Metoda budżetowania przyrostowego: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Metoda]] budżetowania przyrostowego (liniowa, inkrementalna) - jedna z metod budżetowania wykorzystywana w zarządzaniu przedsiębiorstwami <ref> M. Chmielowiec - Lewczuk 2004, s. 316-317 </ref>. Jest tradycyjną i najczęściej stosowaną metodą budżetowania, polegającą na wykorzystaniu danych historycznych oraz przewidywanych zmian (stopy wzrostu oszacowanej na następny okres) w celu efektywnego wykorzystania środków finansowych <ref> R. Gmińska 2011, s. 1-2 </ref>. | '''[[Metoda]] budżetowania przyrostowego''' (liniowa, inkrementalna) - jedna z metod budżetowania wykorzystywana w zarządzaniu przedsiębiorstwami <ref> M. Chmielowiec - Lewczuk 2004, s. 316-317 </ref>. Jest tradycyjną i najczęściej stosowaną metodą budżetowania, polegającą na wykorzystaniu '''danych historycznych''' oraz przewidywanych zmian (stopy wzrostu oszacowanej na następny okres) w celu efektywnego wykorzystania środków finansowych <ref> R. Gmińska 2011, s. 1-2 </ref>. | ||
[[Proces]] ten rozpoczyna się od ustalenia wartości zaewidencjonowanych w ubiegłym okresie (najcześciej z poprzedniego roku budżetowego). Następnie koryguje się je o odchylenia, które powstają w trakcie realizacji budżetu oraz dodaje się inne wskaźniki, które powstają w wyniku zmian wielkości ekonomicznych ([[inflacja]], wzrost wynagrodzeń, zmiany kursów walut, zmiany w polityce cenowej przedsiębiorstwa), które mogą nastąpić w przyszłości. | [[Proces]] ten rozpoczyna się od ustalenia wartości zaewidencjonowanych w ubiegłym okresie (najcześciej z poprzedniego roku budżetowego). Następnie koryguje się je o odchylenia, które powstają w trakcie realizacji budżetu oraz dodaje się inne wskaźniki, które powstają w wyniku zmian wielkości ekonomicznych ([[inflacja]], wzrost wynagrodzeń, zmiany kursów walut, zmiany w polityce cenowej przedsiębiorstwa), które mogą nastąpić w przyszłości. | ||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
==Zastosowania metody== | ==Zastosowania metody== | ||
Metoda budżetowania przyrostowego jest efektywna w przypadku stabilnych firm, które działają przez cały czas w tym samym otoczeniu. Jest metodą najszybszą i najprostszą tworzenia budżetu, gdyż polega jedynie na wykorzystaniu budżetu z poprzedniego okresu i skorygowaniu go poprzez niektóre składniki. Z tego powodu wykorzystywana jest często w sektorze publicznym. | Metoda budżetowania przyrostowego jest efektywna w przypadku stabilnych firm, które działają przez cały czas w tym samym otoczeniu. Jest metodą najszybszą i najprostszą tworzenia budżetu, gdyż polega jedynie na wykorzystaniu budżetu z poprzedniego okresu i skorygowaniu go poprzez niektóre składniki. Z tego powodu wykorzystywana jest często w sektorze publicznym. | ||
<ref> R. Orliński 2012, s. 384 </ref> | <ref> R. Orliński 2012, s. 384 </ref> | ||
| Linia 28: | Linia 27: | ||
* Marciniak S., (2004) ''Controlling filozofia [[projektowanie]]'', Difin, Warszawa, s. 150, 152 | * Marciniak S., (2004) ''Controlling filozofia [[projektowanie]]'', Difin, Warszawa, s. 150, 152 | ||
* Orliński R., (2012) ''[https://www.dbc.wroc.pl/Content/21725/PDF/Orlinski_Budzetowanie_Przyrostowe_Jako_Metoda_Poprawy_Kondycji_2012.pdf Budżetowanie przyrostowe jako metoda poprawy kondycji finansowej szpitali]'', Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 251, s. 384 | * Orliński R., (2012) ''[https://www.dbc.wroc.pl/Content/21725/PDF/Orlinski_Budzetowanie_Przyrostowe_Jako_Metoda_Poprawy_Kondycji_2012.pdf Budżetowanie przyrostowe jako metoda poprawy kondycji finansowej szpitali]'', Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 251, s. 384 | ||
{{a|Mariola Karasińska, Magdalena Węgrzyn}} | {{a|Mariola Karasińska, Magdalena Węgrzyn}} | ||
[[Kategoria:Metody i techniki finansowe]] | [[Kategoria:Metody i techniki finansowe]] | ||
Wersja z 18:04, 20 kwi 2022
Metoda budżetowania przyrostowego (liniowa, inkrementalna) - jedna z metod budżetowania wykorzystywana w zarządzaniu przedsiębiorstwami [1]. Jest tradycyjną i najczęściej stosowaną metodą budżetowania, polegającą na wykorzystaniu danych historycznych oraz przewidywanych zmian (stopy wzrostu oszacowanej na następny okres) w celu efektywnego wykorzystania środków finansowych [2].
Proces ten rozpoczyna się od ustalenia wartości zaewidencjonowanych w ubiegłym okresie (najcześciej z poprzedniego roku budżetowego). Następnie koryguje się je o odchylenia, które powstają w trakcie realizacji budżetu oraz dodaje się inne wskaźniki, które powstają w wyniku zmian wielkości ekonomicznych (inflacja, wzrost wynagrodzeń, zmiany kursów walut, zmiany w polityce cenowej przedsiębiorstwa), które mogą nastąpić w przyszłości.
Zastosowania metody
Metoda budżetowania przyrostowego jest efektywna w przypadku stabilnych firm, które działają przez cały czas w tym samym otoczeniu. Jest metodą najszybszą i najprostszą tworzenia budżetu, gdyż polega jedynie na wykorzystaniu budżetu z poprzedniego okresu i skorygowaniu go poprzez niektóre składniki. Z tego powodu wykorzystywana jest często w sektorze publicznym. [3]
Zalety i wady budżetowania przyrostowego
Zalety [4]:
- niska złożoność budżetowania
- powtarzalność budżetowania
Wady:
- powtarzanie błędów okresów poprzednich,
- zbyt duży wpływ układów i powiązań personalnych występujących wśród osób odpowiedzialnych za tworzenie budżetów,
- marnotrawstwo zasobów przedsiębiorstwa.
Przypisy
Bibliografia
- Bucior G., (2010) Budżet podstawy zerowej w jednostkach samorządu terytorialnego, Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 122, s. 64-65
- Chmielowiec-Lewczuk M., (2004), Controlling w działalności przedsiębiorstwa, PWE, Warszawa, s. 316-317
- Gmińska R., (2011) Wykorzystanie budżetowania w modelu rachnukowości zarządczej, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, nr 32, s. 1-2
- Lew G., (2004) Controlling przedsiębiorstw handlowych, Difin, Warszawa, s. 135,144-147
- Marciniak S., (2004) Controlling filozofia projektowanie, Difin, Warszawa, s. 150, 152
- Orliński R., (2012) Budżetowanie przyrostowe jako metoda poprawy kondycji finansowej szpitali, Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 251, s. 384
Autor: Mariola Karasińska, Magdalena Węgrzyn
