Egzamin praktyczny

Egzamin praktyczny typu OSCE

Egzamin praktyczny typu OSCE (Obiektywny Ustrukturyzowany Egzamin Kliniczny) to narzędzie, które pozwala ocenić kompetencje kliniczne przyszłych pracowników branży medycznej. Taki rodzaj egzaminu praktycznego jest rekomendowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego (M. Szeliga i in. 2018, s. 149). Egzamin praktyczny typu OSCE polega na ocenie umiejętności osoby egzaminowanej poprzez obserwowanie jej działań w symulowanych i różnorodnych warunkach. Egzaminator na bieżąco obserwuje i ocenia realizację zadań przez osobę egzaminowaną. Praktyczne umiejętności są prezentowane na kolejnych stanowiskach (stacjach) – na których należy wykonać określone zadanie w określonym czasie. Ta forma egzaminu zakłada równe szanse dla wszystkich egzaminowanych osób – każda z nich dostaje takie same zadania i polecenia, co ma na celu zapewnienie identycznych warunków. Dla potrzeb egzaminu praktycznego typu OSCE - osobami, wobec których osoba egzaminująca ma podjąć działania, aby wykonać dane zadanie - mogą być symulowani pacjenci, grani przez przeszkolone osoby (Szeliga M. i in 2016, s. 113 ). Egzamin praktyczny typu OSCE może być wykorzystywany także do weryfikacji kandydatów na wolontariuszy do hospicjów.

Egzamin na prawo jazdy

Egzamin praktyczny, będący częścią egzaminu państwowego na prawo jazdy umożliwia zweryfikowanie umiejętności stosowania w praktyce przepisów ruchu drogowego. Szczegółowe warunki jego przeprowadzania opisane są w rozdziale 5 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 czerwca 2019 r. w sprawie egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez egzaminatorów oraz wzorów dokumentów stosowanych w tych sprawach (Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 czerwca 2019 r. w sprawie egzaminowania… 2019). Do zdawania egzaminu praktycznego można przystąpić jedynie po uzyskaniu pozytywnego wyniku z egzaminu teoretycznego. W tej części egzaminu na prawo jazdy zdający musi wykonać określone zadania. Trzy pierwsze są wykonywane na placu manewrowym. Są to (D. Margiel 2018, s. 206):

1. przygotowanie się do jazdy – w tym sprawdzenie ustawienia fotela kierowcy i ustawienia lusterek; sprawdzenia stanu technicznego samochodu (podstawowych elementów), w tym sprawności świateł i poziomu płynów eksploatacyjnych
2. jazda „po łuku” – jazda wyznaczonym pasem ruchu do przodu oraz do tyłu
3. wjazd na wzniesienie z zatrzymaniem po użyciu hamulca ręcznego (awaryjnego)

Po poprawnym wykonaniu i zaliczeniu powyższych zadań następuje włączenie do ruchu drogowego. Podczas tej części egzaminu praktycznego kierowca pojazdu musi wykonać kilka zadań, do których należą m. in. (D. Margiel 2018, s. 207):

• co najmniej 1 raz zaparkować;
• co najmniej 1 raz zawrócić z użyciem biegu wstecznego;
• co najmniej 1 raz zatrzymać się w wyznaczonym miejscu.

Kierowca powinien także wykonać manewry omijania, wymijania, wyprzedzania, przejazdu przez różne rodzaje skrzyżowań oraz inne. Każdej z tych czynności dotyczą określone zasady, których osoba zdająca egzamin musi przestrzegać, a nad których przestrzeganiem czuwa egzaminator.

Bibliografia

• Margiel D. (2018), ‘’Uzyskiwanie uprawnień do kierowania pojazdami w Polsce według obowiązującego prawa’’, „Biuletyn SAWP KUL, nr 15 , s. 201-211
• ‘’Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 czerwca 2019 r. w sprawie egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez egzaminatorów oraz wzorów dokumentów stosowanych w tych sprawach’’ Dz. U. 2019 poz. 1206
• Szeliga M., Kuźmicz I., Skrzypek A., Nowakowski M. (2016), ‘’Ocena kompetencji przyszłych lekarzy i pielęgniarek – tradycyjny egzamin kliniczny i OSCE’’, „Edukacja ustawiczna dorosłych”, nr 3, s. 112-119
• Szeliga M., Skrzypek A., Kuźmicz I., Mirecka J., Nowakowski M. (2018), ‘’Analiza ilościowa i jakościowa wyniku egzaminu praktycznego typu OSCE dla kandydatów na wolontariuszy pracujących z chorymi w hospicjum’’, „Edukacja ustawiczna dorosłych”, nr 1, s. 148-158

Autor: Karolina Mermer