Line of balance (LOB)

Z Encyklopedia Zarządzania

Technika Line of Balance została zapoczątkowana na początku lat 40-tych przez firmę Goodyear, zajmująca się produkcją opon i gumy, przez zespół pod kierownictwem George E. Foucha. Następnie została opracowana oraz rozwinięta przez marynarkę wojenną Stanów Zjednoczonych na początku lat 50-tych XX wieku w celu planowania, programowania oraz kontroli projektów, zarówno tych powtarzalnych jak i niepowtarzalnych. Najważniejszym założenia LoB były zastosowane w budownictwie jako metoda planowania i harmonogramowania, z myślą o produkcji przemysłowej i jej kontroli, a z biegiem lat zaczęto używać jej także w zarządzaniu projektami.

Według Adama Stabryły i Jerzego Trzcienieckiego "Metoda LOB - metoda linii równowagi, stanowi ona narzędzie kontroli i koordynacji złożonych procesów pracy, głównie produkcyjnej. Cechą charakterystyczną metody jest wykorzystanie zasady zarządzania przez wyjątki. Sprowadza się to do ustalenia w zbiorze czynności składających się na proces tych spośród nich, które mają szczególne znaczenie z punktu widzenia kontroli i koordynacji"[1]. Michał Trocki ujmuje to pojęcie ogólniej, twierdząc, że „Technika linii równowagi LOB jest wykorzystywana w przypadku powtarzalnych projektów lub zadań. Technika LOB znajduje najczęściej zastosowanie podczas budowy domów szeregowych, wytwarzania określonej linii produktów (np. samochodów, komputerów) oraz produkcji pojedynczej partii wyrobu o dużym znaczeniu dla przedsiębiorstwa”[2]. LoB, nazywana również techniką linii równowagi lub techniką planowania linii równowagi, jest techniką graficzną, która może być używana do planowania oraz zarządzania przepływem pracy. Jest istotną techniką dla kierowników projektów, gdyż stosowana jest do planowania działań według tempa produkcji lub cyklu, zarządzania, mierzenia oraz kontroli kosztów i wykonalności zadań w określonym porządku do powtarzalnych projektów lub grup regularnych i systematycznych czynności w ramach złożonego, pojedynczego projektu w warunkach dużego prawdopodobieństwa i pewności. Przynależy do LSM, z ang. Linear Scheduling Methodes, czyli szeregowania liniowego, znane również jako metoda planowania liniowego. Jest to grupa metod planowania procesów jednokierunkowych, które uwzględniają procesy, elementy pracy, które są liniowe, ciągłe bądź repetytywne. Może obejmować takie detale i ustalenia jak: miejsce działań, zasoby, wynagrodzenia, ilość pracy, która uzależnia czas trwania zadania czy też powiązania z innymi zadaniami występującymi w projekcie (fizyczne lub czasowe)[3]. Linia równowagi obrazuje powtarzalność pracy, która może istnieć w projekcie jako pojedyncza linia na wykresie. Linia ta ułatwia sprawdzić, które zadania są zakończone, które czynności są „w równowadze”, czyli które powinny być ukończone w chwili sprawdzania oraz określić czy są wymagane inne działania planowane do przyszłego zakończenia są opóźnione w stosunku do harmonogramu. LoB w przeciwieństwie do wykresu słupkowego pokazuje czas trwania wyznaczonej czynności, a także tempo w jakim praca składająca się na wszystkie działania musi zostać podjęta, aby projekt został zrealizowany zgodnie z ustalonym terminem. Linia równowagi może być wykorzystywana w projektach wymagających wielu tych samych, powtarzających się działań lub w programach projektów powtarzalnych, takich jak: archiwizacja dokumentów, budowa identycznych domów, budowa jednakowych hal produkcyjnych, stacji metra, rurociągów, tuneli, organizacja powtarzalnych szkoleń i innych. Technika LoB skupia się na zagwarantowaniu cykliczności i ciągłości pracy osób oraz zespołów wykonywujących te same czynności dzięki odpowiedniej organizacji pracy i zapewnieniu dostępów do zapasów. Każdy z zespołów wykonawczych otrzymuje pracę jednozadaniowością, czyli finalizują najpierw pierwsze zadanie by następnie móc zacząć kolejne aż do zakończenia ostatnich czynności przeznaczonych dla nich w projekcie. Najważniejszym celem zespołów jest realizowanie przydzielonych zadań z jak najkrótszymi przestojami pomiędzy wszystkimi czynnościami. Uważa się, że koncepcja Line of Balance jest podobna do założenia Czasu Taktu z Toyota Production System, a także wykorzystywana jest przez Adaptacyjne Zarządzanie Projektami (ang. Agile Project Management)[4].

Aby wykorzystać Linię Równowagi, wymagane są następujące elementy

  • Harmonogram kontraktu
  • Określenie czasu realizacji każdego zadania
  • Punkty kontrolne oraz skumulowane zapasy
  • Program do wykresu statusu, na którym można określić LoB i podsumowane ilości jednostek, które przeszły przez punkty kontrolne procesu

Typy diagramów używanych w LoB

  • Diagram obiektywny - służy do określania faktycznej lub docelowej ilości wyprodukowanych jednostek w funkcji czasu
  • Diagram produkcji - przedstawia relacje i zależności pomiędzy działaniami dla pojedynczej jednostki
  • Diagram postępu - przedstawia liczbę jednostek, dla których zadanie zostało zakończone

Zalety i wady Line of Balance jako techniki wspomagania zarządzania projektami

Zalety:

  • Jest to pomocne narzędzie, które pozwala zobaczyć na jednym prostym diagramie czy założony projekt można wykonać przy minimalnym czasie oczekiwania między zadaniami oraz uzyskać wszystkie potrzebne informacje w szybki sposób.
  • Określa zakres prac wymaganych do zrobienia na wszystkich etapach projektu z rozdzieleniem na jednostki czasowe.
  • Łatwe porównanie ustalonego celu z rzeczywistym postępem i ilością wykonanej pracy w określonym obszarze i czasie projektu.
  • Sprawdzenie i dostarczenie aktualnych informacji na temat wszystkich odchyleń od harmonogramu.
  • Wcześniejsze wskazanie obszarów, w których mogą pojawić się problemy wymagające większej uwagi, precyzji oraz korekt.
  • Możliwość optymalizacji zasobów wykorzystywanych do istotnej liczby powtarzalnych czynności. Prostsza analiza zmniejszenia kosztów i czasu dzięki posiadanym szczegółom dla każdego działania w projekcie.
  • Łatwiejsze wprowadzanie zmian, aktualizacji oraz kontroli wyznaczonych czynności oraz postępów ich realizacji.
  • Doskonała wizualizacja postępów zadań w trakcie projektu z oszacowaniem prawidłowości i terminowości realizacji harmonogramu.

Wady:

  • Nieprzydatna w niepowtarzalnych projektach, które są też bardziej złożone.
  • Brak możliwości sprecyzowania ścieżki krytycznej harmonogramu projektu.
  • Nie dostarcza dostatecznie wiarygodnych informacji na temat poczynań i postępów w bardziej rozwiniętych projektach ani możliwości wprowadzenia w nich zmian.

Technika Linii Równowagi wykonywana jest dwóch fazach oraz następujących krokach

a) Faza 1 – podsumowanie zakończenia poszczególnych zadań w projekcie powtarzalnym:

  • Określenie działań biorących udział w realizacji powtarzalnego projektu.
  • Ustalenie potrzebnych zasobów i zespołów zadaniowych.
  • Określenie czasu wykonania wszystkich zadań w projekcie.
  • Przygotowanie wykresu sieciowego projektu, w celu ukazania relacji pomiędzy czynnościami oraz wskazujące zadania powtarzalne.
  • Sprecyzowanie tzw. równoważnych numerów tygodnia (RNT) dla zadań cyklicznych. Równoważne numery tygodnia wskazują najpóźniejsze możliwe zakończenie każdego z poddawanych analizie działań by móc w pełni wykonać je w projekcie bez opóźnień. Aby otrzymać RNT trzeba dokonać obliczeń wstecz (od sfinalizowania do rozpoczęcia pojedynczego projektu) – przy uwzględnieniu czasu równego 0 dla końcowego zadania w projekcie. Pojedyncze czynności można oczywiście zakończyć wcześniej, ale nie później niż zidentyfikowane RNT.
  • Sporządzenie cyklogramu, czyli wykresu sieciowego z określeniem zależności między zadaniami oraz czasu ich realizacji, a następnie ułożenie tych czynności według malejącego RNT. Jeżeli kilka działań ma jednakowy równoważny numer tygodnia to kolejność rozmieszczenia na liście jest nieistotna. Cyklogram ma na celu wskazanie najpóźniejszych możliwych terminów rozpoczęcia oraz zakończenia zadań, aby zdążyć sfinalizować wszystkie przed czasem 0, tzn. etapem zakończenia wykonywania ostatniego.

b) Faza 2 – podsumowanie zakończenia wszystkich powtarzalnych projektów pod względem nawiązanej umowy ze zleceniodawcą.

  • Ustalenie kalendarza i ogólnej liczby dostaw ustalonego produktu/zadania jak ustalono w umowie. Wskazać najwyższe RNT w odniesieniu do wartości czasu 0, czyli najpóźniejszego przystąpienia do działań w projekcie. Dane te należy porównać z warunkami harmonogramu uzgodnionymi ze zleceniodawcą.
  • Obliczenie ilości wystąpienia takich samych czynności oraz określenie dla nich linii równowagi.
  • Przygotowanie tablicy bilansowej, która jest wykorzystywana jako wzór do kontroli pracy i czynności we wszystkich realizowanych projektach cyklicznych.
  • Kontrolowanie wypełniania wszystkich wyznaczonych w kontrakcie zadań za pomocą cyklogramu i tablicy bilansowej. Pozwala to sprawdzić ilość powtarzalnych czynności projektowych w każdym cyklu projektów, a wyniki można analizować i porównywać do najbardziej oczekiwanego..

Autor: Joanna Żychniewicz

Przypisy

  1. ↑ A. Stabryła i in. 1986, s.454
  2. ↑ M. Trocki 2003, s. 262
  3. ↑ L.R. Eckert i in. 2010, s. 683-692
  4. ↑ R. V. Vargas, F. F. Moreira, “Scheduling optimization with line of balance and start-finish relations”, Conference Paper, London, United Kingdom, 2015

Bibliografia

Źródło: „https://mfiles.pl/pl/index.php?title=Line_of_balance_(LOB)&oldid=120533”