Objawy wypalenia zawodowego: Różnice pomiędzy wersjami
m (Infobox update) |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
Zjawisko [[wypalenie zawodowe|wypalenia zawodowego]] (ang. ''professional burnout''), nazywane również syndromem wypalenia zawodowego, zostało po raz pierwszy opisane przez amerykańskiego psychiatrę H.I. Freudenbergera (1974 r.). Zdefiniował on owy syndrom jako „stan, który rozwija się powoli, przez dłuższy okres przeżywania długotrwałego stresu i angażowania całej energii życiowej i który w końcowym efekcie wywiera negatywny wpływ na motywację, przekonania i zachowanie" (Kraczla M. 2013, s.75). Tą samą problematyką zajmowała się w tym czasie amerykańska profesor psychologii C. Maslach, która wypaleniem zawodowym określiła „zespół wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji i obniżonego poczucia dokonań osobistych, który może wystąpić u osób pracujących z innymi ludźmi w pewien określony sposób” (Ostrowska M., Michcik A. 2013, s. 23). | Zjawisko [[wypalenie zawodowe|wypalenia zawodowego]] (ang. ''professional burnout''), nazywane również syndromem wypalenia zawodowego, zostało po raz pierwszy opisane przez amerykańskiego psychiatrę H.I. Freudenbergera (1974 r.). Zdefiniował on owy syndrom jako „stan, który rozwija się powoli, przez dłuższy okres przeżywania długotrwałego stresu i angażowania całej energii życiowej i który w końcowym efekcie wywiera negatywny wpływ na motywację, przekonania i zachowanie" (Kraczla M. 2013, s.75). Tą samą problematyką zajmowała się w tym czasie amerykańska profesor psychologii C. Maslach, która wypaleniem zawodowym określiła „zespół wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji i obniżonego poczucia dokonań osobistych, który może wystąpić u osób pracujących z innymi ludźmi w pewien określony sposób” (Ostrowska M., Michcik A. 2013, s. 23). | ||
<google>t</google> | |||
W obecnych czasach praca zawodowa odgrywa istotną rolę w życiu człowieka. Chęć osiągnięcia sukcesu oraz ciągłej wspinaczki po szczeblach kariery powoduje wiele sytuacji stresogennych, które nasilając się, mogą przyczyniać się do poważnych problemów zdrowotnych (wyczerpanie fizyczne oraz emocjonalne) (Sokołowska E. 2007, s.2). Człowiek nie dostrzega wówczas symptomów, które wysyła mu organizm. Przejawiają się one powszechnym zmęczeniem, utratą motywacji i satysfakcji z pracy oraz brakiem zadowolenia z osiągnięć, co prowadzi do syndromu wypalenia zawodowego (Ostrowska M., Michcik A. 2013, s. 22). Przypadłość ta dotyka wielu osób, niezależnie od zajmowanego stanowiska, od których wymaga się poświęcenia emocjonalnego, społecznego oraz kognitywnego (poznawczego). W szczególności jednak narażone są te osoby, które zajmują pozycje kierownicze oraz zawody wymagające wzmożonych kontaktów interpersonalnych (Znańska-Kozłowska K. 2013, s.105). | W obecnych czasach praca zawodowa odgrywa istotną rolę w życiu człowieka. Chęć osiągnięcia sukcesu oraz ciągłej wspinaczki po szczeblach kariery powoduje wiele sytuacji stresogennych, które nasilając się, mogą przyczyniać się do poważnych problemów zdrowotnych (wyczerpanie fizyczne oraz emocjonalne) (Sokołowska E. 2007, s.2). Człowiek nie dostrzega wówczas symptomów, które wysyła mu organizm. Przejawiają się one powszechnym zmęczeniem, utratą motywacji i satysfakcji z pracy oraz brakiem zadowolenia z osiągnięć, co prowadzi do syndromu wypalenia zawodowego (Ostrowska M., Michcik A. 2013, s. 22). Przypadłość ta dotyka wielu osób, niezależnie od zajmowanego stanowiska, od których wymaga się poświęcenia emocjonalnego, społecznego oraz kognitywnego (poznawczego). W szczególności jednak narażone są te osoby, które zajmują pozycje kierownicze oraz zawody wymagające wzmożonych kontaktów interpersonalnych (Znańska-Kozłowska K. 2013, s.105). | ||
Wersja z 19:16, 21 sty 2023
| Objawy wypalenia zawodowego |
|---|
| Polecane artykuły |
Objawy wypalenia zawodowego są to konsekwencje wynikające z długotrwałego, przewlekłego stresu spowodowanego wykonywaną pracą zawodową oraz związane z tym wyczerpanie psychiczne i fizyczne.
Zjawisko wypalenia zawodowego (ang. professional burnout), nazywane również syndromem wypalenia zawodowego, zostało po raz pierwszy opisane przez amerykańskiego psychiatrę H.I. Freudenbergera (1974 r.). Zdefiniował on owy syndrom jako „stan, który rozwija się powoli, przez dłuższy okres przeżywania długotrwałego stresu i angażowania całej energii życiowej i który w końcowym efekcie wywiera negatywny wpływ na motywację, przekonania i zachowanie" (Kraczla M. 2013, s.75). Tą samą problematyką zajmowała się w tym czasie amerykańska profesor psychologii C. Maslach, która wypaleniem zawodowym określiła „zespół wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji i obniżonego poczucia dokonań osobistych, który może wystąpić u osób pracujących z innymi ludźmi w pewien określony sposób” (Ostrowska M., Michcik A. 2013, s. 23).
W obecnych czasach praca zawodowa odgrywa istotną rolę w życiu człowieka. Chęć osiągnięcia sukcesu oraz ciągłej wspinaczki po szczeblach kariery powoduje wiele sytuacji stresogennych, które nasilając się, mogą przyczyniać się do poważnych problemów zdrowotnych (wyczerpanie fizyczne oraz emocjonalne) (Sokołowska E. 2007, s.2). Człowiek nie dostrzega wówczas symptomów, które wysyła mu organizm. Przejawiają się one powszechnym zmęczeniem, utratą motywacji i satysfakcji z pracy oraz brakiem zadowolenia z osiągnięć, co prowadzi do syndromu wypalenia zawodowego (Ostrowska M., Michcik A. 2013, s. 22). Przypadłość ta dotyka wielu osób, niezależnie od zajmowanego stanowiska, od których wymaga się poświęcenia emocjonalnego, społecznego oraz kognitywnego (poznawczego). W szczególności jednak narażone są te osoby, które zajmują pozycje kierownicze oraz zawody wymagające wzmożonych kontaktów interpersonalnych (Znańska-Kozłowska K. 2013, s.105).
Fazy wypalenia zawodowego
Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (American Psychological Association) wyróżnia następujące fazy wypalenia zawodowego:
- miesiąc miodowy - to okres, w którym pracownik odczuwa zapał, ekscytację pracą oraz pełną satysfakcję i zadowolenie z osiągnięć zawodowych,
- przebudzenie - jest to moment, w którym pracownik dostrzega, że jego idealistyczny obraz pracy jest niewłaściwy i chcąc go utrzymać, pracuje wciąż więcej, poświęcając coraz więcej swojego czasu i energii,
- szorstkość - to czas, utożsamiany ze zwiększonym wysiłkiem związanym z wykonywanymi zadaniami zawodowymi oraz pojawiającymi się problemami w kontaktach społecznych,
- wypalenie pełnoobjawowe - jest to faza pełnego wyczerpania psychicznego i fizycznego, przygnębienia, osamotnienia oraz chęci ucieczki z pracy,
- odradzanie się - to etap rekonwalescencji po skutkach wypalenia w pracy (Kamrowska A. 2007, s.318), (Ostrowska M., Michcik A. 2013, s. 24).
Objawy wypalenia zawodowego
Jak podaje Kamrowska A. (2007, s.318), do najczęstszych objawów wypalenia zawodowego należą:
- fizyczne wyczerpanie,
- zaburzenia somatyczne i czynnościowe,
- ataki rozdrażnienia i złości,
- bierność w pracy,
- wszczynanie napięć i zamieszek w pracy,
- unikanie podejmowania decyzji,
- brak utożsamiania z wykonywanym zawodem.
Dodatkowo profesor Maslach przedstawiła oznaki syndromu wypalenia zawodowego, prezentując tzw. triadę objawów wypalenia zawodowego. Zaliczyła do niej wcześniej wymienione:
- wyczerpanie emocjonalne, którego objawami są zniechęcenie i brak motywacji do pracy, irytacja, a ponadto występowanie licznych zaburzeń somatycznych (m.in. spadek energii, zaburzenia snu, czy bóle głowy),
- depersonalizację (uprzedmiotowienie), jest to stan apatii wobec współpracowników i kontrahentów, dystansowanie się w kontaktach z innymi ludźmi, bierność w relacjach z nimi oraz niechęć utrzymywania kontaktu,
- obniżone poczucie własnych dokonań, przejawia się w negatywnym postrzeganiu osobistych osiągnięć, co powoduje spadek lub też utratę zadowolenia i chęci do pracy, a w konsekwencji również spadek samooceny i poczucie klęski zawodowej (Ostrowska M., Michcik A. 2013, s. 25), (Kamrowska A. 2007, s.318).
Na poniższej tabeli (Tabela 1.) szerzej zaprezentowano często występujące oznaki wypalenia zawodowego. Została ona opracowana przez Znańska-Kozłowska K. (2013, s.110-111) na podstawie C. Maslach.
| Fizyczne | Emocjonalne i behawioralne | Rodzinne i społeczne | Związane z pracą |
|---|---|---|---|
| dominujące poczucie zmęczenia | trudności w relaksowaniu się | obniżenie zainteresowania członkami rodziny | utrata zapału |
| zaniedbywanie aktywności fizycznej | utrzymujące się poczucie znużenia | łatwiejsze wpadanie w irytacje lub złość na członków rodziny | poczucie że wciąż brakuje na coś czasu |
| zakłócenia snu | obniżony nastrój | spędzanie większej ilości czasu poza domem | obawy i opór przed codziennym wyjściem do pracy |
| utrata wagi i zaburzenia apetytu | stała obecność negatywnych postaw i myśli | opór przed wspólnym wypoczynkiem | narastające niezadowolenie z pracy |
| obniżenie potrzeb seksualnych | długotrwałe resentymenty lub urazy wobec innych ludzi | nadmierne oglądanie telewizji jako sposób ucieczki od problemów | utrzymująca się złość i pielęgnowanie urazów do przełożonych, kolegów i współpracowników |
| nadużywanie alkoholu, leków, palenie papierosów | regularnie występujące poczucie osamotnienia lub izolacji | rosnące poczucie niekompetencji | trudności w wyrażaniu opinii |
| poczucie pustki i brak celów | potrzeba częstego patrzenia na zegarek | ||
| schematyczne traktowanie swoich podopiecznych | |||
| niezdolność do podejmowania decyzji |
Źródło: Znańska-Kozłowska 2013, s. 110-111.
Bibliografia
- Kamrowska A. (2007). Wypalenie zawodowe, Uniwersytet Medyczny w Łodzi Klinika Psychiatrii Dorosłych, Pol. Merk. Lek., nr 23 (136), s. 317-319
- Kraczla M. (2013). Wypalenie zawodowe jako efekt długotrwałego stresu, Wyższa Szkoła Biznesu w Dąbrowie Górniczej, "Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Zarządzanie", nr 2, s. 69-81
- Ostrowska M., Michcik A. (2013). Wypalenie zawodowe – przyczyny, objawy, skutki, zapobieganie, "Bezpieczeństwo pracy: nauka i praktyka", nr 08/2013, s.22-25
- Sokołowska E. (2007). Jak rozpoznać pierwsze objawy wypalenia zawodowego, "Przegląd Edukacyjny", nr 2 (59)/2007, s. 2-5
- Znańska-Kozłowska K. (2013). Wypalenie zawodowe - pojęcie, przyczyny i objawy, "Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Zarządzanie", nr 1, s.105-113
Autor: Dominika Kowalczyk
