Węgrzyn