|
|
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) |
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | | #REDIRECT [[Synektyka Gordona]] |
| '''[[Metoda]] Gordona''' – zwana również synektyką (pochodzi od słowa synektykios, co z greckiego oznacza trzymający razem, obejmujący), jest sposobem na twórcze i kreatywne rozwiązywanie problemów. Koncepcja ta odchodzi od myślenia schematycznego, skupiając się na pomysłach nieszablonowych. Wykorzystuje umiejętność ludzkiego mózgu do znajdywania podobieństw w na pozór nie podobnych do siebie elementach, pobudzając do niekonwencjonalnych pomysłów. Za jej twórcę uznaje się Williama Gordona, który w 1961 przedstawił ją w swoim dziele pt. ''Synectics: The Development of Creative Capacity''.
| |
|
| |
| '''Gordon wyróżnił cztery rodzaje analogii jako narzędzi posługujących się w synektyce'''<ref>Nęcka, E. ''Psychologia twórczości.'' Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne,(2012)</ref>:
| |
| * '''[[analogia]] prosta''' – polega na poszukiwaniu podobieństwa w funkcjonowaniu przedmiotu, obiektu czy zjawiska na wzór poruszanego tematu. Analogia ta daje nowe spojrzenie na znane nam rzeczy, przykładem takiego podobieństwa może być szkoła i ul.
| |
| * '''analogia fantastyczna''' – zastosowano w niej podejście wychodzące poza granice rozsądku i logicznego myślenia. Wkracza w przestrzeń ludzkiej wyobraźni i fantazji , zadając pytanie: Co by było, gdyby… ? Nie ograniczają jej realia codziennego życia, daje nieskończone możliwości.
| |
| * '''analogia personalna''' – polega na wyobrażaniu sobie, co moglibyśmy zrobić gdybyśmy byli na miejscu omawianego obiektu. Osobiste utożsamienie się z problemem pomaga głębiej go zrozumieć. Analizując problem od wewnętrznie strony, dostrzegamy nowe elementy.
| |
| * '''analogia symboliczna''' – minimalizuje budowę opracowywanego tematu do określającego go symbolu. Zastosowanie takiej metody, aktywnie wpływa na nowe, kreatywne możliwości rozwiązania. Wizualizacja podanego symbolu nasuwa nowe kreatywne skojarzenia.
| |
| <google>link</google>
| |
| '''Metoda Gordona opiera się na kilku regułach<ref>Gordon W. (1961)''Synectics: The Development of Creative Capacity''</ref>:
| |
| * aktywnej pracy w grupie,
| |
| * atmosfera musi sprzyjać swobodniej wymianie myśli,
| |
| * nie wolno uczestnikom spotkania negować pomysłów innych uczestników,
| |
| * odchodzenia od utartych schematów,
| |
| * włączenia emocji względem rozwiązywanego problemu.
| |
| Ważne jest, aby wszyscy uczestniczący czuli się swobodnie i nie byli niczym skrępowani. Taka atmosfera sprzyja swobodnej wymiany myśli i poglądów. Istotną zasadą jest to by w trakcie ''rzucania'' pomysłów nie krytykować się wzajemnie, takie zachowanie będzie dla grupy demotywujące. Może również wywołać strach przed poniżeniem się, co będzie skutkowało brakiem aktywności w tworzeniu kreatywnych rozwiązań. Zastosowanie wszystkich tych reguł ma za [[zadanie]] wyłączyć zahamowania uczestników do irracjonalnego sposobu myślenia, a dać głos swoim uczuciom i uwolnić fantazję.
| |
| | |
| '''Etapy metody Gordona<ref>Gordon W. (1961)''Synectics: The Development of Creative Capacity''</ref>:'''
| |
| # Postawienie problemu,
| |
| # uszczegółowienie i analiza problemu,
| |
| # Wstępne oczyszczenie problemu,
| |
| # Sformułowanie problemu,
| |
| # Analogie bezpośrednie,
| |
| # Analogie fantastyczne,
| |
| # Analogie osobowe,
| |
| # Analogie symboliczne,
| |
| # Analogie bezpośrednie ,
| |
| # Analiza,
| |
| # [[Wymuszenie]] rozwiązania,
| |
| # Nowe punkty widzenia. | |
| | |
| William Gordon uważał, że grupowe rozwiązywanie problemów jest bardziej efektywne, niż [[próba]] indywidualnego podejścia do tematu. Jedna osoba jest mniej produktywna, niż [[grupa]] osób. Trudniej jest jej myśleć nieszablonowo i tworzyć w ten sposób nowe pomysły. Myślenie grupowe sprzyja tworzeniu irracjonalnych pomysłów, które są podstawa tej metody. Możliwość rywalizacji, którą daje [[praca]] w grupie stymuluje uczestników do wydajniejszej pracy. Jej członkowie wypływają na siebie wzajemnie, jedna osoba może uzupełnić teorie drugiej. Każdy ma inne doświadczenia i specjalizując się w różnych dziedzinach rzuca odmienny pogląd na możliwe rozwiązanie.
| |
| | |
| Synektyka należy do metod heurystycznych. Znajdując powiązania wydające się dziwaczne i nieprawdopodobne, wzbogaca dotychczasowo posiadaną wiedzę o kreatywniejsze idee, pozwalające rozwiązać problemy na nowe sposoby. Skłania do udziwniania schematów już dobrze znanych, aby ich [[potencjał]] zmienić na nieco niekonwencjonalny co daje nowe możliwości jego wykorzystania. Jej zaletami są: wysoka [[efektywność]], sprawna [[komunikacja]], nieograniczone źródło pomysłów (granicą jest ludzka wyobraźnia). Wykorzystać ją można w dowolnej dziedzinie, chętnie korzystają z niej sfery badawczo-rozwojowe jak również [[marketing]]. | |
| | |
| == Przypisy ==
| |
| <references />
| |
| | |
| == Bibliografia ==
| |
| * Arciszewski T. (2016) ''Inventive Engineering: Knowledge and Skills for Creative Engineers'', CRC Press, Taylor & Francis Group, ,
| |
| * Gordon W. (1961)''Synectics: The Development of Creative Capacity'' ,
| |
| * Limont, W. (1994). ''Synektyka a [[zdolności]] twórcze: eksperymentalne badania stymulowania rozwoju zdolności twórczych z wykorzystaniem aktywności plastycznej.'' Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
| |
| * Nęcka, E. (2012) ''Psychologia twórczości.'' Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
| |
| * Siporska A. ''[https://zdch.uj.edu.pl/documents/87419401/99449475/Siporska.pdf Czy naprawdę li i tylko z pamiętnika chemika? O synektyce...]'',
| |
| * Tomczyk-Horyń K.,Konsala R.(2013) ''[http://www.ptzp.org.pl/files/konferencje/kzz/artyk_pdf_2013/p024.pdf Dobór metody generowania innowacyjnego produktu na przykładzie praktycznym]''
| |
| * Ujwary-Gil A. (2005). ''[https://core.ac.uk/download/pdf/48035718.pdf Analogie i metafory źródłem nowych idei w praktyce biznesowej]''
| |
| | |
| [[Kategoria:Metody i techniki]]
| |
| | |
| {{a|Róża Kaczor}}
| |
