Techniki organizatorskie

Z Encyklopedia Zarządzania

Techniki organizatorskie - są to świadomie oraz celowo opracowane zalecenia, nadające się do wielokrotnego wykorzystania w procesie zarządzania. Zazwyczaj dotyczą one rozwiązywania problemów. Techniki organizatorskie charakteryzują się dużą szczegółowością zaleceń, ale w dużym stopniu zależą przede wszystkim od zakresu problemowego, którego dotyczą. Są to narzędzia wykorzystywane w analizie oraz rozwiązywaniu problemów przedsiębiorstwa w sferze organizacji i zarządzania. Stosowanie w procesie podejmowania decyzji różnych technik znacząco wpływa na wzrost poziomu racjonalności podejmowanych decyzji. Dzięki posługiwaniu się technikami organizatorskimi, zarównon menadżer jak i inni decydenci są w stanie dokładniej zidentyfikować problem decyzyjny, sformułować większą liczbę rozwiązań dla danego problemu oraz na końcu wybrać najlepsze rozwiązanie (www.mikroporady.pl 2022, Słownik pojęć - techniki organizatorskie).

Technika organizatorska jest częścią metody organizatorskiej, określonym wzorcem postępowania badawczego, który składa się jednocześnie z dwóch elementów (Mikołajczyk 1995, s. 39):

  • instrument badawczy w postaci modelu i/lub specjalistycznych przyrządów
  • sposób wykorzystania danego intrumentu, w celu realizacji założeń metody - sposób ten jest określony poprzez przyjęte koncepcje postępowania na podstawie badań naukowych oraz doświadczeń projektowych.

Stosowanie metody organizatorskiej musi prowadzić do wygenerowania wariantów rozwiązań. Jeżeli rozwiązań nie ma lub jest tylko jedno, to uważamy, że sposób postępowania nie jest metodą ani techniką organizatorską. Metody i techniki organizatorskie służą do rozwiązywania problemów organizatorskich (Molasy 2012, s. 2).

Metody organizatorskie

Metody i techniki organizatorskie znajdują się w obszarze metod zarządzania. Należy je rozpatrywać z punktu widzenia istniejących oraz powstających organizacji, realizujących procesy materialne oraz wytwórcze (Molasy 2012, s.2). Metody organizatorskie (Molasy 2012, s.2):

  • stanowią usystematyzowane postępowanie, które oparte jest na naukowych zasadch badawczych, mających na celu rozwiązywanie problemów organizatorskich dla instytucji i organizacji projektowanych oraz już istniejących
  • organizacja w sensie czynnościowym, przejawiająca się w określonym działaniu ludzi, które jest wykonywane umyślnie oraz celowo i przebiega według ustalonego sposobu; jeżeli można go stosować wielokrotnie i systematycznie, a w efekcie tego osiągnięty zostanie określony cel to mówimy o metodzie określonego działania, którego celem jest osiągnięcie rzeczy zorganizowanej, a sam sposób tego osiągnięcia nazywany jest metodą organizatorską
  • cechują się powtarzalnością rezultatów
  • są to narzędzia funkcji organizowania prowadzące do zmian w sposób systematyczny i celowy.

Cechy charakterystyczne technik organizatorskich

Techniki organizatorskie można zdefiniować na podstawie ich cech charakterystycznych (Mikołajczyk 1995, s. 39-40):

  • różnorodność - duża liczba i wielość sposobów działania, ustalonych na podstawie działań teoretycznych i praktycznych. Trudno jest ustalić liczbę opracowanych i stosowanych technik organizatorskich, ze względu na to, iż nie wszystkie są uwzględniane w opracowaniach zwartych, a także z uwagi na trudności w ich jednoznacznym wydzielaniu i kwalifikowaniu z powodu interdyscyplinarności oraz wzajemnego przenikania
  • otwartość - mogą być oraz stale są powiększane o nowo powstałe sposoby postępowania oraz o zmieniane i udoskonalane dotychczasowe techniki, wykorzystywane w zarządzaniu organizacjami
  • powtarzalność - innymi słowy wielokrotność zastosowań, systematyczność stosowania i uporządkowana forma.

Najczęściej stosowane techniki organizatorskie

Do najczęściej używanych technik organizatorskich można zaliczyć (www.wopr.org.pl 2015, Podstawowe techniki organizatorskie):

  • metody sieciowe
  • analiza wartości
  • badanie metod pracy
  • badanie i mierzenie pracy
  • wartościowanie pracy

Bibliografia

Autor: Patryk Kozioł