Bony podarunkowe
Bony podarunkowe — forma dodatkowe nagrodzenia pracownika przed pracodawcę. Jednym z najczęstszych sposobów przedsiębiorstw na dostarczenie personelu dodatkowych świadczeń to wejściówki do placówek sportowych, dodatki świąteczne, karty do punktów gastronomicznych, gadżety firmowe czy wszelkiego rodzaju wejściówki do instytucji kultury[1].
Formalne regulacje bonów podarunkowych
Podczas dystrybucji kart podarunkowych należy wziąć pod uwagę również aspekty prawne[2]:
- wartość bonów upominkowych sfinansowanych z ZFŚS nie powoduje wzrostu składki ZUS,
- wartość kart podarunkowych wręczanych pracownikowi traktowana jest przez firmę jako koszt uzyskania przychodu,
- przekazanie bonów upominkowych pracownikom nie powoduje powstania obowiązku podatkowego zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług.
Ponadto zgodnie z rachunkiem VAT bon jest substytutem pieniądza. Przekazanie bonu nie jest usługą ani dobrem transferowanym i nie podlega opodatkowaniu VAT.
Karty podarunkowe mają zwykle wartość od 10 do 200 zł. Decydują o tym warunki techniczne. Bon upominkowy posiada kod transakcji, który należy przekazać odbiorcy. Często zdarza się również, że karty podarunkowe są drukowane jako dokument. Przepisy dotyczące bonów upominkowych różnią się znacznie w zależności od emitenta. Są one prawnymi środkami płatniczymi, ale ich uznanie nie jest obowiązkiem, ale wolą sprzedającego. Nie są drukowane przez Bank Centralny, więc stanowią jednostkę umowną transakcji wymiany. Posiada hologram, serię, numer rejestru i datę ważności. Vouchery są zazwyczaj ważne nie dłużej niż 6 miesięcy. Nie można ich wymienić na gotówkę i nie można otrzymać od nich reszty w tradycyjnej gotówce. W przypadku uszkodzenia, z nieczytelnym numerem serii lub bez hologramu nie są akceptowane. Mogą być przyjęte jako środek płatniczy w przypadku, gdy wartość zakupionego towaru jest równa wartości nominalnej karty podarunkowej, gdy wartość zakupionego towaru przekracza wartość nominalną bonu, wartość towaru jest niższa od wartości nominalnej kupon.
Przypisy
Bibliografia
- Tkacz E., Kapczynski A., (2009), Internet - Technical Development and Applications, Springer Science & Business Media, s. 103-104
